Vajtimet 5

1 Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.

Muista, Herra, mitä meille on tapahtunut; katso ja näe meidän häväistyksemme.

2 Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.

Meidän perintöosamme on siirtynyt vieraille, meidän talomme muukalaisille.

3 Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.

Me olemme tulleet orvoiksi, isättömiksi, meidän äitimme ovat kuin lesket.

4 Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.

Oman juomavetemme me ostamme rahalla; omat puumme saamme, jos maksamme hinnan.

5 Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.

Vainoojamme ovat meidän niskassamme; kun uuvumme, ei meille lepoa suoda.

6 I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t’u ngopur me bukë.

Egyptille me lyömme kättä ja Assurille saadaksemme leipää ravinnoksi.

7 Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.

Meidän isämme ovat syntiä tehneet; heitä ei enää ole. Me kannamme heidän syntivelkaansa.

8 Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.

Orjat hallitsevat meitä; ei ole sitä, joka tempaisi meidät heidän käsistänsä.

9 E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.

Henkemme kaupalla me noudamme leipämme, väistäen miekkaa erämaassa.

10 Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.

Meidän ihomme halkeilee kuin uuni nälän poltteiden takia.

11 Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.

Naisia raiskataan Siionissa, neitsyitä Juudan kaupungeissa.

12 Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.

Ruhtinaita heidän kätensä hirttävät, vanhinten kasvoja ei pidetä arvossa.

13 Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.

Nuorukaiset kantavat myllynkiviä, poikaset kompastelevat puutaakkojen alla.

14 Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.

Poissa ovat vanhukset porteista, nuorukaiset kielisoittimiensa äärestä.

15 Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.

Poissa on ilo sydämistämme, karkelomme on valitukseksi muuttunut.

16 Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!

Pudonnut on päästämme kruunu. Voi meitä, sillä me olemme syntiä tehneet!

17 Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:

Tästä syystä on sydämemme tullut sairaaksi, näitten tähden ovat silmämme pimenneet-

18 për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.

Siionin vuoren tähden, joka on autiona, jolla ketut juoksentelevat.

19 Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.

Sinä, Herra, hallitset iankaikkisesti, sinun valtaistuimesi pysyy suvusta sukuun.

20 Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?

Miksi unhotat meidät ainiaaksi, hylkäät meidät ikipäiviksi?

21 Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.

Palauta meidät, Herra, tykösi, niin me palajamme; uudista meidän päivämme muinaiselleen.

22 Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?

Vai oletko meidät peräti hyljännyt, vihastunut meihin ylenmäärin?