Vajtimet 5

1 Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.

Sonje, O SENYÈ, sa ki te rive nou an. Gade pou wè repwòch nou.

2 Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.

Eritaj nou te bay kon don a etranje yo, kay nou yo a moun nou pa konnen.

3 Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.

Nou te devni òfelen san papa. Manman nou yo tankou vèv.

4 Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.

Nou oblije achte dlo pou nou bwè. Bwa nou se pou vann, yo vann nou li.

5 Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.

Sila k ap kouri dèyè nou yo rive sou kou nou. Nou vin bouke nèt. Nanpwen repo pou nou.

6 I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t’u ngopur me bukë.

Nou te vin soumèt devan Egypte ak Assyrie pou nou jwenn ase pen.

7 Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.

Papa zansèt nou yo te peche, men yo pa la ankò; se nou menm ki te pote inikite pa yo.

8 Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.

Se esklav yo k ap domine sou nou; nanpwen moun ki pou delivre nou nan men yo.

9 E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.

Nou riske lavi nou pou jwenn pen akoz nepe nan dezè a.

10 Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.

Po nou vin kwit tankou yon fou, akoz gwo chalè grangou a.

11 Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.

Yo te ravaje tout fanm Sion yo; vyèj lavil a Juda yo.

12 Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.

Prens yo te pann pa men yo; ansyen yo te vin pa respekte.

13 Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.

Jennonm yo te fòse travay devan moulen an e timoun yo te kilbite anba gwo chaj bwa yo.

14 Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.

Ansyen yo ale kite pòtay la; jennonm yo ale kite mizik yo.

15 Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.

Jwa nan kè nou vin sispann; danse vin ranplase pa fè dèy.

16 Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!

Kouwòn nan soti sou tèt nou; malè a nou menm, paske nou te peche!

17 Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:

Akoz sa, kè nou febli; akoz bagay sa yo, zye nou pa wè klè.

18 për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.

Akoz Mòn Sion ki kouche dezole nèt, rena yo fè patwouj ladann.

19 Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.

Ou menm, O SENYÈ, Ou renye jis pou tout tan; twòn Ou se de jenerasyon an jenerasyon.

20 Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?

Poukisa Ou bliye nou jis pou tout tan? Poukisa Ou abandone nou jis rive tout tan sa a?

21 Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.

Restore nou a Ou menm O SENYÈ, pou nou ka vin restore. Fè jou nou yo vin jan yo te ye nan tan pase yo.

22 Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?

Men Ou deja fin rejte nou nèt. Ou rete byen fache nèt ak nou.