Vajtimet 3

1 Unë jam njeriu që pa hidhërimin nën thuprën e tërbimit të tij.

Je suis l’homme qui ai vu l’affliction par la verge de sa fureur.

2 Ai më ka udhëhequr dhe më ka bërë të eci nëpër terr dhe jo në dritë.

Il m’a conduit et amené dans les ténèbres, et non dans la lumière.

3 Po, kundër meje ai ka kthyer disa herë dorën e tij tërë ditën.

Certes c’est contre moi qu’il a tout le jour tourné et retourné sa main.

4 Ai ka konsumuar mishin tim dhe lëkurën time, ka coptuar kockat e mia.

Il a fait vieillir ma chair et ma peau; il a brisé mes os.

5 Ka ndërtuar fortesa kundër meje, më ka rrethuar me hidhërim dhe me ankth.

Il a bâti contre moi, et m’a environné de fiel et de peine.

6 Ka bërë që unë të banoj në vende plot errësirë, ashtu si të vdekurit prej shumë kohe.

Il m’a fait habiter dans des lieux ténébreux, comme ceux qui sont morts depuis longtemps.

7 Më ka ndërtuar një mur rreth e qark, me qëllim që unë të mos dal; e ka bërë të rëndë zinxhirin tim.

Il a fait une clôture autour de moi, afin que je ne sorte point; il a appesanti mes chaînes.

8 Edhe kur bërtas dhe kërkoj ndihmë me zë të lartë, ai nuk pranon të dëgjojë lutjen time.

Même quand je crie et que j’élève ma voix, il ferme l’accès à ma prière.

9 Ai i ka mbyllur rrugët e mia me gurë të prerë, i ka bërë shtigjet e mia plot me prita.

Il a barré mes chemins avec des pierres de taille; il a bouleversé mes sentiers.

10 Ai ka qenë për mua si një ari në pritë, si një luan në vende të fshehta.

Il a été pour moi un ours aux embûches, un lion dans les lieux cachés.

11 Ka devijuar rrugët e mia, më ka coptuar dhe më ka dëshpëruar.

Il a fait dévier mes chemins et m’a déchiré; il m’a rendu désolé.

12 Ka nderur harkun e tij dhe më ka bërë objekt të shigjetave të tij.

Il a bandé son arc, et m’a placé comme un but pour la flèche.

13 Ka bërë të depërtojnë në zemrën time shigjetat e kukurës së tij.

Il a fait entrer dans mes reins les flèches de son carquois.

14 Jam bërë tallja e tërë popullit tim, kënga e tij e tërë ditës.

Je suis la risée de tout mon peuple, leur chanson tout le jour.

15 Më ka ngopur me hidhërim, më ka bërë të pij pelin.

Il m’a rassasié d’amertumes, il m’a abreuvé d’absinthe.

16 Më ka coptuar dhëmbët me zall, më ka mbuluar me hi.

Il m’a brisé les dents avec du gravier; il m’a couvert de cendre.

17 Ke larguar shpirtin tim nga paqja, kam harruar mirëqënien.

Et tu as rejeté mon âme loin de la paix, j’ai oublié le bonheur;

18 Kam thënë: “Éshtë zhdukur besimi im dhe shpresa ime tek Zoti”.

et j’ai dit: Ma confiance est périe, et mon espérance en l’Éternel.

19 Kujtohu për pikëllimin dhe për endjen time, për pelinin dhe hidhërimin.

Souviens-toi de mon affliction, et de mon bannissement, de l’absinthe et du fiel.

20 Shpirti im kujtohet gjithnjë për këtë dhe është i rrëzuar brenda meje.

Mon âme s’en souvient sans cesse, et elle est abattue au-dedans de moi. –

21 Këtë dua ta sjell në mëndje dhe prandaj dua të shpresoj.

Je rappelle ceci à mon cœur, c’est pourquoi j’ai espérance:

22 Éshtë një hir i Zotit që nuk jemi shkatërruar plotësisht, sepse mëshirat e tij nuk janë mbaruar plotësisht.

