Gjoni 11
1 Ishte atëherë i sëmurë një farë Llazari nga Betania, fshati i Marisë dhe i Martës, motrës së saj.
Now a man named Lazarus, of Bethany, was lying ill; he belonged to the same village as Mary and her sister Martha.
2 Maria ishte ajo që e vajosi me vaj erëkëndëshëm Zotin dhe ia fshiu këmbët me flokët e saj; dhe vëllai i saj, Llazari, ishte i sëmurë.
This Mary, whose brother Lazarus was ill, was the Mary who anointed the Master with perfume, and wiped his feet with her hair.
3 Prandaj motrat i dërguan fjalë Jezusit: “Zot, ja, ai që ti e do shumë është i sëmurë”.
The sisters, therefore, sent this message to Jesus — ‘Master, your friend is ill’;
4 Dhe Jezusi si dëgjoi këto tha: “Kjo sëmundje nuk është për vdekje, po për lavdinë e Perëndisë, që nëpërmjet saj të përlëvdohet Biri i Perëndisë”.
and, when Jesus heard it, he said: “This illness is not to end in death, but is to redound to the honour of God, in order that the Son of God may be honoured through it.”
5 Por Jezusi e donte Martën, motrën e saj dhe Llazarin.
Jesus loved Martha and her sister, and Lazarus.
6 Kur dëgjoi se Llazari ishte i sëmurë, qëndroi edhe dy ditë në vendin ku ishte.
Yet, when he heard of the illness of Lazarus, he still stayed two days in the place where he was.
7 Pastaj u tha dishepujve: “Të kthehemi përsëri në Jude”.
Then, after that, he said to his disciples: “Let us go to Judea again.”
8 Dishepujt i thanë: “Mësues, pak më parë Judenjtë kërkonin të të vrisnin me gurë dhe ti po shkon përsëri atje?”.
“Rabbi,” they replied, “the Jews were but just now seeking to stone you; and are you going there again?”
9 Jezusi u përgjigj: “Nuk janë vallë dymbëdhjetë, orët e ditës? Kur dikush ecën ditën, nuk pengohet, sepse sheh dritën e kësaj bote,
“Are not there twelve hours in the day?” answered Jesus. “If a man walks about in the day-time, he does not stumble, because he can see the light of the sun;
10 por nëse dikush ecën natën, pengohet, sepse drita nuk është në të”.
but, if he walks about at night, he stumbles, because he has not the light.”
11 Mbasi i tha këto gjëra, shtoi: “Mikun tonë, Llazarin e ka zënë gjumi, por unë po shkoj ta zgjoj”.
And, when he had said this, he added: “Our friend Lazarus has fallen asleep; but I am going that I may wake him.”
12 Atëherë dishepujt e tij thanë: “Zot, po të flejë, do të shpëtojë”.
“If he has fallen asleep, Master, he will get well,” said the disciples.
13 Por Jezusi u kishte folur për vdekjen e tij, kurse ata pandehnin se kishte folur për fjetjen e gjumit.
But Jesus meant that he was dead; they, however, supposed that he was speaking of natural sleep.
14 Atëherë Jezusi u tha atyre haptas: “Llazari ka vdekur.
Then he said to them plainly: “Lazarus is dead;
15 Edhe unë gëzohem për ju që nuk isha atje, që të besoni; por le të shkojmë tek ai”.
and I am glad for your sakes that I was not there, so that you may learn to believe in me. But let us go to him.”
16 Atëherë Thomai, i quajtur Binjaku, u tha bashkëdishepujve: “Të shkojmë edhe ne, që të vdesim me të”.
At this, Thomas, who was called ‘The Twin,’ said to his fellow-disciples: “Let us go too, so that we may die with him.”
17 Kur arriti Jezusi, pra, gjeti që Llazari ishte që prej katër ditësh në varr.
When Jesus reached the place, he found that Lazarus had been four days in the tomb already.
18 Por Betania ishte rreth pesëmbëdhjetë stade larg Jeruzalemit.
Bethany being only about two miles from Jerusalem,
19 Dhe shumë Judenj kishin ardhur te Marta dhe te Maria për t’i ngushëlluar për vëllanë e tyre.
a number of the Jews had come there to condole with Martha and Mary on their brother’s death.
20 Marta, pra, si e mori vesh se po vinte Jezusi, i doli përpara; kurse Maria ishte ulur në shtëpi.
When Martha heard that Jesus was coming, she went to meet him; but Mary sat quietly at home.
