Vajtimet 3

1 Unë jam njeriu që pa hidhërimin nën thuprën e tërbimit të tij.

Ondaty nahatrea hasotrian-draho amy kobain-kaviñera’ey.

2 Ai më ka udhëhequr dhe më ka bërë të eci nëpër terr dhe jo në dritë.

Niaoloa’e naho nampomba’e mb’an-kamoromoroñañe ao fa tsy mb’an-kazavàñe.

3 Po, kundër meje ai ka kthyer disa herë dorën e tij tërë ditën.

Toe nafote’e amako lomoñandro lomoñandro ty fità’e.

4 Ai ka konsumuar mishin tim dhe lëkurën time, ka coptuar kockat e mia.

Nanoe’e hambo’e o nofokoo naho o holikoo; sindre pinekapeka’e o taolakoo.

5 Ka ndërtuar fortesa kundër meje, më ka rrethuar me hidhërim dhe me ankth.

Nanoa’e hàlañe, nañarikatoha’e afero naho haloviloviañe.

6 Ka bërë që unë të banoj në vende plot errësirë, ashtu si të vdekurit prej shumë kohe.

Nampitobohe’e an-toetse maieñe ao raho, hoe lolo-ela.

7 Më ka ndërtuar një mur rreth e qark, me qëllim që unë të mos dal; e ka bërë të rëndë zinxhirin tim.

Narindri’e ao tsy hahafionjoñe; nanoe’e mavesatse o silisilikoo.

8 Edhe kur bërtas dhe kërkoj ndihmë me zë të lartë, ai nuk pranon të dëgjojë lutjen time.

Aa naho mikoikoike hipay imba, le sikadaña’e alafe ao i halalikoy.

9 Ai i ka mbyllur rrugët e mia me gurë të prerë, i ka bërë shtigjet e mia plot me prita.

Nikalaña’e am-bato vinañe o liakoo, nampikelokelofe’e o oloñolokoo.

10 Ai ka qenë për mua si një ari në pritë, si një luan në vende të fshehta.

Hoe amboa romotse mamandroñe ahy, hoe liona añ’etaketak’ ao.

11 Ka devijuar rrugët e mia, më ka coptuar dhe më ka dëshpëruar.

Natsile’e iaby o fombàkoo, naho nirimidrimite’e ty sandriko; nanoe’e babangoañe.

12 Ka nderur harkun e tij dhe më ka bërë objekt të shigjetave të tij.

Fa nabitso’e ty fale’e, le nohara’e amako ty ana-pale.

13 Ka bërë të depërtojnë në zemrën time shigjetat e kukurës së tij.

Nampitrofahe’e ambaniako ao o ana-tsotsòke boak’ an-trañon’ ana-pale’eo.

14 Jam bërë tallja e tërë popullit tim, kënga e tij e tërë ditës.

Fa finjè’ondatikoo raho, bekobekoa’ iareo lomoñandro.

15 Më ka ngopur me hidhërim, më ka bërë të pij pelin.

Finaha’e hafairañe vaho natsafe’e vahon-tsoy.

16 Më ka coptuar dhëmbët me zall, më ka mbuluar me hi.

Finoifoi’e am-bato o nifekoo; nalembe’e an-davenok’ ao raho.

17 Ke larguar shpirtin tim nga paqja, kam harruar mirëqënien.

Nampihankàñe’o lavi-panintsiñañe ty haveloko; nihaliñoko ze o hasoa zao.

18 Kam thënë: “Éshtë zhdukur besimi im dhe shpresa ime tek Zoti”.

Le hoe raho, Fa modo ty haozarako, ty fitamàko am’ Iehovà.

19 Kujtohu për pikëllimin dhe për endjen time, për pelinin dhe hidhërimin.

Tiahio ty haloviloviako naho ty hasotriako, ty vahon-tsoy naho afero.

20 Shpirti im kujtohet gjithnjë për këtë dhe është i rrëzuar brenda meje.

Toe tiahi’ ty fiaiko, vaho mibotrek’ amako ao.

21 Këtë dua ta sjell në mëndje dhe prandaj dua të shpresoj.

Ty hoe ty apotam-pitsakoreako, mampitamà ahiko, te

22 Éshtë një hir i Zotit që nuk jemi shkatërruar plotësisht, sepse mëshirat e tij nuk janë mbaruar plotësisht.

le lia’e tsy mijihetse ty fiferenaiña’ Iehovà tsy mb’ia hilesa o fiferenaiña’eo.

