Vajtimet 3

1 Unë jam njeriu që pa hidhërimin nën thuprën e tërbimit të tij.

Jag är en elände man, den hans grymhets ris se måste.

2 Ai më ka udhëhequr dhe më ka bërë të eci nëpër terr dhe jo në dritë.

Han hafver ledt mig, och låtit mig gå i mörkrena, och icke i ljusena.

3 Po, kundër meje ai ka kthyer disa herë dorën e tij tërë ditën.

Han hafver vändt sina hand emot mig, och handlar fast annorlunda med mig alltid.

4 Ai ka konsumuar mishin tim dhe lëkurën time, ka coptuar kockat e mia.

Han hafver gjort mitt kött och mina hud gammal, och sönderslagit min ben.

5 Ka ndërtuar fortesa kundër meje, më ka rrethuar me hidhërim dhe me ankth.

Han hafver byggt emot mig, och bevefvat mig uti galla och mödo.

6 Ka bërë që unë të banoj në vende plot errësirë, ashtu si të vdekurit prej shumë kohe.

Han hafver lagt mig uti mörkret, lika som de döda i verldene.

7 Më ka ndërtuar një mur rreth e qark, me qëllim që unë të mos dal; e ka bërë të rëndë zinxhirin tim.

Han hafver innemurat mig, så att jag icke utkomma kan, och satt mig uti hårda fjettrar.

8 Edhe kur bërtas dhe kërkoj ndihmë me zë të lartë, ai nuk pranon të dëgjojë lutjen time.

Och om jag än ropade och både, så stoppar han öronen till för mina bön.

9 Ai i ka mbyllur rrugët e mia me gurë të prerë, i ka bërë shtigjet e mia plot me prita.

Han hafver igenmurat min väg med huggen sten, och mina stigar igentäppt.

10 Ai ka qenë për mua si një ari në pritë, si një luan në vende të fshehta.

Han hafver vaktat efter mig lika som en björn, lika som ett lejon i lönlig rum.

11 Ka devijuar rrugët e mia, më ka coptuar dhe më ka dëshpëruar.

Han hafver låtit mig fela om vägen; han hafver rifvit mig i stycken sönder, och tillintetgjort.

12 Ka nderur harkun e tij dhe më ka bërë objekt të shigjetave të tij.

Han hafver spänt sin båga, och satt mig; såsom ett mål för pilenom.

13 Ka bërë të depërtojnë në zemrën time shigjetat e kukurës së tij.

Han hafver utaf kogret låtit skjuta mig i mina njurar.

14 Jam bërë tallja e tërë popullit tim, kënga e tij e tërë ditës.

Jag är vorden till spott allo mino folke, och deras dagliga visa.

15 Më ka ngopur me hidhërim, më ka bërë të pij pelin.

Han hafver måttat mig med bitterhet, och gifvit mig malört dricka.

16 Më ka coptuar dhëmbët me zall, më ka mbuluar me hi.

Han hafver slagit mina tänder sönder i små stycke, och vältrat mig uti asko.

17 Ke larguar shpirtin tim nga paqja, kam harruar mirëqënien.

Min själ är fördrifven ifrå fridenom; goda, dagar måste jag förgäta.

18 Kam thënë: “Éshtë zhdukur besimi im dhe shpresa ime tek Zoti”.

Jag sade: Mitt hopp är ute, att jag någon tid mer skall vara när Herranom.

19 Kujtohu për pikëllimin dhe për endjen time, për pelinin dhe hidhërimin.

Kom dock ihåg, huru jag är elände och öfvergifven, och malört och galla druckit hafver.

20 Shpirti im kujtohet gjithnjë për këtë dhe është i rrëzuar brenda meje.

Du varder ju deruppå tänkandes; ty min själ säger mig det.

21 Këtë dua ta sjell në mëndje dhe prandaj dua të shpresoj.

Det lägger jag på hjertat, derföre hoppas mig ännu.

