Luka 20
1 Dhe në një nga ato ditë ndodhi që, ndërsa ai po mësonte popullin në tempull dhe predikonte ungjillin, erdhën krerët e priftërinjve dhe skribët bashkë me pleqtë,
Nito naah, anih loe tempul thungah kaminawk to patuk, tamthanglok hoih taphong naah, kalen koek qaima, ca tarik kaminawk loe kacoehtanawk hoi nawnto anih khaeah angzoh o,
2 dhe i thanë: “Na trego me ç’autoritet i bën këto gjëra; ose kush është ai që ta dha ty këtë pushtet?”.
Anih khaeah naa ih sakthaihaih akaa hoiah maw hae hmuennawk hae na sak, to tih ai boeh loe hae sakthaihaih akaa hae mi mah maw ang paek? Na thui ah, tiah a naa o.
3 Dhe ai duke u përgjigjur, u tha atyre: “Edhe unë do t’ju pyes një gjë dhe ju m’u përgjigjni:
Anih mah nihcae khaeah, Lok maeto kang dueng o toeng han; na pathim oh:
4 Pagëzimi i Gjonit vinte nga qielli apo nga njerëzit?”.
Johan ih tuinuemhaih loe van bang hoi ih maw, to tih ai boeh loe kaminawk khae hoi ih? tiah a naa.
5 Dhe ata arsyetonin në mes tyre duke thënë: “Po të themi prej qiellit, ai do të na thotë: “Atëherë përse nuk i besuat?”.
To naah angmacae hoi angmacae to lok angdueng o, Van bang hoi ih, tiah a thuih o nahaeloe, tikhoe anih to na tang o ai loe? tiah na naa tih;
6 Kurse po t’i themi prej njerëzve, gjithë populli do të na vrasë me gurë, sepse ai është i bindur se Gjoni ishte një profet”.
toe kaminawk khae hoi ih ni, tiah a thuih o nahaeloe, kaminawk boih mah Johan loe tahmaa maeto ah poek o pongah, thlung hoi na va o tih, tiah a thuih o.
7 Prandaj u përgjigjen se nuk dinin nga vinte.
To pongah nihcae mah, naa bang hoi ih maw, tito ka panoek o ai, tiah a naa o.
8 Atëherë Jezusi u tha atyre: “As unë nuk po ju them me ç’pushtet i bëj këto gjëra”.
Jesu mah nihcae khaeah, Kai doeh mi ih akaa hoiah maw hae hmuennawk hae ka sak, tito kang thui o toeng mak ai, tiah a naa.
9 Pastaj filloi t’i tregojë popullit këtë shëmbëlltyrë: “Një njeri mbolli një vresht, ua besoi disa vreshtarëve dhe iku larg për një kohë të gjatë.
To pacoengah anih mah kaminawk khaeah hae patahhaih lok hae thuih pae; Kami maeto loe misur takha maeto tawnh, takha to toksah kami khaeah tlaisak pacoengah, prae kangthla ah kholong a caeh.
10 Në kohën e të vjelave, dërgoi një shërbëtor tek ata vreshtarë që t’i jepnin pjesën e vet nga prodhimi i vreshtit; por vreshtarët e rrahën atë dhe e kthyen duarbosh.
Misurthaih pakhrik tue phak naah loe, misurthaih pakhrik hanah takha toep kaminawk khaeah a tamna maeto patoeh: toe takha thung toksah kaminawk mah anih to boh o moe, bangkrai ah patoeh o ving.
11 Ai dërgoi përsëri një shërbëtor tjetër; por ata, pasi e rrahën dhe e shanë edhe atë, e kthyen duarbosh.
To pongah anih mah kalah tamna to patoeh let: anih doeh boh o moe, pacaekthlaek o, azat thok ah bangkrai ah amlaem o sak.
