Luka 13
1 Pikërisht në atë kohë ishin aty disa që i treguan për ata Galileasve, gjakun e të cilëve Pilati e kishte përzier me flijimet e tyre.
Тунчи кав Исусо авиле варисавэ мануша и роспхэндэ Лэсти пала галилеяноря, савэн Пилато припхэндя тэ умарэн андэ кодья вряма, кала онэ анэнас жэртворя.
2 Dhe Jezusi, duke u përgjigjur, tha: “A mendoni ju se ata Galileas ishin më shumë mëkatarë nga gjithë Galileasit e tjerë, sepse vuajtën të tilla gjëra?
Исусо пхэндя: — Тумэ гындосарэн, со кала галилеяноря хасайле, колэстар со онэ сас майбэзэхалэ всаворэндар?
3 Unë po ju them: Jo! Por nëse ju nuk pendoheni, do të vdisni të gjithë me të njëjtën mënyrë.
Най, пхэнав тумэнди! Нэ сар тумэ на каинапэ, тумэ кадя ж всаворэ хасавэна.
4 Ose, a mendoni ju që ata të tetëmbëdhjetë, mbi të cilët ra kulla në Siloe dhe i vrau, ishin më shumë fajtorë se gjithë banorët e Jeruzalemit?
Ай кола дэшуохто мануша, савэ хасайле, кала пэля пэр лэндэ Силоамоско башня? Тумэ гындосарэн, онэ сас майужылэ всаворэндар колэндар, ко жувэлас андо Иерусалимо?
5 Unë po ju them: Jo! Por nëse ju nuk pendoheni, do të vdisni të gjithë me të njëjtën mënyrë”.
Най, пхэнав тумэнди! Нэ сар тумэ на каинапэ, кадя хасавэна.
6 Atëherë ai tha këtë shëmbëlltyrë: “Një njeri kishte një fik të mbjellë në vreshtin e tij; ai erdhi e kërkoj fryte, por nuk gjeti.
Тунчи Исусо роспхэндя лэнди дума: — Екхэ манушэстэ андо винограднико барёлас дрэво инжыроско. Екхвар вов жыля тэ родэл пэр лэстэ плодоря и нисо на аракхля.
7 Atëherë i tha vreshtarit: “Ja, u bënë tre vjet tashmë që unë vij e kërkoi frytin e këtij fiku dhe s’po gjej; preje; pse të zërë kot tokën?”.
Тунчи вов пхэндя пэстирэсти виноградорести: «Акэ, трин бэрш мэ авав тэ родав пэ кадва инжыро плодоря и нисо на аракхав. Спхаг лэс, пэр со вов залэл пхув?»
8 Por ai u përgjigj dhe tha: “Zot, lëre edhe këtë vit, që ta punoj përreth dhe t’i hedh pleh
«Хулай, — пхэндя кодва, — ашав лэс инке пэ кадва бэрш. Мэ лэс обганавава, тхава пэрэгноё,
9 dhe, po dha fryt, mirë; përndryshe, pastaj do ta presësh””. Shërimi i një gruaje të paralizuar
и ко жанэл, чи вов на анэла плодоря пэ авэр бэрш? Ай сар на анэла, тунчи спхагэса лэс».
10 Një të shtunë Jezusi po mësonte në një sinagogë.
Андэ субота Исусо сытярэлас андэ екх синагога.
11 Dhe ja, ishte një grua, e cila prej tetëmbëdhjetë vjetësh kishte një frymë lëngate, dhe ajo ishte krejt e kërrusur dhe në asnjë mënyrë nuk drejtohej dot.
Котэ сас жувли, савятэ дэшуохто бэрш сас духо насвалимаско. Латэ сас банго думо, и вой нисар на тэрдёлас ворта.
12 Dhe kur Jezusi e pa, e thirri pranë vetes dhe i tha: “O grua, ti je e liruar nga lëngata jote”.
Кала Исусо удикхля ла, Вов выакхардя ла англэ тай пхэндя: — Жувлиё! Ту састярэспэ пэстирэстар насвалимастар.
13 Dhe i vuri duart mbi të dhe ajo u drejtua menjëherë, dhe përlëvdonte Perëndinë.
Вов тховдя пэр латэ васта, и вой андэ кодья вряма тэрдиля ворта и ля тэ лашарэл лэ Дэвлэс.
