Vajtimet 5

1 Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.

Remember, O Lord, what is come upon us: consider and behold our reproach.

2 Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.

Our inheritance is turned to aliens: our houses to strangers.

3 Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.

We are become orphans without a father: our mothers are as widows.

4 Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.

We have drunk our water for money: we have bought our wood.

5 Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.

We were dragged by the necks, we were weary and no rest was given us.

6 I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t’u ngopur me bukë.

We have given our hand to Egypt, and to the Assyrians, that we might be satisfied with bread.

7 Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.

Our fathers have sinned, and are not: and we have borne their iniquities.

8 Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.

Servants have ruled over us: there was none to redeem us out of their hand.

9 E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.

We fetched our bread at the peril of our lives, because of the sword in the desert.

10 Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.

Our skin was burnt as an oven, by reason of the violence of the famine.

11 Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.

They oppressed the women in Sion, and the virgins in the cities of Juda.

12 Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.

The princes were hanged up by their hand: they did not respect the persons of the ancient.

13 Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.

They abused the young men indecently: and the children fell under the wood.

14 Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.

The ancients have ceased from the gates: the young men from the choir of the singers.

15 Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.

The joy of our heart is ceased, our dancing is turned into mourning.

16 Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!

The crown is fallen from our head woe to us, because we have sinned.

17 Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:

Therefore is our heart sorrowful, therefore are our eyes become dim,

18 për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.

For mount Sion, because it is destroyed, foxes have walked upon it.

19 Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.

But thou, O Lord, shalt remain for ever, thy throne from generation to generation.

20 Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?

Why wilt thou forget us for ever? why wilt thou forsake us for a long time?

21 Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.

Convert us, O Lord, to thee, and we shall be converted: renew our days, as from the beginning.

22 Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?

But thou hast utterly rejected us, thou art exceedingly angry against us.