Vajtimet 3

1 Unë jam njeriu që pa hidhërimin nën thuprën e tërbimit të tij.

Já jsem muž okoušející trápení od metly rozhněvání Božího.

2 Ai më ka udhëhequr dhe më ka bërë të eci nëpër terr dhe jo në dritë.

Zahnal mne, a uvedl do tmy a ne k světlu.

3 Po, kundër meje ai ka kthyer disa herë dorën e tij tërë ditën.

Toliko proti mně se postavuje, a obrací ruku svou přes celý den.

4 Ai ka konsumuar mishin tim dhe lëkurën time, ka coptuar kockat e mia.

Uvedl sešlost na tělo mé a kůži mou, a polámal kosti mé.

5 Ka ndërtuar fortesa kundër meje, më ka rrethuar me hidhërim dhe me ankth.

Zastavěl mne a obklíčil přeodpornou hořkostí.

6 Ka bërë që unë të banoj në vende plot errësirë, ashtu si të vdekurit prej shumë kohe.

Postavil mne v tmavých místech jako ty, kteříž již dávno zemřeli.

7 Më ka ndërtuar një mur rreth e qark, me qëllim që unë të mos dal; e ka bërë të rëndë zinxhirin tim.

Ohradil mne, abych nevyšel; obtížil ocelivý řetěz můj.

8 Edhe kur bërtas dhe kërkoj ndihmë me zë të lartë, ai nuk pranon të dëgjojë lutjen time.

A jakžkoli volám a křičím, zacpává uši před mou modlitbou.

9 Ai i ka mbyllur rrugët e mia me gurë të prerë, i ka bërë shtigjet e mia plot me prita.

Ohradil cesty mé tesaným kamenem, a stezky mé zmátl.

10 Ai ka qenë për mua si një ari në pritë, si një luan në vende të fshehta.

Jest nedvěd číhající na mne, lev v skrejších.

11 Ka devijuar rrugët e mia, më ka coptuar dhe më ka dëshpëruar.

Cesty mé stočil, anobrž roztrhal mne, a na to mne přivedl, abych byl pustý.

12 Ka nderur harkun e tij dhe më ka bërë objekt të shigjetave të tij.

Natáhl lučiště své, a vystavil mne za cíl střelám.

13 Ka bërë të depërtojnë në zemrën time shigjetat e kukurës së tij.

Postřelil ledví má střelami toulu svého.

14 Jam bërë tallja e tërë popullit tim, kënga e tij e tërë ditës.

Jsem v posměchu se vším lidem svým, a písničkou jejich přes celý den.

15 Më ka ngopur me hidhërim, më ka bërë të pij pelin.

Sytí mne hořkostmi, opojuje mne pelynkem.

16 Më ka coptuar dhëmbët me zall, më ka mbuluar me hi.

Nadto potřel o kameníčko zuby mé, vrazil mne do popela.

17 Ke larguar shpirtin tim nga paqja, kam harruar mirëqënien.

Tak jsi vzdálil, ó Bože, duši mou od pokoje, až zapomínám na pohodlí,

18 Kam thënë: “Éshtë zhdukur besimi im dhe shpresa ime tek Zoti”.

A říkám: Zahynulatě síla má i naděje má, kterouž jsem měl v Hospodinu.

19 Kujtohu për pikëllimin dhe për endjen time, për pelinin dhe hidhërimin.

A však duše má rozvažujíc trápení svá a pláč svůj, pelynek a žluč,

20 Shpirti im kujtohet gjithnjë për këtë dhe është i rrëzuar brenda meje.

Rozvažujíc to ustavičně, ponižuje se ve mně.

21 Këtë dua ta sjell në mëndje dhe prandaj dua të shpresoj.

A přivodě sobě to ku paměti, (naději mám),

22 Éshtë një hir i Zotit që nuk jemi shkatërruar plotësisht, sepse mëshirat e tij nuk janë mbaruar plotësisht.

