Jona 1

1 Dhe fjala e Zotit iu drejtua Jonas, birit të Amitait, duke thënë:

Сля лав РАЕСТАР Ионасти, чявэ Амиттаёхкирэсти:

2 “Çohu, shko në Ninive, qytet i madh, dhe prediko kundër tij, sepse ligësia e tyre është ngjitur përpara meje”.

— Вщи, джя ды Ниневия, баро форо, тай роспхэн ды лэ, со дума пала врыти рындуря кадылэн манушэн доджиля ды ман.

3 Por Jona u ngrit për të ikur në Tarshish, larg pranisë të Zotit. Kështu zbriti në Jafa, ku gjeti një anije që shkonte në Tarshish. Pagoi çmimin e caktuar dhe hipi në anije për të shkuar me ta larg pranisë të Zotit.

Нэ Иона вщиля, соб тэ нашэ ды Таршыш РАЕСТАР, тай авиля ды Яффа, аракхля корабли, саво оджялас ды Таршыш, потинда, соб лэ тэ пролиджян, и заджиля ды лэ, соб тэ авэ РАЕСТАР ды Таршыш.

4 Por Zoti shpërtheu një erë të fortë në det dhe u ngrit një furtunë e madhe në det, kështu që anija rrezikonte të shkallmohej.

Нэ РАЙ бичялда пы море састо балвал. Тирдапэ баро гвалто, и кораблести трэбуни сля тэ розмарэпэ.

5 Detarët, të trembur, i thirrën secili perëndisë së vet dhe hodhën në det ngarkesën që ishte në anije për ta lehtësuar. Ndërkaq Jona kishte zbritur në pjesët më të fshehta të anijes, kishte rënë dhe flinte thellë.

Матросуря здарэнэпэ тай ачиле тэ типисявэ кожно пэхкирэ дэвлэсти. Вонэ вычютэ всаворэ бужэ кораблестар ды пане, соб тэ авэл локхэдэр. Нэ Иона ды калэ смукляпэ андрэ, пыля тай састэс засута.

6 Kapiteni iu afrua dhe i tha: “Çfarë po bën në gjumë kaq të thellë? Çohu, kërko Perëndinë tënd! Ndofta Perëndia do të kujdeset për ne dhe nuk do të vdesim”.

Капитано кораблехкоро авиля лэстэ тай пхэнда лэсти: — Со ту совэх? Вщи, типисяв тирэ Дэвлэсти. Ко джянэл, Вов ушунэла амэн, тай амэ на хасяваґа.

7 Pastaj i thanë njeri tjetrit: “Ejani, të hedhim short për të ditur për shkak të kujt na ra në kokë kjo fatkeqësi”. Kështu hodhën shortin dhe shorti ra mbi Jonan.

Матросуря пхэндэ екх екхэсти: — Джям, чюваґа жребиё, соб тэ уджянэ, пала ка кадыя грыжа авиля пы амэн. Вонэ чютэ жребиё, и жребиё выпыля пы Иона.

8 Atëherë e pyetën: “Na shpjego për shkak të kujt na ra në kokë kjo fatkeqësi. Cili është zanati yt? Nga vjen? Cili është vendi yt? Cilit popull i përket?”.

Тунчи вонэ пхэндэ лэсти: — Пхэн амэнди, пала ка дорэсля амэн кадыя грыжа? Соґа ту залэхпэ? Катар ту джях? Тев тири пхув? Савэндар ту манушэндар?

9 Ai u përgjigj atyre: “Unë jam hebre dhe kam frikë nga Zoti, Perëndia i qiellit, që ka bërë detin dhe sterenë”.

Вов пхэнда лэнди: — Мэ евреё, даравпэ РАЕСТАР, Дэвлэ болыбнахкирэ, Саво стирда баро пани тай пхув.

10 Atëherë ata njerëz i pushtoi një frikë e madhe dhe i thanë: “Pse e bërë këtë?”. Ata në fakt e kishin vënë re që ai ikte larg pranisë të Zotit, sepse ua kishte thënë atyre.

Тунчи Иона пхэнда лэнди, со вов нашэл РАЕСТАР. Кала мануша уджянгле пала када, вонэ фартэ пэрэдарэне тай пхэндэ лэсти: — Сости ту када тирдан?

11 Ata i thanë: “Çfarë duhet të bëjmë që deti të na qetësohet?”. Në fakt deti po bëhej gjithnjë më i stuhishëm.

Море на пэрэачелас гвалтовать. Вонэ пхэндэ лэсти: — Со амэнди тэ тирэ туґа, тэ на гвалтует море?

12 Ai iu përgjigj atyre: “Më zini dhe më hidhni në det dhe deti do të qetësohet, sepse unë e di që kjo furtunë e madhe ju ra mbi kokë për shkakun tim”.

Тунчи вов пхэнда лэнди: — Лэн ман и вычювэн ды море, тай море пэрэачела гвалтовать важ тумэнди. Мэ джянав, со кадыя бари грыжа доросля тумэн пала ман.

13 Megjithatë ata njerëz vozitnin me forcë për ta kthyer anijen në breg, por nuk ia dilnin dot, sepse deti bëhej gjithnjë më i stuhishëm kundër tyre.

Нэ кала мануша ачиле фартыдэр тэ тирэ бути, соб тэ прыаче пхуятэ, лэндэ нисо на выджялас, колэсти со море на пэрэачелас гвалтовать.

14 Prandaj i klithën Zotit dhe i thanë: “Ah, o Zot, mos lejo që të vdesim për shkak të jetës së këtij njeriu dhe mos na fajëso me gjak të pafajshëm, sepse ti, o Zot, ke bërë si ke dashur”.

Тунчи вонэ типисине РАЕСТИ тай пхэндэ: — Мангах Тут, РАЕ, тэ на хасявах пала води кадылэ манушэ, тай на прычувэґа амэнди навуджило рат. Ту, РАЕ, стирдан, со Ту камлян!

15 Pastaj e zunë Jonan dhe e hodhën në det, dhe tërbimi i detit u fashit.

Вонэ лиле Иона тай вычютэ ды пане, тай пы море авиля пачя.

16 Ata njerëz atëherë i zuri një frikë e madhe nga Zoti, i ofruan një flijim Zotit dhe u betuan.

Матросуря фартэ пэрэдаранепэ РАЕСТАР, андэ Лэсти жэртва и дыне солах.

17 Zoti kishte përgatitur një peshk të madh që të gëlltiste Jonan; dhe Jona qëndroi tri ditë dhe tri net në barkun e peshkut.

РАЙ бичялда баро мачё, тай вой прозумавда Иона. Вов просля андрэ ды пэр мачестэ трин дивэ тай трин рятя.