Vajtimet 5

1 Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.

Ingatlah, ya TUHAN, apa yang terjadi atas kami. Pandanglah kami, dan lihatlah kehinaan kami.

2 Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.

Harta warisan kami jatuh ke tangan orang lain, rumah-rumah kami didiami orang asing.

3 Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.

Ayah kami telah dibunuh musuh; kini ibu kami janda, dan kami piatu.

4 Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.

Air minum dan kayu api harus kami beli.

5 Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.

Seperti hewan, kami dipaksa bekerja berat, kami lelah, tetapi tak diberi waktu istirahat.

6 I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t’u ngopur me bukë.

Kami pergi mengemis di Mesir, kami minta makanan di Asyur.

7 Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.

Leluhur kami berdosa, kini mereka sudah tiada; tapi kami harus menderita, karena dosa-dosa mereka.

8 Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.

Kami diperintah oleh orang-orang yang tak lebih dari hamba; tiada yang berkuasa melepaskan kami dari mereka.

9 E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.

Di luar kota, pembunuh berkeliaran; nyawa kami terancam ketika mencari makanan.

10 Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.

Kami menderita kelaparan, sehingga kulit kami membara seperti perapian.

11 Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.

Wanita-wanita di Sion diperkosa, gadis-gadis dinodai di desa-desa Yehuda.

12 Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.

Pemimpin-pemimpin kami ditangkap dan digantung, orang-orang tua kami tidak lagi disanjung.

13 Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.

Pemuda-pemuda kami dipaksa bekerja dipenggilingan, anak-anak lelaki tertindih pikulan kayu sampai pingsan.

14 Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.

Orang tua-tua tak lagi berkumpul di pintu gerbang kota, musik tidak lagi terdengar di kalangan orang muda.

15 Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.

Kami telah kehilangan kebahagiaan; tarian-tarian telah berubah menjadi perkabungan.

16 Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!

Kebanggaan kami sudah tiada, kami celaka karena telah berdosa.

17 Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:

Gunung Sion sepi dan ditinggalkan; di sana anjing hutan berkeliaran. Karena itu hati kami remuk redam, kami menangis hingga penglihatan kami menjadi buram.

18 për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.

19 Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.

Tetapi Engkau, ya TUHAN, tetap berkuasa, Engkau memerintah selama-lamanya.

20 Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?

Masakan Kautinggalkan kami begitu lama? Mungkinkah Kaulupakan kami sepanjang masa?

21 Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.

Ya TUHAN, bawalah kami kembali kepada-Mu; kami akan kembali kepada-Mu! Pulihkanlah keadaan kami seperti dahulu.

22 Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?

Ataukah telah Kaubuang kami sama sekali? Tak terbataskah kemarahan-Mu kepada kami?