12 Ai dërgoi edhe një të tretë, por ata e plagosën edhe atë dhe e përzunë.
Anih mah thumto haih tamna to patoeh let: anih to doeh nganbawh kana paek o moe, tasa bangah vah o ving.
13 Atëherë i zoti i vreshtit tha: “Çfarë duhet të bëj? Do të dërgoj djalin tim të dashur. Ndoshta, duke e parë atë, do ta respektojnë!”.
To naah takha tawnkung loe, Kawbangmaw ka sak han? Palung ih ka capa to ka patoeh halat han boeh: nihcae mah anih to hnuk o naah saiqat o khoe doeh om tih, tiah a poek.
14 Por vreshtarët, kur e panë, thanë midis tyre: “Ky është trashëgimtari; ejani e ta vrasim që trashëgimia të na mbetet neve”.
Toe takha thungah toksah kaminawk mah qawktoep kami ah kaom anih to hnuk o naah, angzo oh, anih to hum si loe, qawk to aimacae hanah la o si, tiah maeto hoi maeto a thuih o.
15 Kështu e nxorën jashtë vreshtit dhe e vranë. Ç’do t’u bëjë, pra, këtyre, i zoti i vreshtit?
To pongah anih to takha tasa bangah vah o moe, anih to a hum o. To tih nahaeloe takha tawnkung mah nihcae to kawbangmaw sah tih? tiah a naa.
16 Ai do të vijë, do t’i vrasë ata vreshtarë dhe do t’ua japë vreshtin të tjerëve”. Por ata, kur e dëgjuan këtë, thanë: “Kështu mos qoftë”.
Nihcae mah, Takha tawnkung to angzo tih, toksah kaminawk to hum ueloe, takha to kalah kaminawk khaeah paek tih, tiah a naa o. Kaminawk mah lok to thaih o naah, to tiah om hmah nasoe, tiah thuih o.
17 Atëherë Jezusi, duke i shikuar në fytyrë, tha: “Ç’është, pra, ajo që është shkruar: “Guri që ndërtuesit e kanë hedhur poshtë u bë guri i qoshes”?
Anih mah nihcae to khet moe, Imsah kaminawk mah pahnawt o ih thlung loe, im takii ih kacak koek thlung ah oh boeh, tiah tarik ih lok loe tih thuih koehaih ih maw?
18 Kushdo që do të bjerë mbi këtë gur do të bëhet copë-copë, dhe ai mbi të cilin do të bjerë guri, do të dërrmohet”.
Mi kawbaktih doeh to thlung nuiah amtimh kami loe angkhaek tih; thlung mah taeh ih kaminawk doeh adip pueng tih, tiah a naa.
19 Në këtë moment, krerët e priftërinjve dhe skribët kërkuan të vënë dorë në të, sepse e morën vesh se ai e kishte treguar atë shëmbëlltyrë për ata, por kishin frikë nga populli.
Hae patahhaih lok loe nihcae thuih koehhaih ih ni, tito nihcae mah panoek o pongah, kalen koek qaima hoi ca tarik kaminawk loe anih naeh thaihaih loklam to pakrong o, toe to ah kaom kaminawk to zit o.
20 Ata e përgjonin me kujdes dhe i dërguan disa spiunë të cilët, duke u paraqitur si njerëz të drejtë, ta zinin në gabim në ndonjë ligjëratë dhe pastaj t’ia dorëzonin pushtetit dhe autoritetit të guvernatorit.
Anih mah thuih pazae ih lok to naeh moe, anih to prae ukkung khaeah paek hanah, anih to patoem o pongah, kami kahoih baktiah angsah tamquta hoi minawk khen kaminawk to anih khaeah patoeh o.
21 Këta e pyetën duke thënë: “Mësues ne e dimë se ti flet dhe mëson drejt dhe që nuk je aspak i anshëm, por mëson rrugën e Perëndisë në të vërtetë.