14 Por kryetari i sinagogës, i indinjuar sepse Jezusi kishte shëruar ditën e shtunë, iu drejtua turmës dhe i tha: “Gjashtë janë ditët kur duhet të punohet; ejani, pra, të shëroheni në ato ditë dhe jo ditën e shtunë”.
Пхурэдэр синагогако холяйля, со Исусо састярдя андэ субота, и пхэндя лэ манушэнди: — Исин шов деса, андэ савэ трэбуй тэ терэ бути. Андэ кола деса авэн и састярэнпэ, нэ на андэ субота.
15 Atëherë Zoti u përgjigj dhe tha: “Hipokritë! A nuk e zgjidh secili nga ju të shtunave nga grazhdi kaun e vet, ose gomarin e ta çojë për të pirë?
Пэ када Рай пхэндя лэсти: — Дуемуендирэ! Кажно тумэндар андэ субота чи на отпхандэл пэстирэс гурувэс тай ослос и на выандярэл лэн андай пусын и на андярэл тэ дэл паи?
16 A nuk duhej, pra, të zgjidhej nga këto pranga, ditën e shtunë, kjo që është bijë e Abrahamit dhe që Satani e mbajti lidhur prej tetëmbëdhjetë vjetësh?”.
Ай када исин екх андай щея Авраамостирэ, савя спхангля Сатана дэшуохто бэрша. На трэбуй ли сас тэ роспхандэ андэ субота лэпунзэ кала жувляти?
17 Dhe, kur ai thoshte këto gjëra, të gjithë kundërshtarët e tij mbetën të turpëruar, ndërsa mbarë turma gëzohej për të gjitha veprat madhështore që ai kishte kryer.
Кала Вов пхэндя када, всаворэнди Лэстирэ вражымаренди тердяпэ лажаво, а всаворэ мануш радонаспэ пала барэ рындоря, савэ Вов терэлас.
18 Atëherë ai tha: “Kujt i përngjan mbretëria e Perëndisë, me se ta krahasoj?
Исусо пхэндя: — Пэр со мэзимэ Тхагаримос Дэвлэско? Сар тэ роспхэнав пала лэс?
19 I ngjan kokrrës së sinapit, që një njeri e mori dhe e hodhi në kopshtin e vet; pastaj u rrit dhe u bë një pemë e madhe, dhe zogjtë e qiellit erdhën e kërkuan strehë në degët e saj”.
Вов — сар горчично ворзо, саво о мануш ля тай шутя андэ пэстирэ баря. Ворзо выбариля и ашыля барэ дрэвоса, кадя, со чирикля болыбнастирэ жувэнас пэр лэстэ.
20 Pastaj tha përsëri: “Me se ta krahasoj mbretërinë e Perëndisë?
Инке Вов пхэндя: — Пэр со мэзимэ Тхагаримос Дэвлэско?
21 Ajo i ngjan majasë që e merr një grua dhe e përzien me tri masa mielli deri sa të mbruhet i gjithë”.
Вов — сар заквашэно хумэр, саво и жувли ля и тховдя андэ трин толоря варо, тай всаворо хумэр вазгляпэ.
22 Dhe ai kalonte nëpër qytete dhe fshatra duke mësuar, e kështu po i afrohej Jeruzalemit.
Исусо прожалас пай фороря тай гава, сытярэлас лэ манушэн. Вов жалас андо Иерусалимо.
23 Dhe një njeri e pyeti: “Zot, a janë pak ata që do të shpëtohen?”. Ai u tha atyre:
Варико пхэндя Лэсти: — Рай! Качи цыра манушэн авэна фэрисардэ? Исусо пхэндя:
24 “Përpiquni të hyni nëpër derë të ngushtë, sepse unë po ju them se shumë do të kërkojnë të hyjnë dhe nuk do të munden.
— Терэн вся, кай тэ зажан андэ санэ удара. Пхэнав тумэнди, бут авэна тэ родэн, кай тэ зажан, тай на зажана.
