Vajtimet 5

1 Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.

Souviens-toi, Éternel, de ce qui nous est arrivé! Regarde, vois notre opprobre!

2 Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.

Notre héritage a passé à des étrangers, Nos maisons à des inconnus.

3 Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.

Nous sommes orphelins, sans père; Nos mères sont comme des veuves.

4 Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.

Nous buvons notre eau à prix d’argent, Nous payons notre bois.

5 Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.

Nous sommes poursuivis, le joug sur le cou; Nous sommes épuisés, nous n’avons point de repos.

6 I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t’u ngopur me bukë.

Nous avons tendu la main vers l’Égypte, vers l’Assyrie, Pour nous rassasier de pain.

7 Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.

Nos pères ont péché, ils ne sont plus, Et c’est nous qui portons la peine de leurs iniquités.

8 Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.

Des esclaves dominent sur nous, Et personne ne nous délivre de leurs mains.

9 E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.

Nous cherchons notre pain au péril de notre vie, Devant l’épée du désert.

10 Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.

Notre peau est brûlante comme un four, Par l’ardeur de la faim.

11 Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.

Ils ont déshonoré les femmes dans Sion, Les vierges dans les villes de Juda.

12 Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.

Des chefs ont été pendus par leurs mains; La personne des vieillards n’a pas été respectée.

13 Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.

Les jeunes hommes ont porté la meule, Les enfants chancelaient sous des fardeaux de bois.

14 Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.

Les vieillards ne vont plus à la porte, Les jeunes hommes ont cessé leurs chants.

15 Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.

La joie a disparu de nos cœurs, Le deuil a remplacé nos danses.

16 Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!

La couronne de notre tête est tombée! Malheur à nous, parce que nous avons péché!

17 Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:

Si notre cœur est souffrant, Si nos yeux sont obscurcis,

18 për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.

C’est que la montagne de Sion est ravagée, C’est que les renards s’y promènent.

19 Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.

Toi, l’Éternel, tu règnes à jamais; Ton trône subsiste de génération en génération.

20 Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?

Pourquoi nous oublierais-tu pour toujours, Nous abandonnerais-tu pour de longues années?

21 Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.

Fais-nous revenir vers toi, ô Éternel, et nous reviendrons! Donne-nous encore des jours comme ceux d’autrefois!

22 Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?

Nous aurais-tu entièrement rejetés, Et t’irriterais-tu contre nous jusqu’à l’excès?