Vajtimet 5

1 Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.

Kia mahara, e Ihowa, ki te mea kua pa nei ki a matou: tirohia mai, kia kite ai koe i to matou ingoa kino.

2 Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.

Kua riro to matou wahi tupu i nga tangata ke, o matou whare i nga tautangata.

3 Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.

He pani matou, kahore he matua, ko o matou whaea ano he pouaru.

4 Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.

Na te moni i inu wai ai matou; ko a matou wahie he mea hoko.

5 Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.

Kei runga kei o matou kaki o matou kaiwhai: e mauiui ana matou, kahore he tanga manawa mo matou.

6 I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t’u ngopur me bukë.

Kua hoatu e matou te ringa ki nga Ihipiana, ki nga Ahiriana, kia makona ai matou i te taro.

7 Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.

I hara o matou matua, a kua kore; a kua whakawaha e matou o ratou he.

8 Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.

Ko nga pononga o matou rangatira: kahore he kaiwhakaora mo matou i o ratou ringa.

9 E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.

E tata mate matou ka whiwhi ai i te taro, i te hoari hoki o te koraha.

10 Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.

Mangu ana o matou kiri ano he oumu, i te wera ngau kino o te hemokai.

11 Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.

Taea ana e ratou nga wahine o Hiona, nga wahine i nga pa o Hura.

12 Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.

Ko nga rangatira, taronatia ake e to ratou ringa; kihai nga kanohi o nga kaumatua i whakahonoretia.

13 Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.

Ko nga taitama kei te waha i te huri, hinga ana nga tamariki i te pikaunga wahie.

14 Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.

Ko nga kaumatua i nga kuwaha kua kore, me te waiata hoki a nga taitama.

15 Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.

Kua mutu te koa o o matou ngakau, kua puta ke ta matou kanikani hei uhunga.

16 Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!

Kua taka te karauna o to matou mahunga; aue, te mate mo matou! kua hara hoki matou.

17 Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:

Na reira whakaruhi noa iho o matou ngakau; na enei mea pouriuri ana o matou kanohi.

18 për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.

Na te maunga hoki o Hiona kua ururuatia nei, e haereerea nei e nga pokiha.

19 Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.

Pumau tonu koe, ake ake, e Ihowa; ko tou torona kei tera whakatupuranga, kei tera whakatupuranga.

20 Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?

He aha koe i wareware tonu ai ki a matou? he aha koe i whakarere ai i a matou, a roa noa iho nga ra?

21 Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.

Whakatahuritia atu matou ki a koe, e Ihowa, a ka tahuri matou: whakahoutia o matou ra, kia rite ki o mua.

22 Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?

Otiia kua tino whakakahore rawa koe ki a matou, e tino nui ana tou riri ki a matou.