Vajtimet 5

1 Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.

Молитва Иеремии пророка. Помяни, Господи, что бысть нам: призри и виждь укоризну нашу:

2 Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.

достояние наше обратися к чуждим и домы нашя ко иноплеменником:

3 Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.

сири быхом, несть отца, матери нашя яко вдовы.

4 Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.

Воду нашу за сребро пихом, дрова наша за цену куповахом:

5 Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.

на выя нашя гоними быхом, трудихомся, не почихом.

6 I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t’u ngopur me bukë.

Египет даде руку, Ассур в насыщение их.

7 Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.

Отцы наши согрешиша, и несть их, мы же беззакония их подяхом.

8 Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.

Раби обладаша нами, избавляющаго несть от руку их.

9 E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.

В душах наших носихом хлеб наш, от лица меча в пустыни.

10 Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.

Кожа наша аки пещь обгоре, разседошася от лица бурей глада.

11 Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.

Жен в Сионе смириша, девиц во градех Иудиных.

12 Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.

Князи в руках их повешени быша, старейшины не прославишася.

13 Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.

Избраннии плачь подяша, и юноши в кладе изнемогоша.

14 Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.

И старцы от врат оскудеша, избраннии от песней своих умолкоша.

15 Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.

Разсыпася радость сердец наших, обратися в плачь лик наш,

16 Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!

спаде венец со главы нашея: горе нам, яко согрешихом.

17 Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:

О сем смутися сердце наше, о сем померкнуша очи наши.

18 për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.

На горе Сионе, яко погибе, лисицы ходиша.

19 Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.

Ты же, Господи, во веки вселишися, престол Твой в род и род.

20 Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?

Вскую во веки забываеши нас, оставиши ли нас в продолжение дний?

21 Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.

Обрати ны, Господи, к Тебе, и обратимся, и вознови дни нашя якоже прежде.

22 Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?

Яко отревая отринул еси нас, разгневался еси на ны зело.