Vajtimet 5
1 Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.
Remember, O Jehovah, what hath befallen us, Look attentively, and see our reproach.
2 Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.
Our inheritance hath been turned to strangers, Our houses to foreigners.
3 Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.
Orphans we have been — without a father, our mothers [are] as widows.
4 Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.
Our water for money we have drunk, Our wood for a price doth come.
5 Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.
For our neck we have been pursued, We have laboured — there hath been no rest for us.
6 I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t’u ngopur me bukë.
[To] Egypt we have given a hand, [To] Asshur, to be satisfied with bread.
7 Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.
Our fathers have sinned — they are not, We their iniquities have borne.
8 Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.
Servants have ruled over us, A deliverer there is none from their hand.
9 E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.
With our lives we bring in our bread, Because of the sword of the wilderness.
10 Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.
Our skin as an oven hath been burning, Because of the raging of the famine.
11 Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.
Wives in Zion they have humbled, Virgins — in cities of Judah.
12 Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.
Princes by their hand have been hanged, The faces of elders have not been honoured.
13 Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.
Young men to grind they have taken, And youths with wood have stumbled.
14 Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.
The aged from the gate have ceased, Young men from their song.
15 Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.
Ceased hath the joy of our heart, Turned to mourning hath been our dancing.
16 Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!
Fallen hath the crown [from] our head, Woe [is] now to us, for we have sinned.
17 Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:
For this hath our heart been sick, For these have our eyes been dim.
18 për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.
For the mount of Zion — that is desolate, Foxes have gone up on it.
19 Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.
Thou, O Jehovah, to the age remainest, Thy throne to generation and generation.
20 Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?
Why for ever dost Thou forget us? Thou forsakest us for length of days!
21 Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.
Turn us back, O Jehovah, unto Thee, And we turn back, renew our days as of old.
22 Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?
For hast Thou utterly rejected us? Thou hast been wroth against us — exceedingly?
