Vajtimet 5

1 Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.

Спомни си, Господи, какво ни стана; Погледни и виж как ни укоряват.

2 Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.

Наследството ни мина на чужденци, Къщите ни на странни.

3 Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.

Останахме сирачета без баща; Майките ни са като вдовици.

4 Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.

Водата си пихме със сребро, Дървата ни идат с пари.

5 Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.

Нашите гонители са на вратовете ни; Трудим се, и почивка нямаме.

6 I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t’u ngopur me bukë.

Простряхме ръка към египтяните И към асирийците, за да се наситим с хляб.

7 Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.

Бащите ни съгрешиха, и няма ги; И ние носим техните беззакония.

8 Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.

Слуги господаруват над нас, И няма кой да ни избави от ръката им.

9 E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.

Добиваме хляба си с опасност за живота си Поради меча, който ограбва в пустинята.

10 Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.

Кожата ни почервеня като пещ Поради върлуването на глада.

11 Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.

Изнасилваха жените в Сион, Девиците в Юдовите градове.

12 Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.

Чрез техните ръце биваха обесени първенците, Старейшините не се почитаха.

13 Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.

Младежите носеха воденични камъни, И децата падаха под товара на дървата.

14 Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.

Старейшините не седят вече на портите; Младежите изоставиха песните си.

15 Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.

Престана радостта на сърцето ни; Хорото ни се обърна на жалеене.

16 Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!

Венецът падна от главата ни; Горко ни! защото сме съгрешили.

17 Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:

Затова чезне сърцето ни. Затова причерня на очите ни.

18 për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.

Поради запустяването на Сионския хълм Лисиците ходят по него.

19 Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.

Ти, Господи, седиш като Цар до века; Престолът Ти е из род в род.

20 Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?

Защо ни забравяш за винаги, И ни оставяш за толкоз дълго време?

21 Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.

Възвърни ни, Господи, към Себе Си, и ще се възвърнем; Обнови дните ни както изпърво,

22 Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?

Ако не си ни отхвърлил съвсем, И не си се разгневил твърде много против нас.