Vajtimet 5

1 Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.

Вспомни, Господи, что над нами совершилось; призри и посмотри на поругание наше.

2 Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.

Наследие наше перешло к чужим, домы наши - к иноплеменным;

3 Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.

мы сделались сиротами, без отца; матери наши - как вдовы.

4 Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.

Воду свою пьем за серебро, дрова наши достаются нам за деньги.

5 Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.

Нас погоняют в шею, мы работаем, и не имеем отдыха.

6 I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t’u ngopur me bukë.

Протягиваем руку к Египтянам, к Ассириянам, чтобы насытиться хлебом.

7 Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.

Отцы наши грешили: их уже нет, а мы несем наказание за беззакония их.

8 Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.

Рабы господствуют над нами, и некому избавить от руки их.

9 E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.

С опасностью жизни от меча, в пустыне достаем хлеб себе.

10 Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.

Кожа наша почернела, как печь, от жгучего голода.

11 Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.

Жен бесчестят на Сионе, девиц - в городах Иудейских.

12 Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.

Князья повешены руками их, лица старцев не уважены.

13 Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.

Юношей берут к жерновам, и отроки падают под ношами дров.

14 Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.

Старцы уже не сидят у ворот; юноши не поют.

15 Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.

Прекратилась радость сердца нашего; хороводы наши обратились в сетование.

16 Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!

Упал венец с головы нашей; горе нам, что мы согрешили!

17 Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:

От сего-то изнывает сердце наше; от сего померкли глаза наши.

18 për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.

Оттого, что опустела гора Сион, лисицы ходят по ней.

19 Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.

Ты, Господи, пребываешь во веки; престол Твой - в род и род.

20 Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?

Для чего совсем забываешь нас, оставляешь нас на долгое время?

21 Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.

Обрати нас к Тебе, Господи, и мы обратимся; обнови дни наши, как древле.

22 Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?

Неужели Ты совсем отверг нас, прогневался на нас безмерно?