Ce sont les bontés de l’Éternel que nous ne sommes pas consumés, car ses compassions ne cessent pas;

23 Përtëriten çdo mëngjes; e madhe është besnikeria jote.

elles sont nouvelles chaque matin; grande est ta fidélité!

24 “Zoti është pjesa ime”, thotë shpirti im, “prandaj do të kem shpresë tek ai.

L’Éternel est ma portion, dit mon âme; c’est pourquoi j’espérerai en lui.

25 Zoti është i mirë me ata që kanë shpresë tek ai, me shpirtin që e kërkon.

L’Éternel est bon pour ceux qui s’attendent à lui, pour l’âme qui le cherche.

26 Gjë e mirë është të presësh në heshtje shpëtimin e Zotit.

C’est une chose bonne qu’on attende, et dans le silence, le salut de l’Éternel.

27 Gjë e mirë është për njeriun të mbajë zgjedhën në rininë e tij.

Il est bon à l’homme de porter le joug dans sa jeunesse:

28 Le të ulet i vetmuar dhe të qëndrojë në heshtje kur Perëndia ia imponon.

Il est assis solitaire, et se tait, parce qu’il l’a pris sur lui;

29 Le ta vërë gojën e tij në pluhur, ndofta ka ende shpresë.

il met sa bouche dans la poussière: peut-être y aura-t-il quelque espoir.

30 Le ti japë faqen atij që e godet, të ngopet me fyerje.

Il présente la joue à celui qui le frappe, il est rassasié d’opprobres.

31 Sepse Zoti nuk hedh poshtë për gjithnjë;

Car le Seigneur ne rejette pas pour toujours;

32 por, në rast se të hidhëron, do ti vijë keq sipas shumicës së zemërmirësive të tij,

mais, s’il afflige, il a aussi compassion, selon la grandeur de ses bontés;

33 sepse nuk e bën me kënaqësi poshtërimin dhe hidhërimin e bijve të njerëzve.

car ce n’est pas volontiers qu’il afflige et contriste les fils des hommes.

34 Kur dikush shtyp nën këmbët e tij tërë robërit e dheut,

Qu’on écrase sous les pieds tous les prisonniers de la terre,

35 kur dikush shtrëmbëron të drejtën e një njeriu në prani të Më të Lartit,

qu’on fasse fléchir le droit d’un homme devant la face du Très-haut,

36 kur dikujt i bëhet një padrejtësi në çështjen e tij, a nuk e shikon Zoti?

qu’on fasse tort à un homme dans sa cause, le Seigneur ne le voit-il point?

37 Vallë kush thotë diçka që më pas realizohet, në rast se Zoti nuk e ka urdhëruar?

Qui est-ce qui dit une chose, et elle arrive, quand le Seigneur ne l’a point commandée?

38 E keqja dhe e mira a nuk vijnë vallë nga goja e Më të Lartit?

N’est-ce pas de la bouche du Très-haut que viennent les maux et les biens?

39 Pse vallë ankohet një njeri i gjallë, një njeri për ndëshkimin e mëkateve të tij?

Pourquoi un homme vivant se plaindrait-il, un homme, à cause de la peine de ses péchés?

40 Le të shqyrtojmë rrugët tona, t’i hetojmë dhe të kthehemi tek Zoti.

Recherchons nos voies, et scrutons-les, et retournons jusqu’à l’Éternel.

41 Le të ngremë lart zemrat tona dhe duart tona në drejtim të Perëndisë të qiejve.

Élevons nos cœurs avec nos mains vers Dieu dans les cieux.

42 Ne kemi kryer mëkate, kemi qënë rebelë dhe ti nuk na ke falur.

Nous avons désobéi et nous avons été rebelles; tu n’as pas pardonné.

43 Je mbështjellë në zëmërimin tënd dhe na ke ndjekur, na ke vrarë pa mëshirë.

Tu t’es enveloppé de colère et tu nous as poursuivis; tu as tué, tu n’as point épargné.

44 Ti je mbështjellë në një re, në mënyrë që asnjë lutje të mos kalonte dot.

Tu t’es enveloppé d’un nuage, de manière à ce que la prière ne passe point.

