Vajtimet 3

1 Unë jam njeriu që pa hidhërimin nën thuprën e tërbimit të tij.

Jaz sem človek, ki je videl stisko s palico njegovega besa.

2 Ai më ka udhëhequr dhe më ka bërë të eci nëpër terr dhe jo në dritë.

Vodil me je in me privedel v temo, toda ne v svetlobo.

3 Po, kundër meje ai ka kthyer disa herë dorën e tij tërë ditën.

Zagotovo je obrnjen zoper mene; svojo roko je obračal zoper mene ves dan.

4 Ai ka konsumuar mishin tim dhe lëkurën time, ka coptuar kockat e mia.

Postaral je moje meso in mojo kožo, zlomil je moje kosti.

5 Ka ndërtuar fortesa kundër meje, më ka rrethuar me hidhërim dhe me ankth.

Zidal je zoper mene in me obdal z žolčem in muko.

6 Ka bërë që unë të banoj në vende plot errësirë, ashtu si të vdekurit prej shumë kohe.

Postavil me je v temne kraje, kakor tiste, ki so mrtvi od davnine.

7 Më ka ndërtuar një mur rreth e qark, me qëllim që unë të mos dal; e ka bërë të rëndë zinxhirin tim.

Ogradil me je naokoli, da ne morem priti ven. Mojo verigo je naredil težko.

8 Edhe kur bërtas dhe kërkoj ndihmë me zë të lartë, ai nuk pranon të dëgjojë lutjen time.

Tudi ko jokam in vpijem, on ustavlja mojo molitev.

9 Ai i ka mbyllur rrugët e mia me gurë të prerë, i ka bërë shtigjet e mia plot me prita.

Moje steze je obdal s klesanim kamnom, moje poti je storil sprijene.

10 Ai ka qenë për mua si një ari në pritë, si një luan në vende të fshehta.

Bil mi je kakor medved, ki preži v zasedi in kakor lev na skrivnih krajih.

11 Ka devijuar rrugët e mia, më ka coptuar dhe më ka dëshpëruar.

Moje poti je obrnil vstran in me raztrgal. Naredil me je zapuščenega.

12 Ka nderur harkun e tij dhe më ka bërë objekt të shigjetave të tij.

Upognil je svoj lok in me postavil kakor tarčo za puščico.

13 Ka bërë të depërtojnë në zemrën time shigjetat e kukurës së tij.

Puščicam svojega tula je storil, da vstopijo v mojo notranjost.

14 Jam bërë tallja e tërë popullit tim, kënga e tij e tërë ditës.

Bil sem v posmeh vsemu svojemu ljudstvu in ves dan njihova pesem.

15 Më ka ngopur me hidhërim, më ka bërë të pij pelin.

Nasičeval me je z grenkobo, opijanjal me je s pelinom.

16 Më ka coptuar dhëmbët me zall, më ka mbuluar me hi.

Prav tako je moje zobe zlomil z ostrimi kamni, pokril me je s pepelom.

17 Ke larguar shpirtin tim nga paqja, kam harruar mirëqënien.

Mojo dušo si odstranil daleč stran od miru. Pozabil sem uspevanje.

18 Kam thënë: “Éshtë zhdukur besimi im dhe shpresa ime tek Zoti”.

Rekel sem: »Moja moč in moje upanje je izginilo od Gospoda,

19 Kujtohu për pikëllimin dhe për endjen time, për pelinin dhe hidhërimin.

spominjajoč se moje stiske in moje bede, pelina in žolča.

20 Shpirti im kujtohet gjithnjë për këtë dhe është i rrëzuar brenda meje.

Moja duša jih ima še vedno v spominu in je ponižana v meni.

21 Këtë dua ta sjell në mëndje dhe prandaj dua të shpresoj.

To si ponovno kličem v svoj um, zato imam upanje.

22 Éshtë një hir i Zotit që nuk jemi shkatërruar plotësisht, sepse mëshirat e tij nuk janë mbaruar plotësisht.

