Vajtimet 5
1 Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.
Souviens-toi, ô Eternel, de ce qui nous est advenu; regarde et vois notre opprobre!
2 Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.
Notre héritage a passé à des étrangers, nos maisons à des gentils.
3 Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.
Nous sommes devenus des orphelins, privés de père; nos mères sont pareilles à des veuves.
4 Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.
Notre eau, nous ne pouvons 'la boire qu’à prix d’argent; notre bois, nous n’en disposons qu’en l’achetant.
5 Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.
On nous poursuit l’épée dans les reins; nous sommes à bout de forces: point de répit pour nous!
6 I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t’u ngopur me bukë.
En Egypte nous avons tendu la main, et à Achour, pour avoir du pain en suffisance.
7 Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.
Nos pères avaient péché: ils ne sont plus, et nous portons le poids de leurs fautes.
8 Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.
Des esclaves ont pris le dessus sur nous: personne ne nous soustrait à leur pouvoir.
9 E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.
Au péril de notre vie nous nous procurons nos vivres, le glaive sévissant au désert.
10 Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.
Notre peau est brûlante comme un four, par suite de la fièvre desséchante de la faim.
11 Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.
On a violenté des femmes dans Sion, des vierges dans les villes de Juda.
12 Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.
Des princes ont été pendus par leurs mains; on n’a témoigné nul égard pour la personne des vieillards.
13 Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.
Les adolescents ont dû porter la meule, les jeunes gens ont trébuché, sous le faix des bûches.
14 Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.
Les vieillards ont cessé de paraître à la Porte, les jeunes gens d’entonner leurs chansons.
15 Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.
Toute joie est bannie de notre cœur; nos danses joyeuses sont changées en deuil.
16 Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!
Elle est tombée, la couronne de notre tête; malheur à nous, parce que nous avons péché!
17 Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:
Ce qui nous déchire le cœur, ce qui obscurcit nos yeux,
18 për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.
c’est de voir le mont Sion en ruines, foulé par les renards.
19 Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.
Toi, ô Eternel, qui sièges immuable, dont le trône subsiste d’âge en âge,
20 Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?
pourquoi nous oublies-tu si obstinément, nous délaisses-tu de si longs jours?
21 Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.
Ramène-nous vers toi, ô Eternel, nous voulons te revenir; renouvelle pour nous les jours d’autrefois.
22 Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?
Se peut-il que tu nous aies complètement rejetés et que tu nourrisses contre nous une colère inexorable? Ramène-nous vers toi, ô Eternel, nous voulons te revenir; renouvelle pour nous les jours d’autrefois.
