< Vajtimet 3 >

1 Unë jam njeriu që pa hidhërimin nën thuprën e tërbimit të tij.
Я той муж, який бачив біду́ від жезла́ Його гніву, —
2 Ai më ka udhëhequr dhe më ka bërë të eci nëpër terr dhe jo në dritë.
Він прова́див мене й допрова́див до те́мряви, а не до світла.
3 Po, kundër meje ai ka kthyer disa herë dorën e tij tërë ditën.
Лиш на мене все зно́ву обе́ртає руку Свою́ цілий день.
4 Ai ka konsumuar mishin tim dhe lëkurën time, ka coptuar kockat e mia.
Він ви́снажив тіло моє й мою шкіру, мої кості сторо́щив,
5 Ka ndërtuar fortesa kundër meje, më ka rrethuar me hidhërim dhe me ankth.
обгородив Він мене, і мене оточи́в гіркото́ю та му́кою,
6 Ka bërë që unë të banoj në vende plot errësirë, ashtu si të vdekurit prej shumë kohe.
у темно́ті мене посадив, мов померлих давно́.
7 Më ka ndërtuar një mur rreth e qark, me qëllim që unë të mos dal; e ka bërë të rëndë zinxhirin tim.
Обгороди́в Він мене — і не ви́йду, тяжки́ми вчинив Він кайда́ни мої.
8 Edhe kur bërtas dhe kërkoj ndihmë me zë të lartë, ai nuk pranon të dëgjojë lutjen time.
І коли я кричу́ й голошу́, затикає Він вуха Свої на молитву мою,
9 Ai i ka mbyllur rrugët e mia me gurë të prerë, i ka bërë shtigjet e mia plot me prita.
Камінням обте́саним обгородив Він доро́ги мої, повикри́влював стежки́ мої.
10 Ai ka qenë për mua si një ari në pritë, si një luan në vende të fshehta.
Він для мене ведме́дем чату́ючим став, немов лев той у схо́вищі!
11 Ka devijuar rrugët e mia, më ka coptuar dhe më ka dëshpëruar.
Поплутав доро́ги мої та розша́рпав мене́, учинив Він мене опусто́шеним!
12 Ka nderur harkun e tij dhe më ka bërë objekt të shigjetave të tij.
Натягнув Свого лука й поставив мене, наче ціль для стріли́, —
13 Ka bërë të depërtojnë në zemrën time shigjetat e kukurës së tij.
пустив стрі́ли до ни́рок моїх з Свого сагайдака́
14 Jam bërë tallja e tërë popullit tim, kënga e tij e tërë ditës.
Для всього наро́ду свого я став посміхо́виськом, глумли́вою піснею їхньою цілий день.
15 Më ka ngopur me hidhërim, më ka bërë të pij pelin.
Наси́тив мене гіркото́ю, мене напоїв полино́м.
16 Më ka coptuar dhëmbët me zall, më ka mbuluar me hi.
І стер мені зу́би жорство́ю, до по́пелу кинув мене,
17 Ke larguar shpirtin tim nga paqja, kam harruar mirëqënien.
і душа моя спо́кій згубила, забув я добро́.
18 Kam thënë: “Éshtë zhdukur besimi im dhe shpresa ime tek Zoti”.
І сказав я: Загублена сила моя, та моє сподіва́ння на Господа.
19 Kujtohu për pikëllimin dhe për endjen time, për pelinin dhe hidhërimin.
Згадай про біду́ мою й му́ку мою, про поли́н та отру́ту, —
20 Shpirti im kujtohet gjithnjë për këtë dhe është i rrëzuar brenda meje.
душа моя згадує безпереста́нку про це, і гнеться в мені.
21 Këtë dua ta sjell në mëndje dhe prandaj dua të shpresoj.
Оце я нага́дую серцеві своєму, тому то я маю надію:
22 Éshtë një hir i Zotit që nuk jemi shkatërruar plotësisht, sepse mëshirat e tij nuk janë mbaruar plotësisht.
