Gjyqtarët 11
1 Jefteu, Galaaditi, ishte një njeri i fortë dhe trim, bir i një prostitute dhe i Galaadit.
И бяше Иеффай Галаадитянин силен крепостию: и той бысть сын жены блудницы, яже роди Галааду Иеффая.
2 Bashkëshortja e Galaadit i lindi bij të tjerë; kur bijtë e gruas së tij arritën në moshën madhore, ata e dëbuan Jefteun dhe i thanë: “Ti nuk do të kesh trashëgimi në shtëpinë e atit tonë, sepse je biri i një gruaje tjetër”.
И роди жена Галаадова сынов ему: и возмужаша сынове жены и изгнаша Иеффая, и рекоша ему: не наследиши в дому отца нашего, яко сын жены блудныя еси ты.
3 Atëherë Jefteu iku larg vëllezërve të tij dhe u vendos në vendin e Tobit. Rreth Jefteut u mblodhën njerëz pa asnjë vlerë, që kryenin sulme bashkë me të.
И отбеже Иеффай от лица братии своея и вселися в земли Тов: и собирахуся ко Иеффаю мужие праздни, и хождаху с ним.
4 Pas një farë kohe bijtë e Amonit i shpallën luftë Izraelit.
И бысть по днех сих, и воеваша сынове Аммони на Израиля.
5 Kur bijtë e Amonit filluan luftën kundër Izraelit, pleqtë e Galaadit shkuan ta kërkojnë Jefteun në vendin e Tobit;
И егда воеваша сынове Аммони на Израиля, и поидоша старейшины Галаадовы пояти Иеффая от земли Тов,
6 dhe i thanë Jefteut: “Eja me ne dhe bëhu kapidani ynë, për të luftuar kundër bijve të Amonit”.
и рекоша ко Иеффаю: прииди и буди нам началник, и ополчимся на сыны Аммони.
7 Por Jefteu iu përgjegj pleqve të Galaadit duke thënë: “A nuk më keni urryer dhe dëbuar nga shtëpia e atit tim? Pse vini tani tek unë kur jini keq?”.
И рече Иеффай старейшинам Галаадским: не вы ли возненавидесте мя, и изгнасте мя из дому отца моего, и отпустисте мя от себе? И почто приидосте ко мне ныне, егда нужду возиместе?
8 Pleqtë e Galaadit i thanë Jefteut: “Pikërisht për këtë jemi kthyer tani te ti, me qëllim që ti të vish me ne për të luftuar kundër bijve të Amonit, dhe të vihesh në krye të gjithë banorëve të Galaadit”.
И рекоша старейшины Галаадстии ко Иеффаю: сего ради ныне приидохом к тебе, да пойдеши с нами, и ополчимся на сыны Аммони: и будеши нам князь всем живущым в Галааде.
9 Atëherë Jefteu iu përgjegj pleqve të Galaadit: “Në qoftë se më ktheni tek ju për të luftuar kundër bijve të Amonit, dhe Zoti i lë në pushtetin tim, unë do të bëhem komandanti juaj”.
И рече Иеффай ко старейшинам Галаадовым: аще возвращаете мя ополчитися на сыны Аммони, и предаст их Господь предо мною, и аз вам буду ли князь?
10 Pleqtë e Galaadit i thanë Jefteut: “Zoti le të jetë dëshmitar midis nesh, në rast se nuk veprojmë ashtu si ke thënë ti”.
И рекоша старейшины Галаадстии ко Иеффаю: Господь да будет послух между нами, аще по слову твоему тако не сотворим.
11 Pastaj Jefteu shkoi tek pleqtë e Galaadit dhe populli e zgjodhi komandant dhe udhëheqës të tij; dhe Jefteu përsëriti para Zotit në Mitspah tërë fjalët që pati thënë më parë.
И пойде Иеффай со старейшинами Галаадскими, и поставиша его людие над собою главу и князя: и глагола Иеффай вся словеса своя пред Господем в Массифе.
12 Pastaj Jefteu i dërgoi lajmëtarë mbretit të bijve të Amonit për t’i thënë: “Çfarë ka midis teje dhe meje, që ti të vish e të bësh luftë në vendin tim?”.
И посла Иеффай послы к царю сынов Аммоних, глаголя: что мне и тебе, яко пришел еси ко мне воевати на земли моей?
13 Mbreti i bijve të Amonit iu përgjegj me këto fjalë lajmëtarëve të Jefteut: “Sepse, kur Izraeli doli nga Egjipti, ai pushtoi vendin tim, nga Arnoni deri në Jabok dhe në Jordan. Tani, pra, m’i kthe këto toka në mënyrë miqësore”.
И рече царь сынов Аммоних к послом Иеффаевым: яко взя Израиль землю мою, егда изыде из Египта, от Арнона даже до Иавока и до Иордана: и ныне возврати ю с миром, и отиду.