23 Përtëriten çdo mëngjes; e madhe është besnikeria jote.

Vao boak’andro; ra’elahy ty figahiña’o.

24 “Zoti është pjesa ime”, thotë shpirti im, “prandaj do të kem shpresë tek ai.

Iehovà ty anjarako, hoe ty troko, aa le ie ty fitamàko.

25 Zoti është i mirë me ata që kanë shpresë tek ai, me shpirtin që e kërkon.

Soa t’Iehovà amo mahaliñe azeo; amy arofo mipay Azey.

26 Gjë e mirë është të presësh në heshtje shpëtimin e Zotit.

Mahasoa ondatio te mitama, t’ie handiñe am-pianjiñañe ty fandrombaha’ Iehovà.

27 Gjë e mirë është për njeriun të mbajë zgjedhën në rininë e tij.

Hasoa am’ondatio ty mivave ty jokan-katora’e.

28 Le të ulet i vetmuar dhe të qëndrojë në heshtje kur Perëndia ia imponon.

Angao re hiambesatse am-bangiñe ao, hianjiñe, amy te ie ty nandafik’ aze.

29 Le ta vërë gojën e tij në pluhur, ndofta ka ende shpresë.

Hatoho’e an-debok’ ao ty falie’e, hera ama’e ty fitamañe.

30 Le ti japë faqen atij që e godet, të ngopet me fyerje.

Soa re te hatolo’e amy mandrara- tehak’ azey ty fiambina’e; angao ampiliporeñ’ inje.

31 Sepse Zoti nuk hedh poshtë për gjithnjë;

Fa tsy hañito nainai’e t’i Talè.

32 por, në rast se të hidhëron, do ti vijë keq sipas shumicës së zemërmirësive të tij,

Aa ndra t’ie ty mampioremeñe, mbe hiferenaiña’e amy hafatraram-pikokoa’ey.

33 sepse nuk e bën me kënaqësi poshtërimin dhe hidhërimin e bijve të njerëzve.

Tsy mora ama’e ty mandafa, ndra ty mandilo o ana’ondatio;

34 Kur dikush shtyp nën këmbët e tij tërë robërit e dheut,

Ie ampidemoheñe am-pandia, ze mpirohi’ ty tane toy;

35 kur dikush shtrëmbëron të drejtën e një njeriu në prani të Më të Lartit,

ie tsy omen-to ondatio añatrefa’ i Andindimoneñey,

36 kur dikujt i bëhet një padrejtësi në çështjen e tij, a nuk e shikon Zoti?

ie ampikeloheñe ty enta’ ondatio— tsy arofoana’ i Talè hao?

37 Vallë kush thotë diçka që më pas realizohet, në rast se Zoti nuk e ka urdhëruar?

Ia ty nitaroñe naho nahafetsake zao, naho tsy i Talè ty nametse?

38 E keqja dhe e mira a nuk vijnë vallë nga goja e Më të Lartit?

Tsy boak’am-palie’ i Abo Tiañey hao ty hankàñe naho ty soa?

39 Pse vallë ankohet një njeri i gjallë, një njeri për ndëshkimin e mëkateve të tij?

Akore ty itoreova’ondaty veloñeo, o lahilahio ty amo tahi’eo?

40 Le të shqyrtojmë rrugët tona, t’i hetojmë dhe të kthehemi tek Zoti.

Antao hañotsohotso hitsoke o lalan-tikañeo, vaho himpoly mb’am’ Iehovà mb’eo.

41 Le të ngremë lart zemrat tona dhe duart tona në drejtim të Perëndisë të qiejve.

Antao hañonjoñ’ arofo am-pitàñe mb’aman’Añahare an-digiligy añe.

42 Ne kemi kryer mëkate, kemi qënë rebelë dhe ti nuk na ke falur.

Toe nandilatse zahay naho niola; toly ndra tsy napo’o.

43 Je mbështjellë në zëmërimin tënd dhe na ke ndjekur, na ke vrarë pa mëshirë.

Nikolopok’ an-kaviñeran-drehe te nañoridañe anay; tsy niferenaiña’o t’ie nanjamañe.

44 Ti je mbështjellë në një re, në mënyrë që asnjë lutje të mos kalonte dot.

Nisaron-drahon-dRehe, tsy himoahan-kalaly.