22 Éshtë një hir i Zotit që nuk jemi shkatërruar plotësisht, sepse mëshirat e tij nuk janë mbaruar plotësisht.

Herrans mildhet är det, att ännu icke är ute med oss; hans barmhertighet hafver än nu icke ända;

23 Përtëriten çdo mëngjes; e madhe është besnikeria jote.

Utan hon är hvar morgon ny, och din trohet är stor.

24 “Zoti është pjesa ime”, thotë shpirti im, “prandaj do të kem shpresë tek ai.

Herren är min del, säger min själ; derför vill jag hoppas uppå honom.

25 Zoti është i mirë me ata që kanë shpresë tek ai, me shpirtin që e kërkon.

Ty Herren är god dem som hoppas uppå honom, och den själ som frågar efter honom.

26 Gjë e mirë është të presësh në heshtje shpëtimin e Zotit.

Det är en kostelig ting, att man är tålig, och hoppas uppå Herrans hjelp.

27 Gjë e mirë është për njeriun të mbajë zgjedhën në rininë e tij.

Det är en kostelig ting, att man drager oket i ungdomen;

28 Le të ulet i vetmuar dhe të qëndrojë në heshtje kur Perëndia ia imponon.

Att en, som öfvergifven är, hafver tålamod, när honom något uppåkommer;

29 Le ta vërë gojën e tij në pluhur, ndofta ka ende shpresë.

Och sätter sin mun uti stoft, och vänter efter hoppet;

30 Le ti japë faqen atij që e godet, të ngopet me fyerje.

Och låtter slå sig vid kindbenet, och lägger mycken försmädelse uppå sig.

31 Sepse Zoti nuk hedh poshtë për gjithnjë;

Ty Herren drifver icke ifrå sig evinnerliga;

32 por, në rast se të hidhëron, do ti vijë keq sipas shumicës së zemërmirësive të tij,

Utan han bedröfvar väl; men han förbarmar sig igen, efter sin stora mildhet.

33 sepse nuk e bën me kënaqësi poshtërimin dhe hidhërimin e bijve të njerëzve.

Ty han plågar och bedröfvar icke menniskona af hjertat;

34 Kur dikush shtyp nën këmbët e tij tërë robërit e dheut,

Lika som han ville platt undertrycka låta de elända på jordene;

35 kur dikush shtrëmbëron të drejtën e një njeriu në prani të Më të Lartit,

Och låta deras sak för Gudi orätta vara;

36 kur dikujt i bëhet një padrejtësi në çështjen e tij, a nuk e shikon Zoti?

Och dem falskeliga döma låta, lika som Herren såge det intet.

37 Vallë kush thotë diçka që më pas realizohet, në rast se Zoti nuk e ka urdhëruar?

Ho tör då säga, att sådant sker utan Herrans befallning;

38 E keqja dhe e mira a nuk vijnë vallë nga goja e Më të Lartit?

Och att hvarken ondt eller godt kommer igenom hans befallning?

39 Pse vallë ankohet një njeri i gjallë, një njeri për ndëshkimin e mëkateve të tij?

Hvi knorra då menniskorna alltså, medan de lefva? Hvar och en knorre emot sina synder.

40 Le të shqyrtojmë rrugët tona, t’i hetojmë dhe të kthehemi tek Zoti.

Och låt oss ransaka och söka vårt väsende, och omvända oss till Herran.

41 Le të ngremë lart zemrat tona dhe duart tona në drejtim të Perëndisë të qiejve.

Låt oss upplyfta vår hjerta, samt med händerna, till Gud i himmelen.

42 Ne kemi kryer mëkate, kemi qënë rebelë dhe ti nuk na ke falur.

Vi, vi hafve syndat, och olydige varit; derföre hafver du med rätta intet skonat;

43 Je mbështjellë në zëmërimin tënd dhe na ke ndjekur, na ke vrarë pa mëshirë.

Utan du hafver förmörkrat oss med vrede, och förföljt och dräpit utan barmhertighet.

