Vajtimet 3
1 Unë jam njeriu që pa hidhërimin nën thuprën e tërbimit të tij.
Ik ben de man, die ellende aanschouwde Door de roede van zijn verbolgenheid;
2 Ai më ka udhëhequr dhe më ka bërë të eci nëpër terr dhe jo në dritë.
Hij heeft mij gedreven en opgejaagd De diepste duisternis in;
3 Po, kundër meje ai ka kthyer disa herë dorën e tij tërë ditën.
Telkens keerde Hij zijn hand tegen mij, Elke dag opnieuw.
4 Ai ka konsumuar mishin tim dhe lëkurën time, ka coptuar kockat e mia.
Hij heeft mijn vlees en huid doen verkwijnen, Mijn beenderen gebroken;
5 Ka ndërtuar fortesa kundër meje, më ka rrethuar me hidhërim dhe me ankth.
Overal rond mij opgestapeld Gal en kommer;
6 Ka bërë që unë të banoj në vende plot errësirë, ashtu si të vdekurit prej shumë kohe.
Mij in het donker doen zitten Als de doden uit aloude tijden.
7 Më ka ndërtuar një mur rreth e qark, me qëllim që unë të mos dal; e ka bërë të rëndë zinxhirin tim.
Hij metselde mij in, zodat ik niet kon ontsnappen, En verzwaarde mijn ketens;
8 Edhe kur bërtas dhe kërkoj ndihmë me zë të lartë, ai nuk pranon të dëgjojë lutjen time.
Hoe ik ook klaagde en schreide, Hij bleef doof voor mijn smeken;
9 Ai i ka mbyllur rrugët e mia me gurë të prerë, i ka bërë shtigjet e mia plot me prita.
Hij versperde mijn wegen met stenen, Vernielde mijn paden.
10 Ai ka qenë për mua si një ari në pritë, si një luan në vende të fshehta.
Hij loerde op mij als een beer, Als een leeuw, die in hinderlaag ligt;
11 Ka devijuar rrugët e mia, më ka coptuar dhe më ka dëshpëruar.
Hij sleurde mij van mijn wegen, om mij te verscheuren, En stortte mij in het verderf;
12 Ka nderur harkun e tij dhe më ka bërë objekt të shigjetave të tij.
Hij spande zijn boog, En maakte mij doel van de pijl.
13 Ka bërë të depërtojnë në zemrën time shigjetat e kukurës së tij.
Hij schoot door mijn nieren De pijlen van zijn koker.
14 Jam bërë tallja e tërë popullit tim, kënga e tij e tërë ditës.
Voor alle volken werd ik een hoon, Een spotlied altijd herhaald.
15 Më ka ngopur me hidhërim, më ka bërë të pij pelin.
Hij heeft met bitterheid mij verzadigd, Met alsem gedrenkt.
16 Më ka coptuar dhëmbët me zall, më ka mbuluar me hi.
Op kiezel heeft Hij mijn tanden doen bijten, Met as mij gespijsd;
17 Ke larguar shpirtin tim nga paqja, kam harruar mirëqënien.
De vrede werd mijn ziel ontroofd, Wat geluk is, ken ik niet meer.
18 Kam thënë: “Éshtë zhdukur besimi im dhe shpresa ime tek Zoti”.
Ik zeide: Weg is mijn roemen, Mijn hopen op Jahweh!
19 Kujtohu për pikëllimin dhe për endjen time, për pelinin dhe hidhërimin.
Gedenk toch mijn nood en mijn angst, Mijn alsem en gal!
20 Shpirti im kujtohet gjithnjë për këtë dhe është i rrëzuar brenda meje.
Ja, Gij zult zeker gedenken, Hoe mijn ziel gaat gebukt:
21 Këtë dua ta sjell në mëndje dhe prandaj dua të shpresoj.
Dit blijf ik altijd bepeinzen, Hierop altijd vertrouwen!
22 Éshtë një hir i Zotit që nuk jemi shkatërruar plotësisht, sepse mëshirat e tij nuk janë mbaruar plotësisht.