14 Jefteu i dërgoi përsëri lajmëtarë mbretit të bijve të Amonit për t’i thënë:
И возвратишася послы ко Иеффаю. И приложи еще Иеффай, и посла послы к царю сынов Аммоних, и рекоша ему:
15 “Kështu thotë Jefteu: Izraeli nuk shtiu në dorë as vendin e Moabit, as vendin e bijve të Amonit;
тако глаголет Иеффай: не взя Израиль земли Моавли и земли сынов Аммоних,
16 por kur Izraeli doli nga Egjipti dhe kapërceu shkretëtirën deri në Detin e Kuq dhe arriti në Kadesh,
понеже егда исхождаше из Египта, пойде Израиль по пустыни до моря Чермнаго, и прииде до Кадиса:
17 i dërgoi lajmëtarë mbretit të Edomit për t’i thënë: “Të lutem më lër të kaloj nëpër vendin tënd”; por mbreti i Edomit nuk pranoi. I dërgoi lajmëtarë edhe mbretit të Moabit, por edhe ky nuk pranoi. Kështu Izraeli mbeti në Kadesh.
и посла Израиль послы к царю Едомску, глаголя: да прейду сквозе землю твою: и не послуша царь Едомск: такожде посыла и к царю Моавску, и не восхоте: и седе Израиль в Кадисе:
18 Duke ecur pastaj nëpër shkretëtirë, shkoi rreth vendit të Edomit dhe vendit të Moabit e arriti në lindje të vendit të Moabit; dhe ngriti kampin e tij matanë Arnonit, pa hyrë të territorin e Moabit, sepse Arnoni përfaqëson kufirin e Moabit.
и иде пустынею, и обыде землю Едомлю и землю Моавлю, и прииде на востоки солнца земли Моавли, и ополчися об ону страну Арнона, и не вниде в пределы Моавли, яко Арнон бяше предел Моавль:
19 Pastaj Izraeli i dërgoi lajmëtarë Sihonit, mbretit të Amorejve, dhe të Heshbonit, dhe i tha: “Të lutemi, na lër të kalojmë nëpër vendin tënd për të arritur në tonin”.
и посла Израиль послы к Сиону царю Аморрейску, царю Есевонску, и рече к нему Израиль: да прейдем по земли твоей до места нашего:
20 Por Sihoni nuk pati besim ta lërë të kalojë Izraelin nëpër territorin e tij; përkundrazi Sihoni i mblodhi gjithë njerëzit e tij të cilët u vendosën në Jahats dhe luftoi kundër Izraelit.
и не восхоте Сион Израилю преити по пределом своим, и собра Сион вся люди своя, и ополчися во Иасе, и воева на Израиля:
21 Por Zoti, Perëndia i Izraelit e dha Sihonin dhe gjithë njerëzit e tij në duart e Izraelit, që i mundi; kështu Izraeli pushtoi tërë vendin e Amorejve, që banonin në atë krahinë;
и предаде Господь Бог Израилев Сиона и вся люди его в руки Израиля, и изби их:
22 pushtoi tërë territorin e Amorejve, nga Arnoni në Jabok dhe nga shkretëtira deri në Jordan.
и наследова Израиль всю землю Аморреа живущаго на земли той: и взя весь предел Аморрейск от Арнона даже до Иавока, и от пустыни до Иордана:
23 Dhe tani që Zoti, Perëndia i Izraelit, ka dëbuar Amorejtë përpara popullit të Izraelit, ti dëshëron të zotërosh vendin e tyre?
и ныне Господь Бог Израилев изгна Аморреа от лица людий Своих Израиля, и ты ли хощеши наследити его?
24 A nuk zotëron ti atë që Kemoshi, zoti yt, të ka dhënë në zotërim? Kështu edhe ne do të zotërojmë vendin e atyre që Zoti ka dëbuar para nesh.
Ни, но елико даде в наследие тебе Хамос бог твой, сия да наследиши: а всех, ихже изгна Господь Бог наш от лица нашего, сия мы наследим:
25 Mos je ti, vallë, më i mirë se Balaku, bir i Tsiporit dhe mbret i Moabit? A pati ndofta mosmarrëveshje me Izraelin, apo i bëri luftë?
и ныне еда лучший еси ты Валака сына Сепфорова, царя Моавля? Не бранию ли боряшеся со Израилем, или воюя воева его?
26 Kaluan treqind vjet që Izraeli banon në Heshbon dhe në fshatrat e tij përreth, në Aroer dhe në fshatrat e tij përreth dhe në të gjitha qytetet mbi brigjet e Arnonit; pse nuk ja keni marrë gjatë kësaj kohe?
Егда вселися Израиль во Есевоне и в пределех его, и во Ароире и в пределех его, и во всех градех, иже у Иордана, триста лет, и почто не избавил еси их во время оно?
27 Prandaj unë nuk të kam bërë asnjë padrejtësi dhe ti sillesh keq me mua duke më bërë luftë. Zoti, gjyqtari, le të vendosë sot drejtësinë midis bijve të Izraelit dhe bijve të Amonit!”.
