Vajtimet 3

1 Unë jam njeriu që pa hidhërimin nën thuprën e tërbimit të tij.

Io sono un uomo che ha veduto l’afflizione sotto la verga del suo furore.

2 Ai më ka udhëhequr dhe më ka bërë të eci nëpër terr dhe jo në dritë.

Egli m’ha condotto, m’ha fatto camminare nelle tenebre e non nella luce.

3 Po, kundër meje ai ka kthyer disa herë dorën e tij tërë ditën.

Sì, contro di me di nuovo volge la sua mano tutto il giorno.

4 Ai ka konsumuar mishin tim dhe lëkurën time, ka coptuar kockat e mia.

Egli ha consunta la mia carne e la mia pelle, ha fiaccato le mie ossa.

5 Ka ndërtuar fortesa kundër meje, më ka rrethuar me hidhërim dhe me ankth.

Ha costituito una cinta contro di me, m’ha circondato d’amarezza e d’affanno.

6 Ka bërë që unë të banoj në vende plot errësirë, ashtu si të vdekurit prej shumë kohe.

M’ha fatto abitare in luoghi tenebrosi, come quelli che son morti da lungo tempo.

7 Më ka ndërtuar një mur rreth e qark, me qëllim që unë të mos dal; e ka bërë të rëndë zinxhirin tim.

Egli m’ha circondato d’un muro, perché non esca: m’ha caricato di pesanti catene.

8 Edhe kur bërtas dhe kërkoj ndihmë me zë të lartë, ai nuk pranon të dëgjojë lutjen time.

Anche quando grido e chiamo al soccorso, egli chiude l’accesso alla mia preghiera.

9 Ai i ka mbyllur rrugët e mia me gurë të prerë, i ka bërë shtigjet e mia plot me prita.

Egli m’ha sbarrato la via di blocchi di pietra, ha sconvolti i miei sentieri.

10 Ai ka qenë për mua si një ari në pritë, si një luan në vende të fshehta.

Egli è stato per me come un orso in agguato, come un leone in luoghi nascosti.

11 Ka devijuar rrugët e mia, më ka coptuar dhe më ka dëshpëruar.

Egli m’ha sviato dal mio cammino e m’ha squarciato, m’ha reso desolato.

12 Ka nderur harkun e tij dhe më ka bërë objekt të shigjetave të tij.

Ha teso il suo arco, m’ha preso come mira delle sue frecce.

13 Ka bërë të depërtojnë në zemrën time shigjetat e kukurës së tij.

M’ha fatto penetrar nelle reni le saette del suo turcasso.

14 Jam bërë tallja e tërë popullit tim, kënga e tij e tërë ditës.

Io son diventato lo scherno di tutto il mio popolo, la sua canzone di tutto il giorno.

15 Më ka ngopur me hidhërim, më ka bërë të pij pelin.

Egli m’ha saziato d’amarezza, m’ha abbeverato d’assenzio.

16 Më ka coptuar dhëmbët me zall, më ka mbuluar me hi.

M’ha spezzato i denti con della ghiaia, m’ha affondato nella cenere.

17 Ke larguar shpirtin tim nga paqja, kam harruar mirëqënien.

Tu hai allontanata l’anima mia dalla pace, io ho dimenticato il benessere.

18 Kam thënë: “Éshtë zhdukur besimi im dhe shpresa ime tek Zoti”.

Io ho detto: “E’ sparita la mia fiducia, non ho più speranza nell’Eterno!”

19 Kujtohu për pikëllimin dhe për endjen time, për pelinin dhe hidhërimin.

Ricordati della mia afflizione, della mia vita raminga, dell’assenzio e dell’amarezza!

20 Shpirti im kujtohet gjithnjë për këtë dhe është i rrëzuar brenda meje.

L’anima mia se ne ricorda del continuo, e n’è abbattuta dentro di me.

21 Këtë dua ta sjell në mëndje dhe prandaj dua të shpresoj.

Questo voglio richiamarmi alla mente, per questo voglio sperare:

22 Éshtë një hir i Zotit që nuk jemi shkatërruar plotësisht, sepse mëshirat e tij nuk janë mbaruar plotësisht.

