Vajtimet 5

1 Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.

Souviens-toi, ô Éternel! de ce qui nous est arrivé. Regarde, et vois notre opprobre.

2 Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.

Notre héritage est dévolu à des étrangers, nos maisons, à des forains.

3 Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.

Nous sommes des orphelins, sans père; nos mères sont comme des veuves.

4 Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.

Nous buvons notre eau à prix d’argent; notre bois nous vient par achat.

5 Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.

Ceux qui nous poursuivent sont sur notre cou; nous nous fatiguons, pas de repos pour nous!

6 I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t’u ngopur me bukë.

Nous avons tendu la main vers l’Égypte, vers l’Assyrie, pour être rassasiés de pain.

7 Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.

Nos pères ont péché, ils ne sont plus, et nous portons la peine de leurs iniquités.

8 Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.

Des serviteurs dominent sur nous; personne ne nous délivre de leur main.

9 E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.

Nous recueillons notre pain au [péril de] notre vie, à cause de l’épée du désert.

10 Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.

Notre peau brûle comme un four, à cause de l’ardeur de la faim.

11 Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.

Ils ont humilié les femmes dans Sion, les vierges dans les villes de Juda.

12 Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.

Des princes ont été pendus par leur main; la personne des vieillards n’a pas été honorée.

13 Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.

Les jeunes gens ont porté les meules, et les jeunes garçons ont trébuché sous le bois.

14 Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.

Les vieillards ne sont plus assis dans la porte, les jeunes gens n’[y] chantent plus.

15 Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.

Notre cœur a cessé de se réjouir; notre danse est changée en deuil.

16 Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!

La couronne de notre tête est tombée. Malheur à nous, car nous avons péché.

17 Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:

À cause de cela notre cœur est abattu; à cause de ces choses nos yeux sont obscurcis,

18 për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.

À cause de la montagne de Sion qui est désolée: les renards s’y promènent.

19 Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.

Toi, ô Éternel! tu demeures à toujours, ton trône est de génération en génération.

20 Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?

Pourquoi nous oublies-tu à jamais, nous abandonnes-tu pour de longs jours?

21 Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.

Fais-nous revenir à toi, ô Éternel! et nous reviendrons; renouvelle nos jours comme [ils étaient] autrefois!

22 Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?

Ou bien, nous aurais-tu entièrement rejetés? Serais-tu extrêmement courroucé contre nous?