Аз же не согреших тебе, и ты твориши со мною зло, воюя на мя: да судит Господь судяй днесь между сыны Израилевыми и между сыны Аммони.
28 Por mbreti i bijve të Amonit nuk mori parasysh fjalët që Jefteu i kishte dërguar.
И не послуша царь сынов Аммоних словес Иеффаевых, яже посылаше к нему.
29 Atëherë Fryma e Zotit erdhi mbi Jefteun dhe ai kaloi nëpër Galaadin dhe Manasin, arriti në Mitspah të Galaadit dhe që këtej lëvizi kundër bijve të Amonit.
И бысть на Иеффаи Дух Господень, и прейде Галаада и Манассию, и прейде Стражбу Галаадову, и от Стражбы Галаадовы иде на ону страну сынов Аммоних.
30 Jefteu lidhi një kusht me Zotin dhe tha: “Në rast se ti më jep në duart e mia bijtë e Amonit,
И обеща Иеффай обет Господеви и рече: аще преданием предаси сыны Аммони в руку мою,
31 çfarë të dalë nga dyert e shtëpisë sime për të më pritur kur të kthehem fitimtar nga bijtë e Amonit, do t’i përkasë Zotit dhe unë do t’ia ofroj si olokaust”.
и будет исходяй, иже аще изыдет из врат дому моего во сретение мне, егда возвращуся с миром от сынов Аммоних, и будет Господеви, и вознесу его во всесожжение.
32 Këshu Jefteu marshoi kundër bijve të Amonit për t’u bërë luftë, dhe Zoti ia dha në dorë.
И прииде Иеффай к сыном Аммоним воевати на ня: и предаде я Господь в руце его
33 Ai i mundi duke bërë një masakër të madhe, nga Aroeri deri në drejtim të Minithit (duke u marrë njëzet qytete) dhe deri në Abel-Keramim. Kështu bijtë e Amonit u poshtëruan përpara bijve të Izraelit.
и изби их от Ароира, дондеже приити в Мениф, двадесять градов, и даже до Авеля Виноградов, язвою великою зело. И покорени быша сынове Аммони пред лицем сынов Израилевых.
34 Pastaj Jefteu u kthye në shtëpinë e tij, në Mitspah; dhe ja që i doli për ta pritur e bija me dajre dhe valle. Ajo ishte bija e vetme e tij, sepse ai nuk kishte djem ose vajza të tjera.
И прииде Иеффай в Массифу в дом свой: и се, дщерь его исхождаше во сретение его с тимпаны и лики: и сия бяше единородна ему возлюбленна: и не бе ему сына, ни другия дщере, кроме ея.
35 Sa e pa, grisi rrobat e tij dhe tha: “Oh, bija ime, ti po më bën shumë fatkeq, ti po më sjell mjerim! Unë i kam dhënë fjalën Zotit dhe nuk mund të tërhiqem”.
И бысть егда увиде ю сам, растерза ризы своя и рече: о, дщи моя, смущающи смутила мя еси: и ты ныне в претыкание была еси пред очима моима: аз бо отверзох уста моя на тя ко Господу и не возмогу вспять возвратити.
36 Ajo i tha: “O atë, në rast se i ke dhënë fjalën Zotit, vepro me mua simbas fjalëve që kanë dalë nga goja jote, sepse Zoti ta mori hakun me armiqtë e tu, bijtë e Amonit”.
И рече к нему: отче, аще отверзл еси уста твоя ко Господу, сотвори мне, якоже изыде изо уст твоих, занеже сотвори тебе Господь месть врагом твоим от сынов Аммоних.
37 Pastaj i tha të atit: “Të më lejohet kjo e drejtë: lermë të lirë dy muaj, në mënyrë që të sillem nëpër male duke qarë virgjërinë time me shoqet e mia”.
И рече ко отцу своему: сотвори, отче мой, сие слово: остави мя два месяца, да пойду и взыду на горы и плачуся девства моего аз и другини мои.
38 Ai iu përgjegj: “Shko!”. Dhe e la të shkonte për dy muaj. Kështu ajo shkoi me shoqet e saj dhe qau ndër male virgjërinë e saj.
И рече: иди. И отпусти ю на два месяца: и иде сама и другини ея, и плакася девства своего на горах.
39 Mbas dy muajsh ajo u kthye tek i ati; dhe ai veproi me të simbas kushtit që kishte lidhur. Ajo nuk kishte njohur burrë. Kështu u bë zakon në Izrael
И бысть в конце двою месяцу, и возвратися ко отцу своему: и сотвори на ней обет свой, имже обещася: и сия не позна мужа. И бысть в повеление во Израили:
40 që bijat e Izraelit të shkojnë çdo vit e të qajnë bijën e Jefteut, Galaaditit, katër ditë me radhë.
от дний до дний исхождаху дщери Израилевы плакати о дщери Иеффая Галаадитина четыри дни в лете.
