Vajtimet 5

1 Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.

Gedenke, HERR, wie es uns gehet; schau und siehe an unsere Schmach!

2 Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.

Unser Erbe ist den Fremden zuteil worden und unsere Häuser den Ausländern.

3 Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.

Wir sind Waisen und haben keinen Vater; unsere Mütter sind wie Witwen.

4 Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.

Unser eigen Wasser müssen wir um Geld trinken; unser Holz muß man bezahlt bringen lassen.

5 Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.

Man treibt uns über Hals, und wenn wir schon müde sind, läßt man uns doch keine Ruhe.

6 I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t’u ngopur me bukë.

Wir haben uns müssen Ägypten und Assur ergeben, auf daß wir doch Brot satt zu essen haben.

7 Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.

Unsere Väter haben gesündiget und sind nicht mehr vorhanden; und wir müssen ihre Missetat entgelten.

8 Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.

Knechte herrschen über uns, und ist niemand, der uns von ihrer Hand errette.

9 E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.

Wir müssen unser Brot mit Fahr unsers Lebens holen vor dem Schwert in der Wüste.

10 Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.

Unsere Haut ist verbrannt wie in einem Ofen vor dem greulichen Hunger.

11 Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.

Sie haben die Weiber zu Zion geschwächt und die Jungfrauen in den Städten Judas.

12 Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.

Die Fürsten sind von ihnen gehenket, und die Person der Alten hat man nicht geehret.

13 Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.

Die Jünglinge haben Mühlsteine müssen tragen und die Knaben über dem Holztragen straucheln.

14 Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.

Es sitzen die Alten nicht mehr unter dem Tor, und die Jünglinge treiben kein Saitenspiel mehr.

15 Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.

Unsers Herzens Freude hat ein Ende, unser Reigen ist in Wehklagen verkehret.

16 Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!

Die Krone unsers Haupts ist abgefallen. O wehe, daß wir so gesündiget haben!

17 Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:

Darum ist auch unser Herz betrübt, und unsere Augen sind finster worden

18 për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.

um des Berges Zions willen, daß er so wüst liegt, daß die Füchse darüberlaufen.

19 Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.

Aber du, HERR, der du ewiglich bleibest und dein Thron für und für,

20 Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?

warum willst du unser so gar vergessen und uns die Länge so gar verlassen?

21 Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.

Bringe uns, HERR, wieder zu dir, daß wir wieder heimkommen; verneue unsere Tage wie vor alters!

22 Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?

Denn du hast uns verworfen und bist allzusehr über uns erzürnet.