Vajtimet 5

1 Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.

Opomeni se, Gospode, što nas zadesi; pogledaj i vidi sramotu našu.

2 Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.

Našljedstvo naše privali se tuðincima, domovi naši inostrancima.

3 Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.

Postasmo sirote, bez oca, matere naše kao udovice.

4 Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.

Svoju vodu pijemo za novce, svoja drva kupujemo.

5 Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.

Na vratu nam je jaram, i gone nas; umoreni nemamo odmora.

6 I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t’u ngopur me bukë.

Pružamo ruku k Misircima i Asircima, da se nasitimo hljeba.

7 Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.

Oci naši zgriješiše, i nema ih, a mi nosimo bezakonja njihova.

8 Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.

Robovi nam gospodare, nema nikoga da izbavi iz ruku njihovijeh.

9 E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.

Sa strahom za život svoj od maèa u pustinji donosimo sebi hljeb.

10 Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.

Koža nam pocrnje kao peæ od ljute gladi.

11 Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.

Sramote žene na Sionu i djevojke po gradovima Judinijem.

12 Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.

Knezove vješaju svojim rukama, ne poštuju lica staraèkoga.

13 Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.

Mladiæe uzimaju pod žrvnje, i djeca padaju pod drvima.

14 Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.

Staraca nema više na vratima, ni mladiæa na pjevanju.

15 Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.

Nesta radosti srcu našemu, igra naša pretvori se u žalost.

16 Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!

Pade vijenac s glave naše; teško nama, što zgriješismo!

17 Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:

Stoga je srce naše žalosno, stoga oèi naše potamnješe,

18 për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.

Sa gore Siona, što opustje, i lisice idu po njoj.

19 Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.

Ti, Gospode, ostaješ dovijeka, prijesto tvoj od koljena do koljena.

20 Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?

Zašto hoæeš da nas zaboraviš dovijeka, da nas ostaviš zadugo?

21 Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.

Obrati nas, Gospode, k sebi, i obratiæemo se; ponovi dane naše kako bijahu prije.

22 Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?

Jer eda li æeš nas sasvijem odbaciti i gnjeviti se na nas veoma?