45 Na ke bërë plehra dhe mbeturina në mes të popujve.

Tu nous as faits la balayure et le rebut au milieu des peuples.

46 Tërë armiqtë tanë kanë hapur gojën kundër nesh.

Tous nos ennemis ont ouvert la bouche sur nous.

47 Na ka rënë mbi trup tmerri, laku, dëshpërimi i thellë dhe shkatërrimi.

La frayeur et la fosse sont venues sur nous, la destruction et la ruine.

48 Rrëke uji rrjedhin nga sytë e mi për shkatërrimin e bijës së popullit tim.

Des ruisseaux d’eaux coulent de mes yeux à cause de la ruine de la fille de mon peuple.

49 Syri im derdh lot pa pushim, pa ndërprerje,

Mon œil se fond en eau, il ne cesse pas et n’a point de relâche,

50 deri sa Zoti të mos vështrojë nga qielli dhe të mos shikojë.

jusqu’à ce que l’Éternel regarde et voie des cieux.

51 Syri im i sjell dhembje shpirtit tim për të gjitha bijat e qytetit tim.

Mon œil afflige mon âme à cause de toutes les filles de ma ville.

52 Ata që më urrejnë pa shkak më kanë gjuajtur si të isha zog.

Ceux qui sont mes ennemis sans cause m’ont donné la chasse comme à l’oiseau.

53 Kanë shkatërruar jetën time në gropë, më kanë hedhur gurë.

Ils m’ont ôté la vie dans une fosse, et ont jeté des pierres sur moi.

54 Ujrat rrjedhin mbi kokën time, unë thoja: “Ka marrë fund për mua”.

Les eaux ont coulé par-dessus ma tête; j’ai dit: Je suis retranché!

55 Përmenda emrin tënd, o Zot, nga thellësia e gropës.

J’ai invoqué ton nom, ô Éternel! de la fosse des abîmes.

56 Ti e dëgjove zërin tim; mos ia fshih veshin tënd psherëtimës sime, thirrjes time për ndihmë.

Tu as entendu ma voix; ne cache point ton oreille à mon soupir, à mon cri.

57 Kur të kam thirrur ti je afruar; ke thënë: “Mos ki frikë!”

Tu t’es approché au jour où je t’ai invoqué; tu as dit: Ne crains pas.

58 O Zot ti ke mbrojtur çështjen e shpirtit tim, ti ke çliruar jetën time.

Seigneur, tu as pris en main la cause de mon âme, tu as racheté ma vie.

59 O Zot, ti ke parë dëmin që kam pësuar, prandaj mbro çështjen time!

Tu as vu, Éternel, le tort qu’on me fait; juge ma cause.

60 Ti ke parë tërë frymën e tyre të hakmarrjes, intrigat e tyre kundër meje.

Tu as vu toute leur vengeance, toutes leurs machinations contre moi.

61 Ti ke dëgjuar fyerjet e tyre, o Zot, tërë intrigat e tyre kundër meje,

Tu as entendu leurs outrages, ô Éternel! toutes leurs machinations contre moi,

62 fjalimet e tyre që ngrihen kundër meje, atë që mendojnë kundër meje tërë ditën.

les lèvres de ceux qui s’élèvent contre moi, et ce qu’ils se proposent contre moi tout le jour.

63 Vër re kur ulen dhe kur ngrihen, unë jam kënga e tyre.

Regarde quand ils s’asseyent et quand ils se lèvent: je suis leur chanson.

64 Shpërbleji, o Zot, sipas veprës së duarve të tyre.

Rends-leur une récompense, ô Éternel! selon l’ouvrage de leurs mains.

65 Bëji zemërgur, mallkimi yt qoftë mbi ta.

Donne-leur un cœur cuirassé; ta malédiction soit sur eux!

66 Ndiqi në zemërimin tënd dhe shkatërroi poshtë qiejve të Zotit.

Poursuis-les dans ta colère et détruis-les de dessous les cieux de l’Éternel.