21 Marta i tha Jezusit: “Zot, po të ishe këtu, im vëlla nuk do të kishte vdekur,
“Master,” Martha said to Jesus, “if you had been here, my brother would not have died.
22 por edhe tani e di se të gjitha ato që ti i kërkon Perëndisë, Perëndia do të t’i japë”.
Even now, I know that God will grant you whatever you ask him.”
23 Jezusi i tha: “Yt vëlla do të ringjallet”.
“Your brother shall rise to life,” said Jesus.
24 Marta i tha: “E di se do të ringjallet, në ringjallje, ditën e fundit”.
“I know that he will,” replied Martha, “in the resurrection at the Last Day.”
25 Jezusi i tha: “Unë jam ringjallja dhe jeta; ai që beson në mua, edhe sikur të duhej të vdesë do të jetojë.
“I am the Resurrection and the Life,” said Jesus. “He that believes in me shall live, though he die;
and he who lives and believes in me shall never die. Do you believe this?” (aiōn g165)
27 Ajo i tha: “Po, Zot, unë besoj se ti je Krishti, Biri i Perëndisë, që duhet të vinte në botë”
“Yes Master,” she answered; “I have learned to believe that you are the Christ, the Son of God, ‘who was to come’ into the world.”
28 Dhe, si tha kështu, shkoi të thërrasë fshehtas Marinë, motrën e saj, duke thënë: “Mësuesi është këtu dhe po të thërret”.
After saying this, Martha went and called her sister Mary, and whispered: “The Teacher is here, and is asking for you.”
29 Posa e dëgjoi, ajo u çua me nxitim dhe erdhi tek ai.
As soon as Mary heard that, she got up quickly, and went to meet him.
30 Por Jezusi ende nuk kishte arritur në fshat, por ndodhej në vendin ku Marta e kishte takuar.
Jesus had not then come into the village, but was still at the place where Martha had met him.
31 Prandaj Judenjtë që ishin me të në shtëpi për ta ngushëlluar, kur panë se Maria u çua me nxitim dhe doli, e ndoqën, duke thënë: “Ajo po shkon te varri për të qarë aty”.
So the Jews, who were in the house with Mary, condoling with her, when they saw her get up quickly and go out, followed her, thinking that she was going to the tomb to weep there.
32 Sapo Maria arriti te vendi ku ndodhej Jezusi dhe e pa atë, i ra ndër këmbë duke i thënë: “Zot, po të ishe ti këtu, im vëlla nuk do të kishte vdekur”.
When Mary came where Jesus was and saw him, she threw herself at his feet. “Master,” she exclaimed, “if you had been here, my brother would not have died!”
33 Atëherë Jezusi, kur pa se ajo dhe Judenjtë që kishin ardhur me të po qanin, u psherëtiu në frymë dhe u trondit,
When Jesus saw her weeping, and the Jews who had come with her weeping also, he groaned deeply, and was greatly distressed.
34 dhe tha: “Ku e keni vënë?”. Ata i thanë: “Zot, eja e shih!”.
“Where have you buried him?” he asked. “Come and see, Master,” they answered.
35 Jezusi qau.
Jesus burst into tears.
36 Atëherë Judenjtë thanë: “Shih, sa e donte!”.
“How he must have loved him!” the Jews exclaimed;
37 Por disa nga ata thanë: “Ky, që i hapi sytë të verbërit, s’mund të bënte që ky të mos vdiste?”.
but some of them said: “Could not this man, who gave sight to the blind man, have also prevented Lazarus from dying?”
38 Prandaj Jezusi, përsëri i tronditur përbrenda, erdhi te varri; por ky ishte një guvë dhe kishte përpara një gur.
Again groaning inwardly, Jesus came to the tomb. It was a cave, and a stone lay against the mouth of it.
39 Jezusi tha: “Hiqni gurin!”. Marta, motra e të vdekurit, i tha: “Zot, ai tashmë qelbet, sepse ka vdekur prej katër ditësh”.
“Move the stone away,” said Jesus. “Master,” said Martha, the sister of the dead man, “by this time the smell must be offensive, for this is the fourth day since his death.”
40 Jezusi i tha: “A nuk të thashë se po të besosh, do të shohësh lavdinë e Perëndisë?”.
“Did not I tell you,” replied Jesus, “that, if you would believe in me, you should see the glory of God?”
41 Atëherë ata e hoqën gurin prej vendit ku ishte shtrirë i vdekuri. Dhe Jezusi i ngriti sytë lart dhe tha: “O Atë, të falënderoj që më ke dëgjuar.
