Vajtimet 3

1 Unë jam njeriu që pa hidhërimin nën thuprën e tërbimit të tij.

Mi estas la viro, kiu spertis suferon sub la vergo de Lia kolero.

2 Ai më ka udhëhequr dhe më ka bërë të eci nëpër terr dhe jo në dritë.

Min Li kondukis kaj irigis en mallumon, ne en lumon.

3 Po, kundër meje ai ka kthyer disa herë dorën e tij tërë ditën.

Nur sur min Li turnas Sian manon ĉiutage denove.

4 Ai ka konsumuar mishin tim dhe lëkurën time, ka coptuar kockat e mia.

Li maljunigis mian karnon kaj haŭton, rompis miajn ostojn.

5 Ka ndërtuar fortesa kundër meje, më ka rrethuar me hidhërim dhe me ankth.

Li konstruis ĉirkaŭ mi, ĉirkaŭis min per maldolĉaĵoj kaj malfacilaĵoj.

6 Ka bërë që unë të banoj në vende plot errësirë, ashtu si të vdekurit prej shumë kohe.

En mallumon Li lokis min, kiel porĉiamajn mortintojn.

7 Më ka ndërtuar një mur rreth e qark, me qëllim që unë të mos dal; e ka bërë të rëndë zinxhirin tim.

Li ĉirkaŭbaris min, ke mi ne povu eliri; Li ligis min per pezaj ĉenoj.

8 Edhe kur bërtas dhe kërkoj ndihmë me zë të lartë, ai nuk pranon të dëgjojë lutjen time.

Kvankam mi krias kaj vokas, Li kovras Siajn orelojn antaŭ mia preĝo.

9 Ai i ka mbyllur rrugët e mia me gurë të prerë, i ka bërë shtigjet e mia plot me prita.

Li baris miajn vojojn per hakitaj ŝtonoj; Li kurbigis miajn vojetojn.

10 Ai ka qenë për mua si një ari në pritë, si një luan në vende të fshehta.

Li estas por mi kiel urso en embusko, kiel leono en kaŝita loko.

11 Ka devijuar rrugët e mia, më ka coptuar dhe më ka dëshpëruar.

Li depuŝis min de miaj vojoj, kaj disŝiris min; Li faris min objekto de teruro.

12 Ka nderur harkun e tij dhe më ka bërë objekt të shigjetave të tij.

Li streĉis Sian pafarkon, kaj starigis min kiel celon por Siaj sagoj.

13 Ka bërë të depërtojnë në zemrën time shigjetat e kukurës së tij.

En miajn renojn Li pafis la filojn de Sia sagujo.

14 Jam bërë tallja e tërë popullit tim, kënga e tij e tërë ditës.

Mi fariĝis mokataĵo por mia tuta popolo, ilia ĉiutaga rekantaĵo.

15 Më ka ngopur me hidhërim, më ka bërë të pij pelin.

Li satigis min per maldolĉaĵo, trinkoplenigis min per vermuto.

16 Më ka coptuar dhëmbët me zall, më ka mbuluar me hi.

Li disrompis miajn dentojn en malgrandajn pecojn, Li enpuŝis min en cindron.

17 Ke larguar shpirtin tim nga paqja, kam harruar mirëqënien.

Mia animo estas forpuŝita for de paco; bonstaton mi forgesis.

18 Kam thënë: “Éshtë zhdukur besimi im dhe shpresa ime tek Zoti”.

Kaj mi diris: Pereis mia forto kaj mia espero al la Eternulo.

19 Kujtohu për pikëllimin dhe për endjen time, për pelinin dhe hidhërimin.

La memoro pri mia mizero kaj miaj suferoj estas vermuto kaj galo.

20 Shpirti im kujtohet gjithnjë për këtë dhe është i rrëzuar brenda meje.

Konstante rememorante tion, senfortiĝas en mi mia animo.

21 Këtë dua ta sjell në mëndje dhe prandaj dua të shpresoj.

Sed tion mi respondas al mia koro, kaj tial mi esperas:

22 Éshtë një hir i Zotit që nuk jemi shkatërruar plotësisht, sepse mëshirat e tij nuk janë mbaruar plotësisht.

