Vajtimet 5

1 Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.

Remember, O Yahweh, what hath befallen us, Look around, and see our reproach:

2 Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.

Our inheritance, turned over to foreigners, our houses, to aliens.

3 Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.

Orphans, have we become, and fatherless, our mothers, are widows indeed.

4 Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.

Our water—for silver, have we drunk, our wood—for a price, cometh in.

5 Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.

Upon our necks, are our pursuers, We labour, and there is allowed us no rest.

6 I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t’u ngopur me bukë.

To Egypt, have we stretched out our hand, to Assyria, to be satisfied with bread.

7 Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.

Our fathers, sinned, and are not, and, we, their iniquities, have borne.

8 Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.

Slaves, have ruled over us, There is none to set free from their hand.

9 E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.

At the risk of our life, do we bring in our bread, because of the sword of the desert.

10 Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.

Our skin, as with a furnace, is scorched, because of the hot winds of famine.

11 Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.

Women—in Zion, were ravished, virgins, in the cities of Judah!

12 Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.

Princes, by their hand, have been hanged, The faces of elders, not honoured.

13 Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.

Young men, a millstone, have lifted, and, youths, under wood, have staggered.

14 Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.

Elders, from the gates, have ceased. Young men, from their music.

15 Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.

Ceased hath the joy of our hearts, Changed to mourning, our dance.

16 Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!

Fallen is the crown of our head. Surely woe to us, for we have sinned.

17 Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:

For this cause, faint is our heart, For these things, dimmed are our eyes:

18 për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.

Because of Mount Zion, which is desolate, jackals, have gone prowling therein.

19 Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.

Thou, O Yahweh, unto times age-abiding, dost remain, Thy throne, from generation to generation:

20 Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?

Wherefore shouldst thou perpetually forget us? forsake us, to length of days?

21 Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.

Bring us back, O Yahweh, unto thyself, and we will come back! Renew our days, as of old;

22 Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?

For though thou hast not, utterly rejected, us, thou art wroth with us—exceedingly!