So they moved the stone away; and Jesus, with uplifted eyes, said: “Father, I thank thee that thou hast heard my prayer;
42 Unë e dija mirë se ti gjithnjë më dëgjon, por i kam thënë këto për turmën që është përreth, që të besojnë se ti më ke dërguar”.
I know that thou always hearest me; but I say this for the sake of the people standing near, so that they may believe that thou has sent me as thy Messenger.”
43 Dhe, mbasi tha këto, thirri me zë të lartë: “Llazar, eja jashtë!”.
Then, after saying this, Jesus called in a loud voice: “Lazarus! come out!”
44 Atëherë i vdekuri doli, me duart e këmbët të lidhura me rripa pëlhure dhe me fytyrën të mbështjellë në një rizë. Jezusi u tha atyre: “Zgjidheni dhe lëreni të shkojë!”.
The dead man came out, wrapped hand and foot in a winding-sheet; his face, too, had been wrapped in a cloth. “Set him free,” said Jesus, “and let him go.”
45 Atëherë shumë nga Judenjtë, që kishin ardhur te Maria dhe kishin parë gjithçka kishte bërë Jezusi, besuan në të.
In consequence of this, many of the Jews, who had come to visit Mary and had seen what Jesus did, learned to believe in him.
46 Por disa nga ata shkuan te farisenjtë dhe u treguan atyre ç’kishte bërë Jezusi.
Some of them, however, went to the Pharisees, and told them what he had done.
47 Atëherë krerët e priftërinjve dhe farisenjtë mblodhën sinedrin dhe thanë: “Ç’të bëjmë? Ky njeri po bën shumë shenja.
Upon this the Chief Priests and the Pharisees called a meeting of the High Council, and said: “What are we to do, now that this man is giving so many signs?
48 Po ta lëmë të vazhdojë kështu, të gjithë do të besojnë në të, do të vijnë Romakët dhe do të shkatërrojnë vendin dhe kombin tonë”.
If we let him alone as we are doing, every one will believe in him; and the Romans will come and will take from us both our City and our Nationality.”
49 Por një nga ata, Kajafa, që ishte kryeprifti i atij viti, u tha atyre: “Ju nuk kuptoni asgjë;
One of them, however, Caiaphas, who was High Priest that year, said to them:
50 dhe as nuk e konceptoni se është e leverdishme për ne që të vdesë vetëm një njeri për popullin, dhe të mos humbasë gjithë kombi”.
“You are utterly mistaken. You do not consider that it is better for you that one man should die for the people, rather than the whole nation should be destroyed.”
51 Por këtë ai nuk e tha nga vetja; por, duke qenë kryeprift i atij viti, profetizoi se Jezusi duhej të vdiste për kombin,
Now he did not say this of his own accord; but, as High Priest that year, he prophesied that Jesus was to die for the nation —
52 dhe jo vetëm për kombin, por edhe për t’i mbledhur në një, bijtë e Perëndisë që ishin të shpërndarë.
And not for the nation only, but also that he might unite in one body the Children of God now scattered far and wide.
53 Që nga ajo ditë, pra, ata vendosën ta vrasin.
So from that day they plotted to put Jesus to death.
54 Për këtë arsye Jezusi nuk ecte më haptasi midis Judenjve, por u tërhoq në një krahinë afër shkretëtirës, në një qytet që quhej Efraim dhe aty rrinte me dishepujt e tij.
In consequence of this, Jesus did not go about publicly among the Jews any more, but left that neighbourhood, and went into the country bordering on the Wilderness, to a town called Ephraim, where he stayed with his disciples.
55 Dhe Pashka e Judenjve ishte afër dhe shumë veta nga ajo krahinë u ngjitën në Jeruzalem përpara Pashkës për t’u pastruar.
But the Jewish Festival of the Passover was near; and many people had gone up from the country to Jerusalem, for their ‘purification,’ before the Festival began.
56 E kërkonin, pra, Jezusin dhe, duke qëndruar në tempull, thoshnin në mes tyre: “Si ju duket juve? A do të vijë ai për festë?”.
So they looked for Jesus there, and said to one another, as they stood in the Temple Courts: “What do you think? Do you think he will come to the Festival?”
57 Krerët e priftërinjve dhe farisenjtë kishin dhënë urdhër që, po ta dinte ndokush se ku ishte ai, të sinjalizonte që ta kapnin.
The Chief Priests and the Pharisees had already issued orders that, if any one learned where Jesus was, he should give information, so that they might arrest him.
