Vajtimet 5

1 Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.

Опомени се, Господе, шта нас задеси; погледај и види срамоту нашу.

2 Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.

Наследство наше привали се туђинцима, домови наши иностранцима.

3 Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.

Постасмо сироте, без оца, матере наше као удовице.

4 Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.

Своју воду пијемо за новце, своја дрва купујемо.

5 Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.

На врату нам је јарам, и гоне нас; уморени немамо одмора.

6 I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t’u ngopur me bukë.

Пружамо руку к Мисирцима и Асирцима, да се наситимо хлеба.

7 Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.

Оци наши згрешише, и нема их, а ми носимо безакоња њихова.

8 Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.

Робови нам господаре, нема никога да избави из руку њихових.

9 E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.

Са страхом за живот свој од мача у пустињи доносимо себи хлеб.

10 Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.

Кожа нам поцрне као пећ од љуте глади.

11 Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.

Срамоте жене на Сиону и девојке по градовима Јудиним.

12 Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.

Кнезове вешају својим рукама, не поштују лице старачко.

13 Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.

Младиће узимају под жрвње, и деца падају под дрвима.

14 Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.

Стараца нема више на вратима, ни младића на певању.

15 Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.

Неста радости срцу нашем, игра наша претвори се у жалост.

16 Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!

Паде венац с главе наше; тешко нама, што згрешисмо!

17 Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:

Стога је срце наше жалосно, стога очи наше потамнеше,

18 për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.

Са горе Сиона, што опусте, и лисице иду по њој.

19 Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.

Ти, Господе, остајеш довека, престо Твој од колена до колена.

20 Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?

Зашто хоћеш да нас заборавиш довека, да нас оставиш задуго?

21 Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.

Обрати нас, Господе, к себи, и обратићемо се; понови дане наше како беху пре.

22 Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?

Јер еда ли ћеш нас сасвим одбацити и гневити се на нас веома?