To je od Gospodovih milosti, da nismo použiti, ker njegova sočutja ne odnehajo.

23 Përtëriten çdo mëngjes; e madhe është besnikeria jote.

Ta so nova vsako jutro. Velika je tvoja zvestoba.

24 “Zoti është pjesa ime”, thotë shpirti im, “prandaj do të kem shpresë tek ai.

Gospod je moj delež, pravi moja duša, zato bom upal vanj.

25 Zoti është i mirë me ata që kanë shpresë tek ai, me shpirtin që e kërkon.

Gospod je dober vsem tistim, ki čakajo nanj; duši, ki ga išče.

26 Gjë e mirë është të presësh në heshtje shpëtimin e Zotit.

Dobro je, da bi človek upal in tiho čakal na Gospodovo rešitev duše.

27 Gjë e mirë është për njeriun të mbajë zgjedhën në rininë e tij.

Dobro je za človeka, da nosi jarem v svoji mladosti.

28 Le të ulet i vetmuar dhe të qëndrojë në heshtje kur Perëndia ia imponon.

Sedi sam in molči, ker ga je nosil na sebi.

29 Le ta vërë gojën e tij në pluhur, ndofta ka ende shpresë.

Svoja usta polaga v prah, morda bi bilo lahko še upanje.

30 Le ti japë faqen atij që e godet, të ngopet me fyerje.

Svoje lice daje tistemu, ki ga udarja, napolnjen je z grajo.

31 Sepse Zoti nuk hedh poshtë për gjithnjë;

Kajti Gospod ne bo zavrgel na veke,

32 por, në rast se të hidhëron, do ti vijë keq sipas shumicës së zemërmirësive të tij,

toda čeprav je povzročil žalost, bo vendar imel sočutje glede na množico svojih usmiljenj.

33 sepse nuk e bën me kënaqësi poshtërimin dhe hidhërimin e bijve të njerëzve.

Kajti on ni voljan prizadeti niti užalostiti človeških otrok.

34 Kur dikush shtyp nën këmbët e tij tërë robërit e dheut,

Da bi pod svojimi stopali zdrobil vse jetnike zemlje,

35 kur dikush shtrëmbëron të drejtën e një njeriu në prani të Më të Lartit,

da bi odvrnil človekovo pravico pred obrazom Najvišjega,

36 kur dikujt i bëhet një padrejtësi në çështjen e tij, a nuk e shikon Zoti?

da človeka spodkoplje v njegovi pravdi, [tega] Gospod ne odobrava.

37 Vallë kush thotë diçka që më pas realizohet, në rast se Zoti nuk e ka urdhëruar?

Kdo je tisti, ki pravi in se to zgodi, ko Gospod tega ne zapove?

38 E keqja dhe e mira a nuk vijnë vallë nga goja e Më të Lartit?

Iz ust Najvišjega ne izhaja zlo in dobro?

39 Pse vallë ankohet një njeri i gjallë, një njeri për ndëshkimin e mëkateve të tij?

Zakaj se živeči človek pritožuje, človek zaradi kaznovanja svojih grehov?

40 Le të shqyrtojmë rrugët tona, t’i hetojmë dhe të kthehemi tek Zoti.

Preiščimo in preizkusimo svoje poti in se ponovno obrnimo h Gospodu.

41 Le të ngremë lart zemrat tona dhe duart tona në drejtim të Perëndisë të qiejve.

Vzdignimo svoja srca s svojimi rokami k Bogu v nebesih.

42 Ne kemi kryer mëkate, kemi qënë rebelë dhe ti nuk na ke falur.

Pregrešili smo se in uprli. Ti nisi oprostil.

43 Je mbështjellë në zëmërimin tënd dhe na ke ndjekur, na ke vrarë pa mëshirë.

Pokril si [nas] s svojo jezo in nas preganjal. Umoril si, nisi se usmilil.

44 Ti je mbështjellë në një re, në mënyrë që asnjë lutje të mos kalonte dot.

Pokril si se z oblakom, da naša molitev ne bi šla skozi.

