Vajtimet 3

1 Unë jam njeriu që pa hidhërimin nën thuprën e tërbimit të tij.

Аз съм човек, който видях скръб от тоягата на Неговия гняв.

2 Ai më ka udhëhequr dhe më ka bërë të eci nëpër terr dhe jo në dritë.

Той ме е водил и завел в тъмнина, а не във виделина.

3 Po, kundër meje ai ka kthyer disa herë dorën e tij tërë ditën.

Навярно против мене обръща повторно ръката Си всеки ден.

4 Ai ka konsumuar mishin tim dhe lëkurën time, ka coptuar kockat e mia.

Застари месата ми и кожата ми; строши костите ми.

5 Ka ndërtuar fortesa kundër meje, më ka rrethuar me hidhërim dhe me ankth.

Издигна против мене укрепления; и окръжи ме с горест и труд.

6 Ka bërë që unë të banoj në vende plot errësirë, ashtu si të vdekurit prej shumë kohe.

Тури ме да седна в тъмнина като отдавна умрелите.

7 Më ka ndërtuar një mur rreth e qark, me qëllim që unë të mos dal; e ka bërë të rëndë zinxhirin tim.

Обгради ме, та да не мога да изляза; отегчи веригите ми.

8 Edhe kur bërtas dhe kërkoj ndihmë me zë të lartë, ai nuk pranon të dëgjojë lutjen time.

Още и когато викам и ридая, Той отблъсва молитвата ми.

9 Ai i ka mbyllur rrugët e mia me gurë të prerë, i ka bërë shtigjet e mia plot me prita.

Огради с дялани камъни пътищата ми; изкриви пътеките ми.

10 Ai ka qenë për mua si një ari në pritë, si një luan në vende të fshehta.

Стана ми като мечка в засада, като лъв в скришни места.

11 Ka devijuar rrugët e mia, më ka coptuar dhe më ka dëshpëruar.

Отби настрана пътищата ми, и ме разкъса; направи ме пуст.

12 Ka nderur harkun e tij dhe më ka bërë objekt të shigjetave të tij.

Запъна лъка Си, и ме постави като прицел на стрела.

13 Ka bërë të depërtojnë në zemrën time shigjetat e kukurës së tij.

Заби в бъбреците ми стрелите на тула Си.

14 Jam bërë tallja e tërë popullit tim, kënga e tij e tërë ditës.

Станах за присмех на всичките си люде, и за песен на тях цял ден.

15 Më ka ngopur me hidhërim, më ka bërë të pij pelin.

Насити ме с горчивини, опи ме с пелин.

16 Më ka coptuar dhëmbët me zall, më ka mbuluar me hi.

При това, счупи зъбите ми с камъчета; покри ме с пепел.

17 Ke larguar shpirtin tim nga paqja, kam harruar mirëqënien.

Отблъснал си душата ми далеч от мира; забравих благоденствието.

18 Kam thënë: “Éshtë zhdukur besimi im dhe shpresa ime tek Zoti”.

И рекох: Погина увереността ми и надеждата ми като отдалечена от Господа.

19 Kujtohu për pikëllimin dhe për endjen time, për pelinin dhe hidhërimin.

Помни скръбта ми и изпъждането ми, пелина и жлъчката.

20 Shpirti im kujtohet gjithnjë për këtë dhe është i rrëzuar brenda meje.

Душата ми, като ги помни непрестанно, се е дълбоко смирила.

21 Këtë dua ta sjell në mëndje dhe prandaj dua të shpresoj.

Обаче това си наумявам, поради което имам и надежда;

22 Éshtë një hir i Zotit që nuk jemi shkatërruar plotësisht, sepse mëshirat e tij nuk janë mbaruar plotësisht.

Че по милост Господна ние не се довършихме, понеже не чезнат щедростите Му.

23 Përtëriten çdo mëngjes; e madhe është besnikeria jote.

Те се подновяват всяка заран; голяма е Твоята вярност.

24 “Zoti është pjesa ime”, thotë shpirti im, “prandaj do të kem shpresë tek ai.

Господ е дял мой, казва душата ми; Затова, ще се надявам на Него.

25 Zoti është i mirë me ata që kanë shpresë tek ai, me shpirtin që e kërkon.

Благ е Господ към ония, които го чакат, към душата, която го търси.

26 Gjë e mirë është të presësh në heshtje shpëtimin e Zotit.

Добро е да се надява някой и тихо да очаква спасението то Господа.

27 Gjë e mirë është për njeriun të mbajë zgjedhën në rininë e tij.

Добро е за човека да носи хомот в младостта си.

28 Le të ulet i vetmuar dhe të qëndrojë në heshtje kur Perëndia ia imponon.

Нека седи насаме и мълчи, когато Господ му го наложи.

29 Le ta vërë gojën e tij në pluhur, ndofta ka ende shpresë.

Нека тури устата си в пръстта негли има още надежда.

30 Le ti japë faqen atij që e godet, të ngopet me fyerje.

Нека подаде бузата си на онзи, който го бие; нека се насити с укор.

31 Sepse Zoti nuk hedh poshtë për gjithnjë;

Защото Господ не отхвърля до века.

32 por, në rast se të hidhëron, do ti vijë keq sipas shumicës së zemërmirësive të tij,

Понеже, ако и да наскърби, Той пак ще и да се съжали според многото Си милости.

33 sepse nuk e bën me kënaqësi poshtërimin dhe hidhërimin e bijve të njerëzve.

Защото не оскърбява нито огорчава от сърце човешките чада.

