Vajtimet 5

1 Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.

Emlékezzél meg Uram, mi esett meg rajtunk; tekintsd meg és lásd meg gyalázatunkat!

2 Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.

A mi örökségünk idegenekre szállt; házaink a jövevényekéi.

3 Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.

Apátlan árvák lettünk; anyáink, mint az özvegyek.

4 Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.

Vizünket pénzért iszszuk, tűzifánkat áron kapjuk.

5 Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.

Nyakunknál fogva hajtatunk; elfáradtunk, nincsen nyugtunk.

6 I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t’u ngopur me bukë.

Égyiptomnak adtunk kezet, az assziroknak, hogy jóllakjunk kenyérrel.

7 Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.

Apáink vétkeztek; nincsenek; mi hordozzuk vétkeiket.

8 Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.

Szolgák uralkodnak rajtunk; nincs a ki megszabadítson kezökből.

9 E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.

Életünk veszélyeztetésével szerezzük kenyerünket a pusztában levő fegyver miatt.

10 Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.

Bőrünk, mint a kemencze, megfeketedett az éhség lázától.

11 Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.

Az asszonyokat meggyalázták Sionban, a szűzeket Júda városaiban.

12 Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.

A fejedelmeket kezökkel akasztották fel; a vének orczáit nem becsülik.

13 Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.

Az ifjak a kézi malmot hordozzák, és a gyermekek a fahordásban botlanak el.

14 Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.

A vének eltüntek a kapuból, megszüntek az ifjak énekelni.

15 Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.

Oda van a mi szívünk öröme, gyászra fordult a mi körtánczunk.

16 Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!

Elesett a mi fejünknek koronája, jaj most nékünk mert vétkeztünk!

17 Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:

Ezért lett beteg a mi szívünk, ezekért homályosodtak meg a mi szemeink;

18 për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.

A Sion hegyéért, hogy elpusztult; rókák futkosnak azon!

19 Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.

Te Uram örökké megmaradsz; a te királyi széked nemzedékről nemzedékre!

20 Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?

Miért feledkezel el örökre mi rólunk? miért hagysz el minket hosszú időre?

21 Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.

Téríts vissza Uram magadhoz és visszatérünk; újítsd meg a mi napjainkat, mint régen.

22 Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?

Mert bizony-bizony megvetettél minket; megharagudtál ránk felettébb!