Vajtimet 5

1 Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.

Spomeni se, Jahve, što nas je snašlo, pogledaj, vidi sramotu našu!

2 Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.

Baština naša pade u ruke strancima, domovi naši pripadoše tuđincima.

3 Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.

Siročad smo: oca nemamo, majke su nam kao udovice.

4 Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.

Vodu što pijemo plaćamo novcem, i za drvo valja nam platiti.

5 Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.

Jaram nam je o vratu, gone nas, iscrpljeni smo, ne daju nam predahnuti.

6 I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t’u ngopur me bukë.

Pružamo ruke k Egiptu i Asiriji da se kruha nasitimo.

7 Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.

Oci naši zgriješiše i više ih nema, a mi nosimo krivice njihove.

8 Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.

Robovi nama zapovijedaju, a nitko da nas izbavi iz ruku njihovih.

9 E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.

Kruh svoj donosimo izlažući život maču u pustinji.

10 Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.

Koža nam gori kao peć užarena, ognjicom od plamena gladi.

11 Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.

Oskvrnuli su žene na Sionu i djevice u gradovima judejskim.

12 Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.

Svojim su rukama vješali knezove, ni lica staračka nisu poštivali.

13 Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.

Mladići su nosili žrvnjeve, djeca padala pod bremenom drva.

14 Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.

Starci su ostavili vrata, mladići više ne sviraju na lirama.

15 Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.

Radosti nesta iz naših srdaca, naš ples se pretvori u tugovanje.

16 Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!

Pao je vijenac s naše glave, jao nama što zgriješismo!

17 Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:

Evo zašto nam srce boluje, evo zašto nam oči se zastiru:

18 për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.

zato što Gora sionska opustje i po njoj se šuljaju šakali.

19 Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.

Ali ti, Jahve, ostaješ zauvijek, tvoj je prijesto od koljena do koljena.

20 Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?

Zašto da nas zaboraviš zauvijek, da nas ostaviš za mnoge dane?

21 Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.

Vrati nas k sebi, Jahve, obratit ćemo se, obnovi dane naše kao što nekoć bijahu.

22 Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?

Il' nas hoćeš sasvim zabaciti i na nas se beskrajno srditi?