E’ una grazia dell’Eterno che non siamo stati interamente distrutti; poiché le sue compassioni non sono esaurite;

23 Përtëriten çdo mëngjes; e madhe është besnikeria jote.

si rinnovano ogni mattina. Grande è la tua fedeltà!

24 “Zoti është pjesa ime”, thotë shpirti im, “prandaj do të kem shpresë tek ai.

“L’Eterno è la mia parte”, dice l’anima mia, “perciò spererò in lui”.

25 Zoti është i mirë me ata që kanë shpresë tek ai, me shpirtin që e kërkon.

L’Eterno è buono per quelli che sperano in lui, per l’anima che lo cerca.

26 Gjë e mirë është të presësh në heshtje shpëtimin e Zotit.

Buona cosa è aspettare in silenzio la salvezza dell’Eterno.

27 Gjë e mirë është për njeriun të mbajë zgjedhën në rininë e tij.

Buona cosa è per l’uomo portare il giogo nella sua giovinezza.

28 Le të ulet i vetmuar dhe të qëndrojë në heshtje kur Perëndia ia imponon.

Si segga egli solitario e stia in silenzio quando l’Eterno glielo impone!

29 Le ta vërë gojën e tij në pluhur, ndofta ka ende shpresë.

Metta la sua bocca nella polvere! forse, v’è ancora speranza.

30 Le ti japë faqen atij që e godet, të ngopet me fyerje.

Porga la guancia a chi lo percuote, si sazi pure di vituperio!

31 Sepse Zoti nuk hedh poshtë për gjithnjë;

Poiché il Signore non ripudia in perpetuo;

32 por, në rast se të hidhëron, do ti vijë keq sipas shumicës së zemërmirësive të tij,

ma, se affligge, ha altresì compassione, secondo la moltitudine delle sue benignità;

33 sepse nuk e bën me kënaqësi poshtërimin dhe hidhërimin e bijve të njerëzve.

giacché non è volentieri ch’egli umilia ed affligge i figliuoli degli uomini.

34 Kur dikush shtyp nën këmbët e tij tërë robërit e dheut,

Quand’uno schiaccia sotto i piedi tutti i prigionieri della terra,

35 kur dikush shtrëmbëron të drejtën e një njeriu në prani të Më të Lartit,

quand’uno perverte il diritto d’un uomo nel cospetto dell’Altissimo,

36 kur dikujt i bëhet një padrejtësi në çështjen e tij, a nuk e shikon Zoti?

quando si fa torto ad alcuno nella sua causa, il Signore non lo vede egli?

37 Vallë kush thotë diçka që më pas realizohet, në rast se Zoti nuk e ka urdhëruar?

Chi mai dice una cosa che s’avveri, se il Signore non l’ha comandato?

38 E keqja dhe e mira a nuk vijnë vallë nga goja e Më të Lartit?

Il male ed il bene non procedon essi dalla bocca dell’Altissimo?

39 Pse vallë ankohet një njeri i gjallë, një njeri për ndëshkimin e mëkateve të tij?

Perché il vivente si rammaricherebbe? Ognuno si rammarichi del proprio peccato!

40 Le të shqyrtojmë rrugët tona, t’i hetojmë dhe të kthehemi tek Zoti.

Esaminiamo le nostre vie, scrutiamole, e torniamo all’Eterno!

41 Le të ngremë lart zemrat tona dhe duart tona në drejtim të Perëndisë të qiejve.

Eleviamo insiem con le mani, i nostri cuori a Dio ne’ cieli!

42 Ne kemi kryer mëkate, kemi qënë rebelë dhe ti nuk na ke falur.

Noi abbiam peccato, siamo stati ribelli, e tu non hai perdonato.

43 Je mbështjellë në zëmërimin tënd dhe na ke ndjekur, na ke vrarë pa mëshirë.

Tu ti sei avvolto nella tua ira, e ci hai inseguiti; tu hai ucciso senza pietà;

44 Ti je mbështjellë në një re, në mënyrë që asnjë lutje të mos kalonte dot.

ti sei avvolto in una nuvola, perché la preghiera non potesse passare;

45 Na ke bërë plehra dhe mbeturina në mes të popujve.

tu hai fatto di noi delle spazzature, dei rifiuti, in mezzo ai popoli.