Že veliké jest milosrdenství Hospodinovo, když jsme do konce nevyhynuli. Nepřestávajíť zajisté slitování jeho,

23 Përtëriten çdo mëngjes; e madhe është besnikeria jote.

Ale nová jsou každého jitra; převeliká jest pravda tvá.

24 “Zoti është pjesa ime”, thotë shpirti im, “prandaj do të kem shpresë tek ai.

Díl můj jest Hospodin, říká duše má; protož naději mám v něm.

25 Zoti është i mirë me ata që kanë shpresë tek ai, me shpirtin që e kërkon.

Dobrý jest Hospodin těm, jenž očekávají na něj, duši té, kteráž ho hledá.

26 Gjë e mirë është të presësh në heshtje shpëtimin e Zotit.

Dobré jest trpělivě očekávajícímu na spasení Hospodinovo.

27 Gjë e mirë është për njeriun të mbajë zgjedhën në rininë e tij.

Dobré jest muži tomu, kterýž by nosil jho od dětinství svého,

28 Le të ulet i vetmuar dhe të qëndrojë në heshtje kur Perëndia ia imponon.

Kterýž by pak byl opuštěn, trpělivě se má v tom, což na něj vloženo,

29 Le ta vërë gojën e tij në pluhur, ndofta ka ende shpresë.

Dávaje do prachu ústa svá, až by se ukázala naděje,

30 Le ti japë faqen atij që e godet, të ngopet me fyerje.

Nastavuje líce tomu, kdož jej bije, a sytě se potupou.

31 Sepse Zoti nuk hedh poshtë për gjithnjë;

Neboť nezamítá Pán na věčnost;

32 por, në rast se të hidhëron, do ti vijë keq sipas shumicës së zemërmirësive të tij,

Nýbrž ačkoli zarmucuje, však slitovává se podlé množství milosrdenství svého.

33 sepse nuk e bën me kënaqësi poshtërimin dhe hidhërimin e bijve të njerëzve.

Netrápíť zajisté z srdce svého, aniž zarmucuje synů lidských.

34 Kur dikush shtyp nën këmbët e tij tërë robërit e dheut,

Aby kdo potíral nohama svýma všecky vězně v zemi,

35 kur dikush shtrëmbëron të drejtën e një njeriu në prani të Më të Lartit,

Aby nespravedlivě soudil muže před oblíčejem Nejvyššího,

36 kur dikujt i bëhet një padrejtësi në çështjen e tij, a nuk e shikon Zoti?

Aby převracel člověka v při jeho, Pán nelibuje.

37 Vallë kush thotë diçka që më pas realizohet, në rast se Zoti nuk e ka urdhëruar?

Kdo jest, ješto když řekl, stalo se něco, a Pán nepřikázal?

38 E keqja dhe e mira a nuk vijnë vallë nga goja e Më të Lartit?

Z úst Nejvyššího zdali nepochází zlé i dobré?

39 Pse vallë ankohet një njeri i gjallë, një njeri për ndëshkimin e mëkateve të tij?

Proč by tedy sobě stýskal člověk živý, muž nad kázní za hříchy své?

40 Le të shqyrtojmë rrugët tona, t’i hetojmë dhe të kthehemi tek Zoti.

Zpytujme raději a ohledujme cest našich, a navraťme se až k Hospodinu.

41 Le të ngremë lart zemrat tona dhe duart tona në drejtim të Perëndisë të qiejve.

Pozdvihujme srdcí i rukou svých k Bohu silnému v nebe.

42 Ne kemi kryer mëkate, kemi qënë rebelë dhe ti nuk na ke falur.

Myť jsme se zpronevěřili, a zpurní jsme byli, protož ty neodpouštíš.

43 Je mbështjellë në zëmërimin tënd dhe na ke ndjekur, na ke vrarë pa mëshirë.

Obestřels se hněvem a stiháš nás, morduješ a nešanuješ.

44 Ti je mbështjellë në një re, në mënyrë që asnjë lutje të mos kalonte dot.

Obestřels se oblakem, aby nemohla proniknouti k tobě modlitba.

