Vajtimet 3
1 Unë jam njeriu që pa hidhërimin nën thuprën e tërbimit të tij.
Kai loe anih palungphuihaih quiboeng hoiah patang ka khang boeh.
2 Ai më ka udhëhequr dhe më ka bërë të eci nëpër terr dhe jo në dritë.
Anih mah khodai ai, khoving thungah ang hoih.
3 Po, kundër meje ai ka kthyer disa herë dorën e tij tërë ditën.
Anih mah ang thuitaek; athun qui vaihi hoi vaihi a ban hoiah ang thuitaek.
4 Ai ka konsumuar mishin tim dhe lëkurën time, ka coptuar kockat e mia.
Anih mah ka ngan hoi ahin ang hmawnsak; ka huhnawk doeh angkhaehsak.
5 Ka ndërtuar fortesa kundër meje, më ka rrethuar me hidhërim dhe me ankth.
Kai tuk hanah misatuh kaminawk to pakhueng moe, kakhaa hoi karai hmuen hoiah ang takui khoep.
6 Ka bërë që unë të banoj në vende plot errësirë, ashtu si të vdekurit prej shumë kohe.
Canghnii ah kadueh kami baktiah, khoving thungah ang suek.
7 Më ka ndërtuar një mur rreth e qark, me qëllim që unë të mos dal; e ka bërë të rëndë zinxhirin tim.
Sipae hoi ang takui khoep pongah, ka loih thai ai; kazit sumqui hoiah ang pathlet.
8 Edhe kur bërtas dhe kërkoj ndihmë me zë të lartë, ai nuk pranon të dëgjojë lutjen time.
Ka hangh moe, lawk ka thuih naah doeh, lawk ka thuihaih to ang pakaa pae ving.
9 Ai i ka mbyllur rrugët e mia me gurë të prerë, i ka bërë shtigjet e mia plot me prita.
Ka caehhaih loklam to thlung hoiah ang pakaa pae khoep moe, kang koih loklam to ang pazuisak.
10 Ai ka qenë për mua si një ari në pritë, si një luan në vende të fshehta.
Anih loe kai hanah, moi angang taqom baktih, amtueng ai ahmuen ah kaom kaipui baktiah oh.
11 Ka devijuar rrugët e mia, më ka coptuar dhe më ka dëshpëruar.
Anih mah kai loklam amkhraengsak moe, ang taprawt pet pacoengah, kai hae amrosak.
12 Ka nderur harkun e tij dhe më ka bërë objekt të shigjetave të tij.
Anih mah kalii anueng moe, kai to palaa kahhaih ahmuen ah ang suek.
13 Ka bërë të depërtojnë në zemrën time shigjetat e kukurës së tij.
Kalii tabu thung ih anih ih palaanawk mah ka kaeng ah cop.
14 Jam bërë tallja e tërë popullit tim, kënga e tij e tërë ditës.
Kai loe kaimah ih kaminawk mah pahnui thuih han ih ni ka oh sut boeh; ni thokkruek laasak thuih hanah ka oh.
15 Më ka ngopur me hidhërim, më ka bërë të pij pelin.
Anih mah kakhaa tui hoiah ang bawh moe, kakhaa ahmuet hoiah ang paquisak.
16 Më ka coptuar dhëmbët me zall, më ka mbuluar me hi.
Anih mah thlung hoiah ka ha angkhaehsak moe, maiphu hoiah ang phumh.
17 Ke larguar shpirtin tim nga paqja, kam harruar mirëqënien.
Monghaih hoi kangthla ah ka hinghaih pakhra na suek ving boeh pongah, khosak hoihaih to ka pahnet boeh.
18 Kam thënë: “Éshtë zhdukur besimi im dhe shpresa ime tek Zoti”.
To pongah Angraeng khae ih thacakhaih hoi oephaih to om ai boeh, tiah ka thuih.
19 Kujtohu për pikëllimin dhe për endjen time, për pelinin dhe hidhërimin.
Patangkhanghaih hoi raihaih, kakhaa tui hoi kakhaa ahmuet doeh ka pahnet ai vop.
20 Shpirti im kujtohet gjithnjë për këtë dhe është i rrëzuar brenda meje.
To baktih hmuennawk to ka hinghaih pakhra mah panoek poe moe, ka thung ah angam sut boeh.
21 Këtë dua ta sjell në mëndje dhe prandaj dua të shpresoj.
Palung thungah ka poek poe pongah oephaih ka tawnh.
22 Éshtë një hir i Zotit që nuk jemi shkatërruar plotësisht, sepse mëshirat e tij nuk janë mbaruar plotësisht.