25 Kur i zoti i shtëpisë është çuar dhe ka mbyllur derën, ju atëherë, që keni mbetur jashtë, do të filloni të trokitni në derë duke thënë: “Zot, Zot, na e hap”. Por ai, duke u përgjigjur, do të thotë: “Nuk e di nga vini”.
Кала о хулай лэ черэско вщела тай затерэла и удар, тумэ авэна тэ тэрдён андрал, тэ марэн андэ удар и тэ мангэнпэ: «Хулай, отпхэрнав амэнди!» Ай Вов пхэнэла: «На жанав тумэн, катар тумэ».
26 Atëherë do të filloni të thoni: “Po ne hëngrëm dhe pimë me ty dhe ti mësove ndër rrugët tona”.
Тунчи тумэ пхэнэна: «Амэ хасас и пасас англай Тирэ якха, ай Ту сытярэсас пэ амарэ гасы».
27 Por ai do thotë: “Unë po ju them se nuk di nga vini; largohuni nga unë, të gjithë ju që bëni paudhësi”.
Нэ Вов пхэнэла: «Мэ на жанав тумэн, катар тумэ, отжан Мандар, всаворэ, савэ терэн найлашэ рындоря».
28 Atje do të jetë qarje dhe kërcëllim dhëmbësh, kur të shihni Abrahamin, Isakun, Jakobin dhe gjithë profetët në mbretërinë e Perëndisë, ndërsa ju do të dëboheni përjashta.
Котэ авэла ровимос и бари грыжа, кала дикхэна лэ Авраамос, Исаакос и Иаковос, и всаворэн пророкон андо Тхагаримос Дэвлэско, ай тумэ авэна вытрадэ.
29 Dhe do të vijnë nga lindja e nga perëndimi, nga veriu dhe nga jugu, dhe do të ulen në tryezë në mbretërinë e Perëndisë.
Авэна мануша пав востоко и западо, северо и юго и бэшэна палай мэсали андо Тхагаримос Дэвлэско.
30 Dhe ja, disa ndër të fundit do të jenë të parët, dhe disa nga të parët do të jenë të fundit”.
Тунчи палатунэ авэна англал, ай англатунэ авэна палал.
31 Po në atë ditë disa farisenj erdhën dhe i thanë: “Nisu dhe largohu prej këtej, sepse Herodi do të të vrasë”.
Тунчи кав Исусо поджыле фарисеёря и пхэндэ: — Ужа, ашав кадва тхан, колэсти со Иродо камэл Тут тэ умарэл.
32 Dhe ai u përgjigj atyre: “Shkoni e i thoni asaj dhelpre: “Ja, sot dhe nesër po dëboj demonë dhe kryej shërime, dhe të tretën ditë po i jap fund punës sime”.
Исусо пхэндя: — Жантэ и пэрэдэнтэ калэсти хрантимарести: «Адес и тэся мэ авава тэ вытрадав бэнгэн и тэ састярав манушэн, ай по трито дес Мэ дотерава Пэско рындо».
33 Por sot, nesër e pasnesër më duhet të ec, sepse nuk mundet që një profet të vdesë jashtë Jeruzalemit.
Нэ адес, тэся и палтэся Мэ трэбуй тэ жав, колэсти со на терэлпэ кадя, кай пророкос тэ умарэн на андо Иерусалимо!
34 Jeruzalem, Jeruzalem, që i vret profetet dhe i vret me gurë ata që të janë dërguar! Sa herë desha t’i mbledh bijtë e tu sikurse klloçka i mbledh nën krahë zogjtë e vet, por ju nuk deshët!
Иерусалимо! Иерусалимо! Ту умарэс лэ пророкон и марэс барэнца колэн, кас бишалэн тутэ! Скачи молоря Мэ камлем тэ стидав тирэн бэяцэн, сар и кагни стидэл пэстирэ пуёнэн паша пэстэ, а тумэ на закамле!
35 Ja, shtëpia juaj ju lihet e shkretë. Dhe unë po ju them se nuk do të më shihni më deri sa të vijë koha të thoni: “Bekuar qoftë ai që vjen në emër të Zotit””.
Акана тумаро чер ашэлпэ шушо. Пхэнав тумэнди, кала тумэ удикхэна Ман андэ авэр моло, тунчи пхэнэна: «Лашардо Кодва, Ко авэл важ алав Рае Дэвлэско!»