Neen, Jahweh’s genaden nemen geen einde, Nooit houdt zijn barmhartigheid op:
23 Përtëriten çdo mëngjes; e madhe është besnikeria jote.
Iedere morgen zijn ze nieuw, En groot is uw trouw.
24 “Zoti është pjesa ime”, thotë shpirti im, “prandaj do të kem shpresë tek ai.
Mijn deel is Jahweh! zegt mijn ziel, En daarom vertrouw ik op Hem!
25 Zoti është i mirë me ata që kanë shpresë tek ai, me shpirtin që e kërkon.
Goed is Jahweh voor die op Hem hopen, Voor iedereen, die Hem zoekt;
26 Gjë e mirë është të presësh në heshtje shpëtimin e Zotit.
Goed is het, gelaten te wachten Op redding van Jahweh;
27 Gjë e mirë është për njeriun të mbajë zgjedhën në rininë e tij.
Goed is het den mens, zijn juk te dragen Van de prilste jeugd af!
28 Le të ulet i vetmuar dhe të qëndrojë në heshtje kur Perëndia ia imponon.
Hij moet in de eenzaamheid zwijgen, Wanneer Hij het hem oplegt;
29 Le ta vërë gojën e tij në pluhur, ndofta ka ende shpresë.
Zijn mond in het stof blijven drukken. Misschien is er hoop;
30 Le ti japë faqen atij që e godet, të ngopet me fyerje.
Zijn wangen bieden aan hem, die hem slaat, Verzadigd worden met smaad.
31 Sepse Zoti nuk hedh poshtë për gjithnjë;
Neen, de Heer verlaat niet voor immer De kinderen der mensen!
32 por, në rast se të hidhëron, do ti vijë keq sipas shumicës së zemërmirësive të tij,
Neen, na de kastijding erbarmt Hij zich weer, Naar zijn grote ontferming:
33 sepse nuk e bën me kënaqësi poshtërimin dhe hidhërimin e bijve të njerëzve.
Want niet van harte plaagt en bedroeft Hij De kinderen der mensen!
34 Kur dikush shtyp nën këmbët e tij tërë robërit e dheut,
Dat men onder de voeten treedt, Allen, die in het land zijn gevangen:
35 kur dikush shtrëmbëron të drejtën e një njeriu në prani të Më të Lartit,
Dat men het recht van een ander verkracht Voor het aanschijn van den Allerhoogste:
36 kur dikujt i bëhet një padrejtësi në çështjen e tij, a nuk e shikon Zoti?
Dat men den naaste geen recht laat geschieden: Zou de Heer dat niet zien?
37 Vallë kush thotë diçka që më pas realizohet, në rast se Zoti nuk e ka urdhëruar?
Neen, op wiens bevel het ook is geschied, Heeft de Heer het niet geboden?
38 E keqja dhe e mira a nuk vijnë vallë nga goja e Më të Lartit?
Komt niet uit de mond van den Allerhoogste Het kwaad en het goed?
39 Pse vallë ankohet një njeri i gjallë, një njeri për ndëshkimin e mëkateve të tij?
Wat klaagt dan de mens bij zijn leven: Laat iedereen klagen over zijn zonde!
40 Le të shqyrtojmë rrugët tona, t’i hetojmë dhe të kthehemi tek Zoti.
Laten wij ons gedrag onderzoeken en toetsen, En ons tot Jahweh bekeren;
41 Le të ngremë lart zemrat tona dhe duart tona në drejtim të Perëndisë të qiejve.
Heffen wij ons hart op de handen omhoog Tot God in de hemel!
42 Ne kemi kryer mëkate, kemi qënë rebelë dhe ti nuk na ke falur.
Wij bleven zondigen, en waren opstandig: Gij kondt geen vergiffenis schenken!