Anih patoem kaminawk mah anih khaeah, Patukkung, nang loe kamsoem lok ni na thuih, kamsoem hmuen to na patuk, kami mikhmai doeh na khen ai, Sithaw ih loklam ni loktangta ah na patuk, tito ka panoek o:
22 A është e lejueshme për ne t’i paguajmë taksë Cezarit apo jo?”.
Caesar khaeah tamut paek hae amsoem maw, amsoem ai? tiah a dueng o.
23 Por ai, duke e kuptuar ligësinë e tyre, u tha atyre: “Përse më provokoni?
Toe nihcae mah alinghaih to anih mah panoek pongah nihcae khaeah, Tikhoe nang tanoek o loe?
24 Më tregoni një denar: e kujt është fytyra dhe mbishkrimi që ka?”. Dhe ata, duke përgjigjur, thanë: “E Cezarit”.
Phoisa maeto na patuek o noek ah. Mi ih krang hoi ahmin maw tarik o? tiah a naa. Nihcae mah, Caesar ih, tiah pathim pae o.
25 Atëherë ai u tha atyre: “I jepni, pra, Cezarit atë që i përket Cezarit, dhe Perëndisë atë që është e Perëndisë”.
Anih mah nihcae khaeah, Caesar ih hmuennawk to Caesar khaeah paek oh loe, Sithaw ih hmuennawk to Sithaw khaeah paek oh, tiah a naa.
26 Dhe nuk mundën ta zënë në gabim në ligjëratën e tij përpara popullit dhe, të habitur nga përgjigjja e tij, heshtën.
Anih mah kaminawk hma ah thuih pazae ih lok to nihcae mah naeh o thai ai: nihcae mah dueng ih lok to anih mah pathim pae thaih pongah, dawnrai o moe, anghngai o duem.
27 Pastaj iu afruan disa saducej, të cilët mohojnë se ka ringjallje, dhe e pyetën,
Angthawk lethaih tang ai thoemto Sadusinawk anih khaeah angzoh o moe, anih khaeah,
28 duke thënë: “Mësues, Moisiu na la të shkruar që, nëse vëllai i dikujt vdes kishte grua dhe vdiq pa lënë fëmijë, i vëllai ta marrë gruan e tij dhe t’i ngjallë pasardhës vëllait të vet.
Patukkung, Mosi mah kaicae khaeah, Kami maeto loe zu lak, toe caa sah ai ah dueh ving nahaeloe, amnawk mah anih ih zu to la ueloe, amya hanah caa sah pae tih, tiah tarik ih oh.
29 Tashti, ishin shtatë vëllezër; i pari u martua dhe vdiq pa lënë fëmijë.
Nawkamya sarihto kaom kami oh o: kacoeh koek loe zu lak, toe caa sah ai ah duek ving.
30 I dyti e mori për grua dhe vdiq edhe ai pa lënë fëmijë.
Hnetto haih amnawk mah nongpata to zu ah lak, toe caa sah ai ah duek taak ving.
31 E mori pastaj i treti; dhe kështu që të shtatë vdiqën pa lënë fëmijë.
Thumto haih amnawk mah nongpata to lak; to tiah nawkamya sarihto mah zu o haih, toe caa sah ai ah duek o taak boih.
32 Dhe pas tyre vdiq edhe gruaja.
Hnukkhuem ah loe to nongpata doeh duek toeng.
33 Atëherë, në ringjallje, e kujt do të jetë grua? Sepse që të shtatë e patën grua”.
To tih nahaeloe angthawk lethaih niah to nongpata loe mi ih zu ah maw om tih? Nawkamya sarihto mah to nongpata to zu ah lak o boih, tiah a dueng o.