Ĝi estas favorkoreco de la Eternulo, ke ni ne tute pereis; ĉar Lia kompatemeco ne finiĝis,

23 Përtëriten çdo mëngjes; e madhe është besnikeria jote.

Sed ĉiumatene ĝi renoviĝas; granda estas Via fideleco.

24 “Zoti është pjesa ime”, thotë shpirti im, “prandaj do të kem shpresë tek ai.

Mia parto estas la Eternulo, diras mia animo; tial mi esperas al Li.

25 Zoti është i mirë me ata që kanë shpresë tek ai, me shpirtin që e kërkon.

La Eternulo estas bona por tiuj, kiuj esperas al Li, por la animo, kiu serĉas Lin.

26 Gjë e mirë është të presësh në heshtje shpëtimin e Zotit.

Bone estas esperi pacience helpon de la Eternulo.

27 Gjë e mirë është për njeriun të mbajë zgjedhën në rininë e tij.

Bone estas al la homo, kiu portas jugon en sia juneco;

28 Le të ulet i vetmuar dhe të qëndrojë në heshtje kur Perëndia ia imponon.

Li sidas solece kaj silentas, kiam li estas ŝarĝita;

29 Le ta vërë gojën e tij në pluhur, ndofta ka ende shpresë.

Li metas sian buŝon en polvon, kredante, ke ekzistas espero;

30 Le ti japë faqen atij që e godet, të ngopet me fyerje.

Li donas sian vangon al tiu, kiu lin batas; li satigas sin per malhonoro.

31 Sepse Zoti nuk hedh poshtë për gjithnjë;

Ĉar ne por eterne forlasas la Sinjoro;

32 por, në rast se të hidhëron, do ti vijë keq sipas shumicës së zemërmirësive të tij,

Se Li iun suferigas, Li ankaŭ kompatas pro Sia granda favorkoreco;

33 sepse nuk e bën me kënaqësi poshtërimin dhe hidhërimin e bijve të njerëzve.

Ĉar ne el Sia koro Li sendas mizeron kaj suferon al la homoj.

34 Kur dikush shtyp nën këmbët e tij tërë robërit e dheut,

Kiam oni premas sub siaj piedoj ĉiujn malliberulojn de la tero,

35 kur dikush shtrëmbëron të drejtën e një njeriu në prani të Më të Lartit,

Kiam oni forklinas la rajton de homo antaŭ la vizaĝo de la Plejaltulo,

36 kur dikujt i bëhet një padrejtësi në çështjen e tij, a nuk e shikon Zoti?

Kiam oni estas maljusta kontraŭ homo en lia juĝa afero — Ĉu la Sinjoro tion ne vidas?

37 Vallë kush thotë diçka që më pas realizohet, në rast se Zoti nuk e ka urdhëruar?

Kiu povas per sia diro atingi, ke io fariĝu, se la Sinjoro tion ne ordonis?

38 E keqja dhe e mira a nuk vijnë vallë nga goja e Më të Lartit?

Ĉu ne el la buŝo de la Plejaltulo eliras la decidoj pri malbono kaj pri bono?

39 Pse vallë ankohet një njeri i gjallë, një njeri për ndëshkimin e mëkateve të tij?

Kial murmuras homo vivanta? Ĉiu murmuru kontraŭ siaj pekoj.

40 Le të shqyrtojmë rrugët tona, t’i hetojmë dhe të kthehemi tek Zoti.

Ni trarigardu kaj esploru nian konduton, kaj ni revenu al la Eternulo;

41 Le të ngremë lart zemrat tona dhe duart tona në drejtim të Perëndisë të qiejve.

Ni levu nian koron kaj niajn manojn al Dio en la ĉielo.

42 Ne kemi kryer mëkate, kemi qënë rebelë dhe ti nuk na ke falur.

Ni pekis kaj malobeis, kaj Vi ne pardonis.

43 Je mbështjellë në zëmërimin tënd dhe na ke ndjekur, na ke vrarë pa mëshirë.

Vi kovris Vin per kolero kaj persekutis nin; Vi mortigis, Vi ne kompatis.

44 Ti je mbështjellë në një re, në mënyrë që asnjë lutje të mos kalonte dot.

Vi kovris Vin per nubo, por ke ne atingu Vin la preĝo.