34 Kur dikush shtyp nën këmbët e tij tërë robërit e dheut,

Да се тъпчат под нозе всичките затворници на света,

35 kur dikush shtrëmbëron të drejtën e një njeriu në prani të Më të Lartit,

Да се извраща съда на човека пред лицето на Всевишния,

36 kur dikujt i bëhet një padrejtësi në çështjen e tij, a nuk e shikon Zoti?

Да се онеправдава човека в делото му, - Господ не одобрява това.

37 Vallë kush thotë diçka që më pas realizohet, në rast se Zoti nuk e ka urdhëruar?

Кой ще е онзи, който казва нещо, и то става, без да го е заповядал Господ?

38 E keqja dhe e mira a nuk vijnë vallë nga goja e Më të Lartit?

Из устата на Всевишния не излизат ли и злото и доброто?

39 Pse vallë ankohet një njeri i gjallë, një njeri për ndëshkimin e mëkateve të tij?

Защо би пороптал жив човек, всеки за наказанието на греховете си?

40 Le të shqyrtojmë rrugët tona, t’i hetojmë dhe të kthehemi tek Zoti.

Нека издирим и изпитаме пътищата си, и нека се върнем при Господа.

41 Le të ngremë lart zemrat tona dhe duart tona në drejtim të Perëndisë të qiejve.

Нека издигнем сърцата си и ръцете си към Бога, който е на небесата, и нека речем:

42 Ne kemi kryer mëkate, kemi qënë rebelë dhe ti nuk na ke falur.

Съгрешихме и отстъпихме; Ти не си ни простил.

43 Je mbështjellë në zëmërimin tënd dhe na ke ndjekur, na ke vrarë pa mëshirë.

Покрил си се с гняв и гонил си ни, убил си без да пощадиш.

44 Ti je mbështjellë në një re, në mënyrë që asnjë lutje të mos kalonte dot.

Покрил си се с облак, за да не премине молитвата ни.

45 Na ke bërë plehra dhe mbeturina në mes të popujve.

Направил си ни като помия и смет всред племената.

46 Tërë armiqtë tanë kanë hapur gojën kundër nesh.

Всичките ни неприятели отвориха широко устата си против нас.

47 Na ka rënë mbi trup tmerri, laku, dëshpërimi i thellë dhe shkatërrimi.

Страх и пропастта ни налетяха, запустение и разорение.

48 Rrëke uji rrjedhin nga sytë e mi për shkatërrimin e bijës së popullit tim.

Водни потоци излива окото ми поради разорението на дъщерята на людете ми.

49 Syri im derdh lot pa pushim, pa ndërprerje,

Окото ми пролива сълзи и не престава, защото няма отрада.

50 deri sa Zoti të mos vështrojë nga qielli dhe të mos shikojë.

Докато не се наведе Господ и не погледне от небесата.

51 Syri im i sjell dhembje shpirtit tim për të gjitha bijat e qytetit tim.

Окото ми прави душата ми да ме боли поради всичките дъщери на града ми.

52 Ata që më urrejnë pa shkak më kanë gjuajtur si të isha zog.

Ония, които ми са неприятели без причина, ме гонят непрестанно като птиче.

53 Kanë shkatërruar jetën time në gropë, më kanë hedhur gurë.

Отнеха живота ми в тъмницата, и хвърлиха камък върху мене.

54 Ujrat rrjedhin mbi kokën time, unë thoja: “Ka marrë fund për mua”.

Води стигнаха над главата ми; рекох: Свърших се.

55 Përmenda emrin tënd, o Zot, nga thellësia e gropës.

Призовах името Ти, Господи, от най-дълбоката тъмница.

56 Ti e dëgjove zërin tim; mos ia fshih veshin tënd psherëtimës sime, thirrjes time për ndihmë.

Ти чу гласа ми; не затваряй ухото Си за въздишането ми, за вопъла ми;

57 Kur të kam thirrur ti je afruar; ke thënë: “Mos ki frikë!”

Приближил си се в деня, когато Те призовах; рекъл си: Не бой се.

58 O Zot ti ke mbrojtur çështjen e shpirtit tim, ti ke çliruar jetën time.

Застъпил си се Господи, за делото на душата ми; изкупил си живота ми.

59 O Zot, ti ke parë dëmin që kam pësuar, prandaj mbro çështjen time!

Видял си, Господи, онеправданието ми; отсъди делото ми.

60 Ti ke parë tërë frymën e tyre të hakmarrjes, intrigat e tyre kundër meje.

Видял си всичките им отмъщения и всичките им замисли против мене.

61 Ti ke dëgjuar fyerjet e tyre, o Zot, tërë intrigat e tyre kundër meje,

Ти си чул, Господи, укоряването им и всичките им замисли против мене,

62 fjalimet e tyre që ngrihen kundër meje, atë që mendojnë kundër meje tërë ditën.

Думите на ония, които се подигат против мене, и кроежите им против мене цял ден.

63 Vër re kur ulen dhe kur ngrihen, unë jam kënga e tyre.

Виж, кога седят и кога стават аз им съм песен.

64 Shpërbleji, o Zot, sipas veprës së duarve të tyre.

Ще им въздадеш, Господи, въздаяние според делата на ръцете им;

65 Bëji zemërgur, mallkimi yt qoftë mbi ta.

Ще им дадеш, като клетвата Си върху тях, окаменено сърце;

66 Ndiqi në zemërimin tënd dhe shkatërroi poshtë qiejve të Zotit.

Ще ги прогониш с гняв, и ще ги изтребиш изпод небесата Господни.