Jesu mah nihcae khaeah, Vaihi dung ih kaminawk loe zu lak o moe, imthong to krak o: (aiōn g165)
35 por ata që do të gjenden të denjë të kenë pjesë në botën tjetër dhe në ringjalljen e të vdekurve, nuk martohen dhe nuk martojnë; (aiōn g165)
toe to adung ah kathum han koiah poek ih kaminawk duekhaih thung hoiah angthawk o let naah loe, zu lakhaih hoi imthong krakhaih to om mak ai boeh: (aiōn g165)
36 ata as nuk mund të vdesin më, sepse janë si engjëjt dhe janë bij të Perëndisë, duke qenë bij të ringjalljes.
nihcae loe dueh o thai mak ai boeh: van kaminawk baktiah ni oh o boeh; angthawk lethaih caa ah oh o pongah, Sithaw caa ah ni oh o boeh.
37 Dhe se të vdekurit do të ringjallen, e ka deklaruar vetë Moisiu në pjesën e ferrishtes, kur e quan Zot, Perëndinë e Abrahamit, Perëndinë e Isakut dhe Perëndinë e Jakobit.
Toe Mosi mah Angraeng loe Abraham ih Sithaw, Isak ih Sithaw, Jakob ih Sithaw ah oh, tiah kawk naah, hmai kangqong thing kabuk thung hoiah, kadueh kaminawk angthawk o boeh, tito a hnuksak.
38 Ai nuk është perëndi i të vdekurve, por i të gjallëve, sepse të gjithë jetojnë për të”.
Anih loe kadueh kaminawk ih Sithaw na ai ni, kahing kaminawk ih Sithaw ah ni oh: kaminawk loe anih ah hing o boih, tiah a naa.
39 Atëherë disa skribë morën fjalën dhe thanë: “Mësues, mirë fole”.
To naah thoemto ca tarik kaminawk mah, Patukkung, na thuih ih lok loe hoih, tiah a naa o.
40 Dhe nuk guxuan më t’i bëjnë asnjë pyetje.
To pacoengah loe nihcae mah anih khaeah lokdueng o ai boeh.
41 Dhe ai i tha atyre: “Vallë, si thonë se Krishti është Bir i Davidit?
Anih mah nihcae khaeah, Kawbangmaw nihcae mah, Kri loe David ih capa ni, tiah thuih o?
42 Vetë Davidi, në librin e Psalmeve, thotë: “Zoti i tha Zotit tim: Ulu në të djathtën time,
David mah loe Saam Cabu thungah, Angraeng mah, ka Angraeng khaeah,
43 derisa unë t’i vë armiqtë e tu si stol të këmbëve të tua”.
na misanawk na khok koenghaih ah ka sah ai karoek to, ka bantang bangah anghnu ah, tiah thuih.
44 Davidi, pra, e quan Zot; si mund të jetë bir i tij?”.
David mah anih to Angraeng, tiah kawk, to tih nahaeloe kawbangmaw Anih loe David ih Capa ah om thai tih? tiah a naa.
45 Dhe, ndërsa gjithë populli po e dëgjonte, ai u tha dishepujve të vet:
Kami boih mah a lok tahngaih o nathuem ah, Jesu mah a hnukbang kaminawk khaeah,
46 “Ruhuni nga skribët, të cilët shëtisin me kënaqësi me rroba të gjata, duan t’i përshëndesin nëpër sheshe, të jenë në vendet e para në sinagoga dhe në kryet e vendit nëpër gosti;
ca tarik kaminawk khae hoi acoe oh, nihcae loe kahni sawk to angkhuk o moe, amkaeh han koeh o, hmuenmae zawhhaih ahmuen ah saiqat paekhaih to a koeh o, Sineko ah kasang koek anghnuthaih hoi buhcaakhaih ahmuen to a koeh o;
47 ata gllabërojnë shtëpitë e te vejave dhe, për t’u dukur, bëjnë lutje të gjata. Ata do të marrin një dënim më të rëndë”.
lamhmainawk ih im to muk pae o moe, minawk mikhnuk ah kasawk parai ah lawkthuih o: to baktih kaminawk loe kalen kue lokcaekhaih to hnu o tih.