45 Na ke bërë plehra dhe mbeturina në mes të popujve.

Naredil si nas kakor izvržek in zavrnitev v sredi ljudstev.

46 Tërë armiqtë tanë kanë hapur gojën kundër nesh.

Vsi naši sovražniki so odprli svoja usta zoper nas.

47 Na ka rënë mbi trup tmerri, laku, dëshpërimi i thellë dhe shkatërrimi.

Strah in zanka sta prišla nad nas, opustošenje in uničenje.

48 Rrëke uji rrjedhin nga sytë e mi për shkatërrimin e bijës së popullit tim.

Moje oko teče navzdol z rekami voda, zaradi uničenja hčere mojega ljudstva.

49 Syri im derdh lot pa pushim, pa ndërprerje,

Moje oko se izliva in ne preneha, brez kakršnegakoli predaha,

50 deri sa Zoti të mos vështrojë nga qielli dhe të mos shikojë.

dokler Gospod ne pogleda dol in ne pogleda iz nebes.

51 Syri im i sjell dhembje shpirtit tim për të gjitha bijat e qytetit tim.

Moje oko prizadeva moje srce, zaradi vseh hčera mojega mesta.

52 Ata që më urrejnë pa shkak më kanë gjuajtur si të isha zog.

Moji sovražniki so me boleče preganjali kakor ptico, brez vzroka.

53 Kanë shkatërruar jetën time në gropë, më kanë hedhur gurë.

Moje življenje so odsekali v grajski ječi in name vrgli kamen.

54 Ujrat rrjedhin mbi kokën time, unë thoja: “Ka marrë fund për mua”.

Vode so mi tekle čez glavo; potem sem rekel: »Odsekan sem.«

55 Përmenda emrin tënd, o Zot, nga thellësia e gropës.

Klical sem k tvojemu imenu, oh Gospod, iz globine grajske ječe.

56 Ti e dëgjove zërin tim; mos ia fshih veshin tënd psherëtimës sime, thirrjes time për ndihmë.

Slišal si moj glas. Ne skrivaj svojega ušesa ob mojem dihanju, ob mojem klicu.

57 Kur të kam thirrur ti je afruar; ke thënë: “Mos ki frikë!”

Priteguješ me na dan, ko sem klical k tebi. Ti praviš: »Ne boj se.«

58 O Zot ti ke mbrojtur çështjen e shpirtit tim, ti ke çliruar jetën time.

Oh Gospod, zagovarjal si pravde moje duše, odkupil si moje življenje.

59 O Zot, ti ke parë dëmin që kam pësuar, prandaj mbro çështjen time!

Oh Gospod, videl si mojo krivico. Ti sodi mojo pravdo.

60 Ti ke parë tërë frymën e tyre të hakmarrjes, intrigat e tyre kundër meje.

Videl si vse njihovo maščevanje in vse njihove zamisli zoper mene.

61 Ti ke dëgjuar fyerjet e tyre, o Zot, tërë intrigat e tyre kundër meje,

Slišal si njihovo grajo, oh Gospod in vse njihove zamisli zoper mene;

62 fjalimet e tyre që ngrihen kundër meje, atë që mendojnë kundër meje tërë ditën.

ustnice tistih, ki se vzdigujejo zoper mene in njihovo premišljevanje zoper mene ves dan.

63 Vër re kur ulen dhe kur ngrihen, unë jam kënga e tyre.

Glej, njihovo usedanje in njihovo vzdigovanje; jaz sem njihova glasba.

64 Shpërbleji, o Zot, sipas veprës së duarve të tyre.

Vrni jim povračilo, oh Gospod, glede na delo njihovih rok.

65 Bëji zemërgur, mallkimi yt qoftë mbi ta.

Daj jim bridkost srca, svoje prekletstvo nad njimi.

66 Ndiqi në zemërimin tënd dhe shkatërroi poshtë qiejve të Zotit.

Preganjaj jih in jih uniči v jezi izpod Gospodovih nebes.