45 Na ke bërë plehra dhe mbeturina në mes të popujve.

Za smeti a povrhel položil jsi nás u prostřed národů těchto.

46 Tërë armiqtë tanë kanë hapur gojën kundër nesh.

Rozdírají na nás ústa svá všickni nepřátelé naši.

47 Na ka rënë mbi trup tmerri, laku, dëshpërimi i thellë dhe shkatërrimi.

Strach a jáma potkala nás, zpuštění a setření.

48 Rrëke uji rrjedhin nga sytë e mi për shkatërrimin e bijës së popullit tim.

Potokové vod tekou z očí mých pro potření dcery lidu mého.

49 Syri im derdh lot pa pushim, pa ndërprerje,

Oči mé slzí bez přestání, proto že není žádného odtušení,

50 deri sa Zoti të mos vështrojë nga qielli dhe të mos shikojë.

Ažby popatřil a shlédl Hospodin s nebe.

51 Syri im i sjell dhembje shpirtit tim për të gjitha bijat e qytetit tim.

Oči mé rmoutí duši mou pro všecky dcery města mého.

52 Ata që më urrejnë pa shkak më kanë gjuajtur si të isha zog.

Loviliť jsou mne ustavičně, jako ptáče, nepřátelé moji bez příčiny.

53 Kanë shkatërruar jetën time në gropë, më kanë hedhur gurë.

Uvrhli do jámy život můj, a přimetali mne kamením.

54 Ujrat rrjedhin mbi kokën time, unë thoja: “Ka marrë fund për mua”.

Rozvodnily se vody nad hlavou mou, řekl jsem: Jižtě po mně.

55 Përmenda emrin tënd, o Zot, nga thellësia e gropës.

Vzývám jméno tvé, ó Hospodine, z jámy nejhlubší.

56 Ti e dëgjove zërin tim; mos ia fshih veshin tënd psherëtimës sime, thirrjes time për ndihmë.

Hlas můj vyslýchával jsi; nezacpávejž ucha svého před vzdycháním mým a voláním mým.

57 Kur të kam thirrur ti je afruar; ke thënë: “Mos ki frikë!”

V ten den, v němž jsem tě vzýval, přicházeje, říkávals: Neboj se.

58 O Zot ti ke mbrojtur çështjen e shpirtit tim, ti ke çliruar jetën time.

Pane, zasazuje se o při duše mé, vysvobozoval jsi život můj.

59 O Zot, ti ke parë dëmin që kam pësuar, prandaj mbro çështjen time!

Vidíš, ó Hospodine, převrácenost, kteráž se mně děje, dopomoziž mi k spravedlnosti.

60 Ti ke parë tërë frymën e tyre të hakmarrjes, intrigat e tyre kundër meje.

Vidíš všecko vymstívání se jejich, všecky úklady jejich proti mně.

61 Ti ke dëgjuar fyerjet e tyre, o Zot, tërë intrigat e tyre kundër meje,

Slýcháš utrhání jejich, ó Hospodine, i všecky obmysly jejich proti mně,

62 fjalimet e tyre që ngrihen kundër meje, atë që mendojnë kundër meje tërë ditën.

Řeči povstávajících proti mně, a přemyšlování jejich proti mně přes celý den.

63 Vër re kur ulen dhe kur ngrihen, unë jam kënga e tyre.

Pohleď, jak při sedání jejich i povstání jejich jsem písničkou jejich.

64 Shpërbleji, o Zot, sipas veprës së duarve të tyre.

Dej jim odplatu, Hospodine, podlé díla rukou jejich.

65 Bëji zemërgur, mallkimi yt qoftë mbi ta.

Dej jim zatvrdilé srdce a prokletí své na ně.

66 Ndiqi në zemërimin tënd dhe shkatërroi poshtë qiejve të Zotit.

Stihej v prchlivosti, a vyhlaď je, ať nejsou pod nebem tvým.