Це милість Господня, що ми не поги́нули, бо не нокінчи́лось Його милосердя, —
23 Përtëriten çdo mëngjes; e madhe është besnikeria jote.
нове́ воно кожного ра́нку, велика бо вірність Твоя!
24 “Zoti është pjesa ime”, thotë shpirti im, “prandaj do të kem shpresë tek ai.
Господь — це мій у́діл, — говорить душа моя, — тому́ я надію на Нього склада́ю!
25 Zoti është i mirë me ata që kanë shpresë tek ai, me shpirtin që e kërkon.
Господь добрий для тих, хто наді́ю на Нього кладе́, для душі, що шукає Його́!
26 Gjë e mirë është të presësh në heshtje shpëtimin e Zotit.
Добре, коли люди́на в мовча́нні надію кладе́ на спасі́ння Господнє.
27 Gjë e mirë është për njeriun të mbajë zgjedhën në rininë e tij.
Добре для мужа, як носить ярмо́ в своїй мо́лодості, —
28 Le të ulet i vetmuar dhe të qëndrojë në heshtje kur Perëndia ia imponon.
нехай він самі́тно сидить і мовчить, як поклав Він на нього його́;
29 Le ta vërë gojën e tij në pluhur, ndofta ka ende shpresë.
хай закриє він по́рохом у́ста свої, може є ще надія;
30 Le ti japë faqen atij që e godet, të ngopet me fyerje.
хай що́ку тому підставля́є, хто його б'є, своєю ганьбою наси́чується.
31 Sepse Zoti nuk hedh poshtë për gjithnjë;
Бо Господь не наві́ки ж покине!
32 por, në rast se të hidhëron, do ti vijë keq sipas shumicës së zemërmirësive të tij,
Бо хоч Він і засму́тить кого, проте зми́лується за Своєю великою ми́лістю, —
33 sepse nuk e bën me kënaqësi poshtërimin dhe hidhërimin e bijve të njerëzve.
бо не мучить Він з серця Свого́, і не засмучує лю́дських синів.
34 Kur dikush shtyp nën këmbët e tij tërë robërit e dheut,
Щоб топта́ти під своїми ногами всіх в'я́знів землі,
35 kur dikush shtrëmbëron të drejtën e një njeriu në prani të Më të Lartit,
щоб перед обличчям Всевишнього право люди́ни зігнути,
36 kur dikujt i bëhet një padrejtësi në çështjen e tij, a nuk e shikon Zoti?
щоб гноби́ти люди́ну у справі судо́вій його́, — оцьо́го не має на оці Госпо́дь!
37 Vallë kush thotë diçka që më pas realizohet, në rast se Zoti nuk e ka urdhëruar?
Хто то скаже — і станеться це, як Господь того не наказав?
38 E keqja dhe e mira a nuk vijnë vallë nga goja e Më të Lartit?
Хіба не виходить усе з уст Всевишнього, — зле та добре?
39 Pse vallë ankohet një njeri i gjallë, një njeri për ndëshkimin e mëkateve të tij?
Чого ж нарікає люди́на жива? Нехай ска́ржиться кожен на гріх свій.
40 Le të shqyrtojmë rrugët tona, t’i hetojmë dhe të kthehemi tek Zoti.
Пошукаймо доріг своїх та досліді́мо, і верні́мось до Господа!
41 Le të ngremë lart zemrat tona dhe duart tona në drejtim të Perëndisë të qiejve.
підіймі́мо своє серце та руки до Бога на небі!
42 Ne kemi kryer mëkate, kemi qënë rebelë dhe ti nuk na ke falur.
Спроневі́рились ми й неслухня́ними стали, тому́ не пробачив Ти нам,
43 Je mbështjellë në zëmërimin tënd dhe na ke ndjekur, na ke vrarë pa mëshirë.
закрився Ти гнівом і гнав нас, убивав, не помилував,
44 Ti je mbështjellë në një re, në mënyrë që asnjë lutje të mos kalonte dot.
закрив Себе хмарою, щоб до Тебе молитва моя не дійшла.