43 Je mbështjellë në zëmërimin tënd dhe na ke ndjekur, na ke vrarë pa mëshirë.
Toen hebt Gij in toorn u gepantserd en ons achtervolgd, Meedogenloos ons gedood;
44 Ti je mbështjellë në një re, në mënyrë që asnjë lutje të mos kalonte dot.
U gehuld in een wolk, Waar geen bidden doorheen kon;
45 Na ke bërë plehra dhe mbeturina në mes të popujve.
Tot vuil en uitschot ons gemaakt Te midden der volken.
46 Tërë armiqtë tanë kanë hapur gojën kundër nesh.
Nu sperren allen de mond tegen ons op, Die onze vijanden zijn;
47 Na ka rënë mbi trup tmerri, laku, dëshpërimi i thellë dhe shkatërrimi.
Nu liggen wij in schrik en strik, Verwoesting, vernieling;
48 Rrëke uji rrjedhin nga sytë e mi për shkatërrimin e bijës së popullit tim.
Nu storten onze ogen beken van tranen Om de ondergang van de dochter van mijn volk.
49 Syri im derdh lot pa pushim, pa ndërprerje,
Rusteloos stromen mijn ogen En zonder verpozing,
50 deri sa Zoti të mos vështrojë nga qielli dhe të mos shikojë.
Totdat Jahweh neerblikt, Uit de hemel toeziet.
51 Syri im i sjell dhembje shpirtit tim për të gjitha bijat e qytetit tim.
Mijn oog doet mij wee Van al het schreien over mijn stad.
52 Ata që më urrejnë pa shkak më kanë gjuajtur si të isha zog.
Als een vogel maakten ze jacht op mij, Die zonder reden mijn vijanden zijn;
53 Kanë shkatërruar jetën time në gropë, më kanë hedhur gurë.
Zij smoorden mij levend in een put, En wierpen mij nog stenen na;
54 Ujrat rrjedhin mbi kokën time, unë thoja: “Ka marrë fund për mua”.
Het water stroomde over mijn hoofd, Ik dacht: Nu ben ik verloren!
55 Përmenda emrin tënd, o Zot, nga thellësia e gropës.
Toen riep ik uw Naam aan, o Jahweh, Uit het diepst van de put!
56 Ti e dëgjove zërin tim; mos ia fshih veshin tënd psherëtimës sime, thirrjes time për ndihmë.
Gij hebt mijn smeken gehoord, uw oor niet gesloten Voor mijn zuchten en schreien;
57 Kur të kam thirrur ti je afruar; ke thënë: “Mos ki frikë!”
Gij zijt gekomen, toen ik U riep, En hebt gesproken: Wees niet bang!
58 O Zot ti ke mbrojtur çështjen e shpirtit tim, ti ke çliruar jetën time.
Heer, Gij naamt het voor mij op, En hebt mijn leven gered!
59 O Zot, ti ke parë dëmin që kam pësuar, prandaj mbro çështjen time!
Jahweh, Gij hebt mijn verdrukking gezien, Mij recht verschaft;
60 Ti ke parë tërë frymën e tyre të hakmarrjes, intrigat e tyre kundër meje.
Gij hebt hun wraakzucht aanschouwd, Al hun plannen tegen mij.
61 Ti ke dëgjuar fyerjet e tyre, o Zot, tërë intrigat e tyre kundër meje,
Jahweh, Gij hebt hun spotten gehoord, Al hun plannen tegen mij.
62 fjalimet e tyre që ngrihen kundër meje, atë që mendojnë kundër meje tërë ditën.
Mijn vijand heeft lippen zowel als gedachten Altijd tegen mij gericht.
63 Vër re kur ulen dhe kur ngrihen, unë jam kënga e tyre.
Zie toe; want of ze zitten of staan, Een spotlied ben ik voor hen!
64 Shpërbleji, o Zot, sipas veprës së duarve të tyre.
Jahweh, vergeld ze hun daden, Het werk hunner handen!
65 Bëji zemërgur, mallkimi yt qoftë mbi ta.
Sla hun hart met verblinding, Henzelf met uw vloek;
66 Ndiqi në zemërimin tënd dhe shkatërroi poshtë qiejve të Zotit.
Vervolg en verniel ze in gramschap Onder uw hemel, o Jahweh!