45 Na ke bërë plehra dhe mbeturina në mes të popujve.

Nanoe’o romoromo’e naho forompotse zahay añivo’ o kilakila’ndatio.

46 Tërë armiqtë tanë kanë hapur gojën kundër nesh.

Songa midañadaña falie ama’ay o malaiñ’anaio.

47 Na ka rënë mbi trup tmerri, laku, dëshpërimi i thellë dhe shkatërrimi.

Fa nifetsak’ ama’ay ty hebakebake naho i koboñey, ty famongorañe naho fandrotsahañe.

48 Rrëke uji rrjedhin nga sytë e mi për shkatërrimin e bijës së popullit tim.

Mitsiritsioke rano o masokoo, amy fandrotsahañe i anak’ampela’ ondatikoy.

49 Syri im derdh lot pa pushim, pa ndërprerje,

Midoandoañe mañambane o masokoo, vaho tsy mijihetse, tsy mitroatse,

50 deri sa Zoti të mos vështrojë nga qielli dhe të mos shikojë.

Ampara’ te mivazoho mañambane t’Iehovà, mitalake boak’ an-dikerañe añe.

51 Syri im i sjell dhembje shpirtit tim për të gjitha bijat e qytetit tim.

Mampihontoke ty troko o masokoo ty amo hene anak’ampelan-drovakoo.

52 Ata që më urrejnë pa shkak më kanë gjuajtur si të isha zog.

Fa nikehe ahy hoe kibo, tsy amam-poto’e o malaiñ’ahio.

53 Kanë shkatërruar jetën time në gropë, më kanë hedhur gurë.

Naitoa’ iareo an-koboñe ao ty fiaiko, vaho nandretsa-bato amako.

54 Ujrat rrjedhin mbi kokën time, unë thoja: “Ka marrë fund për mua”.

Nandipotse ty lohako o ranoo vaho nanoeko ty hoe: Opo raho!

55 Përmenda emrin tënd, o Zot, nga thellësia e gropës.

Kinanjiko ty tahina’o ry Iehovà, boak’ an-koboñe loho lalek’ ao.

56 Ti e dëgjove zërin tim; mos ia fshih veshin tënd psherëtimës sime, thirrjes time për ndihmë.

Jinanji’o ty feoko; ko aeta’o amy ravembia’oy i fitoreokoy hahafikofohako.

57 Kur të kam thirrur ti je afruar; ke thënë: “Mos ki frikë!”

Nitotok’ ahy Rehe amy andro nikanjiako azoy; le hoe Rehe: Ko hemban-drehe.

58 O Zot ti ke mbrojtur çështjen e shpirtit tim, ti ke çliruar jetën time.

Ry Talè, nañalañalañe’o o entan’ aikoo; fa jineba’o ty fiaiko.

59 O Zot, ti ke parë dëmin që kam pësuar, prandaj mbro çështjen time!

Ry Iehovà, fa nivazoho’o ty nasarañ’ ahy; ehe izakao.

60 Ti ke parë tërë frymën e tyre të hakmarrjes, intrigat e tyre kundër meje.

Fa nioni’o ty fitrotrofiaha’ iareo naho ty fikitroha’ iareo amako.

61 Ti ke dëgjuar fyerjet e tyre, o Zot, tërë intrigat e tyre kundër meje,

Fa jinanji’o ty inje’ iareo, ry Iehovà, naho o fikililia’ iareo ahy iabio,

62 fjalimet e tyre që ngrihen kundër meje, atë që mendojnë kundër meje tërë ditën.

Ty fivimbi’ o nitroatse amakoo, ty fikinià’ iareo ahy lomoñandro,

63 Vër re kur ulen dhe kur ngrihen, unë jam kënga e tyre.

Vazohò iereo te miambesatse, naho t’ie miongake; zaho bekobekoa’ iareo.

64 Shpërbleji, o Zot, sipas veprës së duarve të tyre.

Mbe hondroha’o, ry Iehovà, ty amo satam-pità’ iareoo.

65 Bëji zemërgur, mallkimi yt qoftë mbi ta.

Kolopofo ty arofo’ iareo, ametsaho fatse!

66 Ndiqi në zemërimin tënd dhe shkatërroi poshtë qiejve të Zotit.

Horidaño an-kaviñerañe vaho mongoro ambanen-dikera’ Iehovà eo.