44 Ti je mbështjellë në një re, në mënyrë që asnjë lutje të mos kalonte dot.

Du hafver betäckt dig med en sky, att ingen bön derigenom komma kunde.

45 Na ke bërë plehra dhe mbeturina në mes të popujve.

Du hafver gjort oss till träck och slemhet ibland folken.

46 Tërë armiqtë tanë kanë hapur gojën kundër nesh.

Alle våre fiender gapa med munnen emot oss.

47 Na ka rënë mbi trup tmerri, laku, dëshpërimi i thellë dhe shkatërrimi.

Vi varde förtryckte och plågade med förskräckelse och ångest.

48 Rrëke uji rrjedhin nga sytë e mi për shkatërrimin e bijës së popullit tim.

Min ögon rinna med vattubäcker, öfver mins folks dotters jämmer.

49 Syri im derdh lot pa pushim, pa ndërprerje,

Min ögon flyta, och kunna icke aflåta; ty der är ingen återvända;

50 deri sa Zoti të mos vështrojë nga qielli dhe të mos shikojë.

Tilldess Herren af himmelen skådar härned, och ser dertill.

51 Syri im i sjell dhembje shpirtit tim për të gjitha bijat e qytetit tim.

Mitt öga fräter mig lifvet bort, för alla mins stads döttrars skull.

52 Ata që më urrejnë pa shkak më kanë gjuajtur si të isha zog.

Mine fiender hafva besnärt mig, lika som en fågel, utan sak.

53 Kanë shkatërruar jetën time në gropë, më kanë hedhur gurë.

De hafva förgjort mitt lif uti ene kulo, och kastat uppå mig stenar.

54 Ujrat rrjedhin mbi kokën time, unë thoja: “Ka marrë fund për mua”.

De hafva ock begjutit mitt hufvud med vatten; då sade jag: Nu är det platt ute med mig.

55 Përmenda emrin tënd, o Zot, nga thellësia e gropës.

Men jag åkallade ditt Namn, Herre, nedan utu kulone;

56 Ti e dëgjove zërin tim; mos ia fshih veshin tënd psherëtimës sime, thirrjes time për ndihmë.

Och du hörde mina röst: Bortgöm icke din öron för mitt suckande och ropande.

57 Kur të kam thirrur ti je afruar; ke thënë: “Mos ki frikë!”

Nalka dig till mig, när jag åkallar dig och säg; Frukta dig intet.

58 O Zot ti ke mbrojtur çështjen e shpirtit tim, ti ke çliruar jetën time.

Uträtta, du Herre, mins själs sak, och förlossa mitt lif.

59 O Zot, ti ke parë dëmin që kam pësuar, prandaj mbro çështjen time!

Herre, se dock till, huru orätt mig sker, och hjelp mig till min rätt.

60 Ti ke parë tërë frymën e tyre të hakmarrjes, intrigat e tyre kundër meje.

Du ser alla deras hämnd, och alla deras tankar emot mig.

61 Ti ke dëgjuar fyerjet e tyre, o Zot, tërë intrigat e tyre kundër meje,

Herre, du hörer deras försmädelse, och alla deras tankar öfver mig;

62 fjalimet e tyre që ngrihen kundër meje, atë që mendojnë kundër meje tërë ditën.

Mina motståndares läppar, och deras rådslag emot mig dagliga.

63 Vër re kur ulen dhe kur ngrihen, unë jam kënga e tyre.

Se dock, ehvad de sig lägga eller uppstå, så qväda de visor om mig.

64 Shpërbleji, o Zot, sipas veprës së duarve të tyre.

Vedergäll dem, Herre, såsom de förtjent hafva.

65 Bëji zemërgur, mallkimi yt qoftë mbi ta.

Låt dem deras hjerta förskräckas och känna dina banno.

66 Ndiqi në zemërimin tënd dhe shkatërroi poshtë qiejve të Zotit.

Förfölj dem med grymhet, och förgör dem under Herrans himmel.