45 Na ke bërë plehra dhe mbeturina në mes të popujve.

Vi faris nin balaindaĵo kaj abomenindaĵo inter la popoloj.

46 Tërë armiqtë tanë kanë hapur gojën kundër nesh.

Malfermegis kontraŭ ni sian buŝon ĉiuj niaj malamikoj.

47 Na ka rënë mbi trup tmerri, laku, dëshpërimi i thellë dhe shkatërrimi.

Teruro kaj pereo trafis nin, ruinigo kaj malfeliĉo.

48 Rrëke uji rrjedhin nga sytë e mi për shkatërrimin e bijës së popullit tim.

Torentojn da akvo verŝas mia okulo pri la malfeliĉo de la filino de mia popolo.

49 Syri im derdh lot pa pushim, pa ndërprerje,

Mia okulo fluigas kaj ne ĉesas, ne ekzistas por ĝi halto,

50 deri sa Zoti të mos vështrojë nga qielli dhe të mos shikojë.

Ĝis la Eternulo ekrigardos kaj ekvidos de la ĉielo.

51 Syri im i sjell dhembje shpirtit tim për të gjitha bijat e qytetit tim.

Mia okulo suferigas mian animon pri ĉiuj filinoj de mia urbo.

52 Ata që më urrejnë pa shkak më kanë gjuajtur si të isha zog.

Senkaŭze ĉasas min kiel birdon miaj malamikoj;

53 Kanë shkatërruar jetën time në gropë, më kanë hedhur gurë.

Ili pereigas mian vivon en kavo, ili ĵetas sur min ŝtonojn.

54 Ujrat rrjedhin mbi kokën time, unë thoja: “Ka marrë fund për mua”.

Akvo leviĝis kontraŭ mian kapon, kaj mi diris: Mi tute pereis.

55 Përmenda emrin tënd, o Zot, nga thellësia e gropës.

Mi vokis Vian nomon, ho Eternulo, el la profunda kavo;

56 Ti e dëgjove zërin tim; mos ia fshih veshin tënd psherëtimës sime, thirrjes time për ndihmë.

Vi aŭdis mian voĉon; ne kovru Vian orelon antaŭ mia vokado pri liberigo.

57 Kur të kam thirrur ti je afruar; ke thënë: “Mos ki frikë!”

Vi alproksimiĝis, kiam mi vokis al Vi; Vi diris: Ne timu.

58 O Zot ti ke mbrojtur çështjen e shpirtit tim, ti ke çliruar jetën time.

Vi, ho Sinjoro, defendis mian juĝaferon; Vi liberigis mian vivon.

59 O Zot, ti ke parë dëmin që kam pësuar, prandaj mbro çështjen time!

Vi vidis, ho Eternulo, la maljustaĵon, kiun mi suferas; juĝu mian aferon.

60 Ti ke parë tërë frymën e tyre të hakmarrjes, intrigat e tyre kundër meje.

Vi vidis ilian tutan venĝon, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi.

61 Ti ke dëgjuar fyerjet e tyre, o Zot, tërë intrigat e tyre kundër meje,

Vi aŭdis ilian insultadon, ho Eternulo, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi,

62 fjalimet e tyre që ngrihen kundër meje, atë që mendojnë kundër meje tërë ditën.

La parolojn de tiuj, kiuj leviĝis kontraŭ min, kaj iliajn pensojn kontraŭ mi dum la tuta tago.

63 Vër re kur ulen dhe kur ngrihen, unë jam kënga e tyre.

Rigardu, kiam ili sidas kaj kiam ili leviĝas; mi ĉiam estas ilia rekantaĵo.

64 Shpërbleji, o Zot, sipas veprës së duarve të tyre.

Redonu al ili repagon, ho Eternulo, laŭ la faroj de iliaj manoj.

65 Bëji zemërgur, mallkimi yt qoftë mbi ta.

Donu al ili doloron en la koro, sentigu al ili Vian malbenon.

66 Ndiqi në zemërimin tënd dhe shkatërroi poshtë qiejve të Zotit.

Persekutu ilin en kolero, kaj ekstermu ilin el sub la ĉielo de la Eternulo.