45 Na ke bërë plehra dhe mbeturina në mes të popujve.
Сміття́м та оги́дою нас Ти вчинив між наро́дами,
46 Tërë armiqtë tanë kanë hapur gojën kundër nesh.
наші всі вороги́ пороззявля́ли на нас свого рота,
47 Na ka rënë mbi trup tmerri, laku, dëshpërimi i thellë dhe shkatërrimi.
страх та яма на нас поприхо́дили, руїна й погибіль.
48 Rrëke uji rrjedhin nga sytë e mi për shkatërrimin e bijës së popullit tim.
Моє око сплива́є пото́ками во́дними через нещастя дочки́ мого люду.
49 Syri im derdh lot pa pushim, pa ndërprerje,
Виливається око моє безупи́нно, нема бо пере́рви,
50 deri sa Zoti të mos vështrojë nga qielli dhe të mos shikojë.
аж поки не згля́неться та не побачить Госпо́дь із небе́с, —
51 Syri im i sjell dhembje shpirtit tim për të gjitha bijat e qytetit tim.
моє око вчиняє журбу́ для моєї душі через до́чок усіх мого міста.
52 Ata që më urrejnë pa shkak më kanë gjuajtur si të isha zog.
Ло́влячи, ло́влять мене, немов птаха, мої вороги безпричи́нно,
53 Kanë shkatërruar jetën time në gropë, më kanë hedhur gurë.
життя моє в яму замкну́ли вони, і камі́ннями кинули в мене.
54 Ujrat rrjedhin mbi kokën time, unë thoja: “Ka marrë fund për mua”.
Пливуть мені во́ди на го́лову, я говорю́: „ Вже погу́блений я!“
55 Përmenda emrin tënd, o Zot, nga thellësia e gropës.
Кликав я, Господи, Йме́ння Твоє́ із найглибшої ями,
56 Ti e dëgjove zërin tim; mos ia fshih veshin tënd psherëtimës sime, thirrjes time për ndihmë.
Ти чуєш мій голос, — не захо́вуй же ву́ха Свого від зо́йку мого́, від блага́ння мого!
57 Kur të kam thirrur ti je afruar; ke thënë: “Mos ki frikë!”
Ти близьки́й того дня, коли кличу Тебе, Ти говориш: „Не бійся!“
58 O Zot ti ke mbrojtur çështjen e shpirtit tim, ti ke çliruar jetën time.
За душу мою Ти змагався, о Господи, життя моє викупив Ти.
59 O Zot, ti ke parë dëmin që kam pësuar, prandaj mbro çështjen time!
Ти бачиш, о Господи, кривду мою, — розсуди ж Ти мій суд!
60 Ti ke parë tërë frymën e tyre të hakmarrjes, intrigat e tyre kundër meje.
Усю їхню по́мсту ти бачиш, всі за́думи їхні на мене,
61 Ti ke dëgjuar fyerjet e tyre, o Zot, tërë intrigat e tyre kundër meje,
Ти чуєш, о Господи, їхні нару́ги, всі за́думи їхні на ме́не,
62 fjalimet e tyre që ngrihen kundër meje, atë që mendojnë kundër meje tërë ditën.
мову повста́нців на мене та їхнє буркоті́ння на мене ввесь день.
63 Vër re kur ulen dhe kur ngrihen, unë jam kënga e tyre.
Побач їхнє сиді́ння та їхнє встава́ння, — як за́вжди глумли́ва їхня пісня!
64 Shpërbleji, o Zot, sipas veprës së duarve të tyre.
Заплати їм, о Господи, згідно з чином їхніх рук!
65 Bëji zemërgur, mallkimi yt qoftë mbi ta.
Подай їм темно́ту на серце, прокля́ття Твоє нехай буде на них!
66 Ndiqi në zemërimin tënd dhe shkatërroi poshtë qiejve të Zotit.
Своїм гнівом жени їх, і ви́губи їх з-під Господніх небе́с!

< Vajtimet 3 >