Vajtimet 5

1 Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.

BOEIPA aw poek lamtah kaimih taengkah aka thoeng te paelki laeh. Paelki lamtah kaimih sokah kokhahnah he hmu lah.

2 Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.

Kaimih kah rho te hlanglak taengla, ka im te kholong taengla pawk coeng.

3 Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.

Cadah la ka om uh tih nuhmai bangla ka manu napa a om moenih.

4 Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.

Kamamih tui ha tangka neh ka ok uh tih kamamih kah thing ha a phu daengah ha pawk.

5 Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.

Ka rhawn ah n'hloem uh vaengah ka kohnue uh pawt bangla kaimih he n'duem sak pawh.

6 I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t’u ngopur me bukë.

Buh ka cung uh ham khaw Egypt neh Assyria taengah kut ka duen uh.

7 Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.

A pa rhoek khaw tholh uh tih kaimih taengah a om voel moenih. Tedae kaimih loh amih kathaesainah te ka phueih uh.

8 Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.

Sal rhoekkaimih soah n'taemrhai uh tih amih kut lamkah aka bawt om pawh.

9 E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.

Khosoek cunghang hmai ah ka hinglu nen ni ka buh ka dang uh.

10 Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.

Khokha rhamling hmai ah ka vin khaw hmaiulh bangla tloo coeng.

11 Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.

Zion kah huta rhoek neh Judah khopuei kah oila rhoek khaw a tholh puei uh.

12 Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.

Amih kut neh mangpa rhoek a kuiok sak tih patong rhoek kah maelhmai khaw hiin uh pawh.

13 Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.

Tongpang rhoek loh phaklung a phueih uh tih camoe rhoek te thingpum dongah paloe uh.

14 Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.

Vongka lamkah patong rhoek neh, tongpang rhoek khaw a rhotoeng lamloh kangkuen uh.

15 Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.

Kaimih lungbuei kah omthennah he kangkuen coeng tih kaimih kah lamnah khaw nguekcoinah la poeh.

16 Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!

Kamih lu kah rhuisam khaw yulh coeng. Anunae ka tholh uh khaw kaimih ham coeng ni.

17 Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:

Te dongah ko kaimih lungbuei he pumthim hainak la coeng. He dongah kaimih kah maelhmai khaw hmuep.

18 për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.

Zion tlang aka pong te a soah maetang ni a pongpa coeng.

19 Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.

BOEIPA namah tah kumhal duela na om tih, na ngolkhoel khaw cadilcahma phoeikah cadilcahma duela cak.

20 Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?

Balae tih a yoeyah la kaimih nan hnilh? Kaimih nan hnoo khaw khohnin loh sen.

21 Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.

BOEIPA aw kaimih he namah taengah m'mael sak laeh. Ka mael uh van daengah ni hlamat kah bangla kaimih kah khohnin thai neh ka mael uh eh.

22 Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?

Kaimih taengah a nah la na thintoek tih kaimih he nan hnawt nan hnawt mai.