Angraeng amlunghaih loe boeng thai ai, anih mah palungnathaih tawn ai nahaeloe, aicae loe amro tih boeh.
23 Përtëriten çdo mëngjes; e madhe është besnikeria jote.
Akhawnbang kruek tahmenhaih kangtha a hnuk o; na oep thohhaih loe paroeai len.
24 “Zoti është pjesa ime”, thotë shpirti im, “prandaj do të kem shpresë tek ai.
Angraeng loe kai ih taham ah oh, tiah ka hinghaih pakhra mah thuih pongah, anih to ka zing han.
25 Zoti është i mirë me ata që kanë shpresë tek ai, me shpirtin që e kërkon.
Angraeng hoihhaih loe anih oephaih tawn kami, hinghaih pakhra hoi anih pakrong kaminawk khaeah oh.
26 Gjë e mirë është të presësh në heshtje shpëtimin e Zotit.
Kami loe Angraeng pahlonghaih to oep moe, zing han hoih.
27 Gjë e mirë është për njeriun të mbajë zgjedhën në rininë e tij.
Kami loe thendoeng nathuem ah tok karai sak han hoih.
28 Le të ulet i vetmuar dhe të qëndrojë në heshtje kur Perëndia ia imponon.
Anih nuiah hmuen to amtik boeh pongah, angmabueng anghnut moe, anghngai duem han oh.
29 Le ta vërë gojën e tij në pluhur, ndofta ka ende shpresë.
Oephaih om tih hmang tiah poek nahaeloe, a mikhmai to maiphu pongah akuep nasoe.
30 Le ti japë faqen atij që e godet, të ngopet me fyerje.
Anih tabaeng kami khaeah tangbaeng patueng pae nasoe loe, ahmin sethaih hoiah koi nasoe.
31 Sepse Zoti nuk hedh poshtë për gjithnjë;
Sithaw mah aicae dungzan khoek to vaa mak ai;
32 por, në rast se të hidhëron, do ti vijë keq sipas shumicës së zemërmirësive të tij,
anih mah palungsethaih phaksak, toe paroeai pop anih palungnathaih hoi amlunghaih to amtuengsak let tih.
33 sepse nuk e bën me kënaqësi poshtërimin dhe hidhërimin e bijve të njerëzve.
Anih loe kaminawk nuiah palungsethaih hoi amtanghaih phaksak han koeh ai.
34 Kur dikush shtyp nën këmbët e tij tërë robërit e dheut,
Long ah thongkrah kaminawk boih khok hoiah cawh moe,
35 kur dikush shtrëmbëron të drejtën e një njeriu në prani të Më të Lartit,
sang koek Sithaw hmaa ah kami mah toenghaih baktiah hnuk han koi hmuen lak pae ving pacoengah,
36 kur dikujt i bëhet një padrejtësi në çështjen e tij, a nuk e shikon Zoti?
kami mah hnuk han koi hmuen sungsak ving hanah Angraeng mah koeh ai.
37 Vallë kush thotë diçka që më pas realizohet, në rast se Zoti nuk e ka urdhëruar?
Angraeng lokpaekhaih om ai ah, mi mah maw a thuih ih lok baktiah angcoengsak thaih?
38 E keqja dhe e mira a nuk vijnë vallë nga goja e Më të Lartit?
Sang koek Sithaw ih pakha thung hoiah na ai maw kahoih hoi kasae hmuen to angzo hmaek?
39 Pse vallë ankohet një njeri i gjallë, një njeri për ndëshkimin e mëkateve të tij?
Kami mah a zaehaih pongah danpaek naah, tipongah kahing kami loe laisaep khing loe?
40 Le të shqyrtojmë rrugët tona, t’i hetojmë dhe të kthehemi tek Zoti.
To tiah oh pongah loe a caeh o haih loklam hae pakrong tanoek si loe, Angraeng khaeah amlaem o let si.
41 Le të ngremë lart zemrat tona dhe duart tona në drejtim të Perëndisë të qiejve.
Vannawk ranui ah kaom Sithaw khaeah, ban a payangh o moe, lawk a thuih o naah, poekhaih palungthin doeh anih khaeah paek o si.
42 Ne kemi kryer mëkate, kemi qënë rebelë dhe ti nuk na ke falur.
Ka zae o moe, na lok kang aek o moeng boeh; kaicae zaehaih to nang tahmen ai vop.
43 Je mbështjellë në zëmërimin tënd dhe na ke ndjekur, na ke vrarë pa mëshirë.
Palung na phuihaih hoiah nang kraeng khoep moe, nang pacaekthlaek boeh; tahmenhaih tawn ai ah, nang hum boeh.