46 Tërë armiqtë tanë kanë hapur gojën kundër nesh.

Tutti i nostri nemici aprono larga la bocca contro di noi.

47 Na ka rënë mbi trup tmerri, laku, dëshpërimi i thellë dhe shkatërrimi.

Ci son toccati il terrore, la fossa, la desolazione e la ruina.

48 Rrëke uji rrjedhin nga sytë e mi për shkatërrimin e bijës së popullit tim.

I miei occhi si sciolgono in rivi d’acqua, a motivo della ruina della figliuola del mio popolo.

49 Syri im derdh lot pa pushim, pa ndërprerje,

L’occhio mio si scioglie in lacrime, senza posa, senza intermittenza,

50 deri sa Zoti të mos vështrojë nga qielli dhe të mos shikojë.

finché dal cielo l’Eterno non guardi e non veda il nostro stato.

51 Syri im i sjell dhembje shpirtit tim për të gjitha bijat e qytetit tim.

L’occhio mio m’affanna l’anima a motivo di tutte le figliuole della mia città.

52 Ata që më urrejnë pa shkak më kanë gjuajtur si të isha zog.

Quelli che mi son nemici senza cagione, m’han dato la caccia come a un uccello.

53 Kanë shkatërruar jetën time në gropë, më kanë hedhur gurë.

M’hanno annientato la vita nella fossa, m’han gettato delle pietre addosso.

54 Ujrat rrjedhin mbi kokën time, unë thoja: “Ka marrë fund për mua”.

Le acque salivano fin sopra al mio capo, io dicevo: “E’ finita per me!”

55 Përmenda emrin tënd, o Zot, nga thellësia e gropës.

Io ho invocato il tuo nome, o Eterno, dal fondo della fossa;

56 Ti e dëgjove zërin tim; mos ia fshih veshin tënd psherëtimës sime, thirrjes time për ndihmë.

tu hai udito la mia voce; non nascondere il tuo orecchio al mio sospiro, al mio grido!

57 Kur të kam thirrur ti je afruar; ke thënë: “Mos ki frikë!”

Nel giorno ch’io t’ho invocato ti sei avvicinato; tu hai detto: “Non temere!”

58 O Zot ti ke mbrojtur çështjen e shpirtit tim, ti ke çliruar jetën time.

O Signore, tu hai difesa la causa dell’anima mia, tu hai redento la mia vita.

59 O Zot, ti ke parë dëmin që kam pësuar, prandaj mbro çështjen time!

O Eterno, tu vedi il torto che m’è fatto, giudica tu la mia causa!

60 Ti ke parë tërë frymën e tyre të hakmarrjes, intrigat e tyre kundër meje.

Tu vedi tutto il loro rancore, tutte le loro macchinazioni contro di me.

61 Ti ke dëgjuar fyerjet e tyre, o Zot, tërë intrigat e tyre kundër meje,

Tu odi i loro oltraggi, o Eterno, tutte le loro macchinazioni contro di me,

62 fjalimet e tyre që ngrihen kundër meje, atë që mendojnë kundër meje tërë ditën.

il linguaggio di quelli che si levano contro di me, quello che meditano contro di me tutto il giorno!

63 Vër re kur ulen dhe kur ngrihen, unë jam kënga e tyre.

Guarda! quando si seggono, quando s’alzano, io sono la loro canzone.

64 Shpërbleji, o Zot, sipas veprës së duarve të tyre.

Tu li retribuirai, o Eterno, secondo l’opera delle loro mani.

65 Bëji zemërgur, mallkimi yt qoftë mbi ta.

Darai loro induramento di cuore, la tua maledizione.

66 Ndiqi në zemërimin tënd dhe shkatërroi poshtë qiejve të Zotit.

Li inseguirai nella tua ira, e li sterminerai di sotto i cieli dell’Eterno.