Vajtimet 5

1 Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.

Songe, Éternel, à ce qui nous arrive! regarde et vois notre opprobre!

2 Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.

Notre héritage est dévolu à des étrangers, nos maisons à des inconnus.

3 Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.

Nous sommes orphelins, sans père; et nos mères sont comme des veuves.

4 Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.

C'est à prix d'argent que nous buvons notre eau, contre un paiement que nous obtenons notre bois.

5 Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.

C'est portant le joug sur nos têtes que nous sommes chassés; nous sommes épuisés, nous n'avons aucun répit.

6 I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t’u ngopur me bukë.

C'est à l'Egypte que nous tendons la main, à l'Assyrie, pour avoir du pain à rassasiement.

7 Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.

Nos pères ont péché; ils ne sont plus; c'est nous qui pâtissons de leurs crimes.

8 Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.

Des esclaves nous gouvernent, personne ne nous arrache de leurs mains.

9 E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.

Au péril de nos vies nous affrontons l'épée du désert pour nous procurer notre pain.

10 Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.

Notre peau s'enflamme comme une fournaise aux feux de la faim.

11 Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.

Dans Sion ils déshonorent les femmes, les vierges dans les villes de Juda.

12 Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.

De leurs mains ils pendent les princes, la personne des Anciens n'est pas respectée.

13 Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.

De jeunes hommes ont à porter les meules, et des enfants chancellent sous [des fardeaux] de bois.

14 Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.

Les Anciens ont abandonné la Porte, et les jeunes gens leurs lyres.

15 Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.

La joie de nos cœurs a cessé, le deuil a remplacé nos danses.

16 Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!

La couronne est tombée de nos têtes; ah! malheureux que nous sommes d'avoir péché!

17 Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:

C'est là ce qui rend nos cœurs malades, c'est là ce qui assombrit nos regards;

18 për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.

c'est le ravage de la montagne de Sion que parcourent maintenant les renards.

19 Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.

Pour toi, Éternel, tu règnes éternellement, ton trône demeure pour tous les âges.

20 Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?

Pourquoi nous oublies-tu à toujours, nous délaisses-tu si longtemps?

21 Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.

Convertis-nous à toi, Éternel, et nous serons convertis; rends-nous des jours nouveaux, tels que ceux d'autrefois!

22 Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?

Est-ce donc que tu nous as entièrement rejetés, que ta colère contre nous est si extrême?