44 Ti je mbështjellë në një re, në mënyrë që asnjë lutje të mos kalonte dot.
Lawk ka thuih o haih nang khaeah phak han ai ah, nangmah hoi nangmah tamai hoi nang yaw khoep boeh.
45 Na ke bërë plehra dhe mbeturina në mes të popujve.
Kaminawk salakah anghnoeng baktih, panuet thok hmuen baktiah nang ohsak boeh.
46 Tërë armiqtë tanë kanë hapur gojën kundër nesh.
Kaicae ih misa boih mah, pakha ang angh o thuih.
47 Na ka rënë mbi trup tmerri, laku, dëshpërimi i thellë dhe shkatërrimi.
Kaicae nui ah zithaih, amtimhaih, amrohaih hoi anghmat angtaahaih to phak boeh.
48 Rrëke uji rrjedhin nga sytë e mi për shkatërrimin e bijës së popullit tim.
Kai kami ih canunawk amro o boeh pongah, ka mik hoiah vapui tui to long.
49 Syri im derdh lot pa pushim, pa ndërprerje,
Ka mikkhraetui loe kang ai ah long tih, anghak mak ai,
50 deri sa Zoti të mos vështrojë nga qielli dhe të mos shikojë.
Angraeng mah hnu ai karoek to van hoiah dan tathuk.
51 Syri im i sjell dhembje shpirtit tim për të gjitha bijat e qytetit tim.
Ka vangpui thung ih canunawk boih pongah, ka mik mah palung ang setsak.
52 Ata që më urrejnë pa shkak më kanë gjuajtur si të isha zog.
Takung om ai ah ka misanawk mah tavaa baktiah ang mee o.
53 Kanë shkatërruar jetën time në gropë, më kanë hedhur gurë.
Tangqom thungah ka hinghaih ang boeng o sak moe, ka nuiah thlung ang vah o thuih.
54 Ujrat rrjedhin mbi kokën time, unë thoja: “Ka marrë fund për mua”.
Tui mah ka lu uem naah, ka duek boeh, tiah ka poek.
55 Përmenda emrin tënd, o Zot, nga thellësia e gropës.
Aw Angraeng, tangqom thung hoiah na hmin to kang kawk.
56 Ti e dëgjove zërin tim; mos ia fshih veshin tënd psherëtimës sime, thirrjes time për ndihmë.
Ka lok nang thaih pae; ka hamhaih hoi abomhaih kang hnik naah, na naa tamuep ving hmah.
57 Kur të kam thirrur ti je afruar; ke thënë: “Mos ki frikë!”
Nang kang kawk naah, kai nang hnai thuih moe, zii hmah, tiah nang naa.
58 O Zot ti ke mbrojtur çështjen e shpirtit tim, ti ke çliruar jetën time.
Aw Angraeng, ka hing thai hanah tok na sak moe, ka hinghaih pakhra to nang pahlong boeh.
59 O Zot, ti ke parë dëmin që kam pësuar, prandaj mbro çështjen time!
Aw Angraeng, ka sakpazaehaih na hnuk boeh; toenghaih hoiah kai lok na caek ah.
60 Ti ke parë tërë frymën e tyre të hakmarrjes, intrigat e tyre kundër meje.
Nihcae mah misa ah ang suekhaih hoi a poek o ih hmuen to na hnuk boih boeh.
61 Ti ke dëgjuar fyerjet e tyre, o Zot, tërë intrigat e tyre kundër meje,
Aw Angraeng, nihcae kasaethuihaih hoi poekhaihnawk to na thaih boeh.
62 fjalimet e tyre që ngrihen kundër meje, atë që mendojnë kundër meje tërë ditën.
Athun qui kai patoem kaminawk hoi kai misa angthawk thuih kaminawk mah thuih ih lok to na thaih boeh.
63 Vër re kur ulen dhe kur ngrihen, unë jam kënga e tyre.
Nihcae anghnuthaih hoi angthawkhaih to khenah; kai loe nihcae laasak thuih han ih ni ka oh sut boeh.
64 Shpërbleji, o Zot, sipas veprës së duarve të tyre.
Aw Angraeng, angmacae ban mah sak ih hmuen baktih toengah, nihcae khaeah pathok pae let ah.
65 Bëji zemërgur, mallkimi yt qoftë mbi ta.
Nihcae han qahhaih palungthin to paek ah loe, nihcae to tangoeng thuih ah.
66 Ndiqi në zemërimin tënd dhe shkatërroi poshtë qiejve të Zotit.
Palungphuihaih hoiah nihcae to pacaekthlaek hanah, maeto doeh anghmat ai ah Angraeng ih van tlim ah kaom hmuennawk to amrosak boih ah.
