Jobi 1
1 Në vendin e Uzit ishte një njeri i quajtur Job. Ky njeri ishte i ndershëm dhe i drejtë, kishte frikë nga Perëndia dhe i largohej së keqes.
HE kanaka ma ka aina o Uza, o Ioba kona inoa, ua pono, ua pololei hoi ua kanaka la, a ua makau no ia i ke Akua, a hoopale i ka hewa.
2 I kishin lindur shtatë bij dhe tri bija.
Ua hanauia nana ehiku mau keikikane, a me na kaikamahine ekolu.
3 Veç kësaj zotëronte shtatë mijë dele, tre mijë deve, pesëqind pendë qe, pesëqind gomarë dhe një numër shumë të madh shërbëtorësh. Kështu ky njeri ishte më i madhi ndër të gjithë njerëzit e Lindjes.
O kana waiwai, ehiku tausani hipa me na kao, ekolu tausani kamelo, elima haneri bipikaulua a elima haneri hoki wahine, a he nui loa kona poe ohua; nolaila, ua oi aku ke koikoi o keia kanaka mamua o na kanaka a pau o ka hikina.
4 Bijtë e tij kishin zakon të shkonin për banket në shtëpinë e secilit ditën e cakuar; dhe dërgonin të thërrisnin tri motrat e tyre, që të vinin të hanin dhe të pinin bashkë me ta.
A hele aku la kana mau keikikane, a ahaaina iho la ma ka hale, o kela mea keia mea o lakou i kona la; a hoouna aku la, a hea aku i ko lakou mau kaikuwahine ekolu, e ai pu a e inu pu me lakou.
5 Kur mbaronte seria e ditëve të banketit, Jobi i thërriste për t’i pastruar; ngrihej herët në mëngjes dhe ofronte olokauste sipas numrit të gjithë atyre, sepse Jobi mendonte: “Ndofta bijtë e mi kanë mëkatuar dhe e kanë blasfemuar Perëndinë në zemrën e tyre”. Kështu bënte Jobi çdo herë.
A i ka manawa i hala ae ai na la o ka ahaaina ana, hoouna aku la o Ioba a hoomaemae ia lakou, a ala ae la i kakahiaka nui, a kaumaha aku la i na mohaikuni e like me ka nui o lakou a pau; no ka mea, i iho la o Ioba, Malia paha ua hana hewa ka'u mau keikikane, a ua olelo hoino i ke Akua ma ko lakou naau. Pela o Ioba i hana'i i na la a Pau.
6 Një ditë ndodhi që bijtë e Perëndisë shkuan të paraqiten para Zotit, dhe ndër ta shkoi edhe Satanai.
A i kekahi la, i ka manawa i hele ai na keiki a ke Akua e hoike aku ia lakou iho imua o Iehova, i hele mai hoi o Satana iwaena o lakou.
7 Zoti i tha Satanait: “Nga vjen?”. Satanai iu përgjigj Zotit dhe tha: “Nga ecejaket mbi dheun duke e përshkruar lart e poshtë”.
A i mai la o Iehova ia Satana, Nohea oe i hele mai nei? olelo aku la o Satana ia Iehova, Mai ka auwana ana ma ka honua, a mai ka hele ana io ia nei malaila.
8 Zoti i tha Satanait: “E ke vënë re shërbëtorin tim Job? Sepse mbi dhe nuk ka asnjë tjetër si ai që të jetë i ndershëm, i drejtë, të ketë frikë nga Perëndia dhe t’i largohet së keqes”.
I mai la o Iehova ia Satana, Ua noonoo pono anei oe i ka'u kauwa ia Ioba, aohe mea like me ia ma ka honua, he kanaka pono me ka pololei, ua makau i ke Akua, a ua hookaaokoa i ka hewa.
9 Atëherë Satanai iu përgjigj Zotit dhe tha: “Vallë më kot Jobi ka frikë nga Perëndia?
Alaila olelo aku la o Satana ia Iehova, i aku la, Ke makau kumu ole la anei o Ioba i ke Akua?
10 A nuk ke vënë ti një mbrojtje rreth tij, rreth shtëpisë së tij dhe të gjitha gjërave që ai zotëron? Ti ke bekuar veprën e duarve të tij dhe bagëtia e tij është shtuar shumë në vend.
Aole anei oe i hoopuni ia ia, a me kona hale a me kona mea a pau i ka pa ma na aoao a pau? Ua hoopomaikai oe i ka hana a kona mau lima, a mahuahua kona waiwai ma ka aina.
11 Por shtri dorën tënde dhe preki të gjitha ato që ai zotëron dhe ke për të parë po nuk të mallkoi ai haptazi”.
Aka, e kikoo aku ano i kou lima, a hoopa i kana mau mea a pau, a e hoino no kela ia oe imua o kou maka.
12 Zoti i tha Satanait: “Ja, të gjitha ato që ai zotëron janë në pushtetin tënd, por mos e shtri dorën mbi personin e tij”. Kështu Satanai u largua nga prania e Zotit.
Olelo mai la o Iehova ia Satana, Aia hoi, iloko o kou lima kana mau mea a pau; aka, maluna ona mai kau aku oe i kou lima. A hele aku la o Satana mai ke alo aku o Iehova.
13 Kështu një ditë ndodhi që, ndërsa bijtë e tij dhe bijat e tij hanin e pinin verë në shtëpinë e vëllait të tyre më të madh, erdhi nga Jobi një lajmëtar për t’u thënë:
A i kekahi la, i ka manawa o kana mau keikikane a me kana mau kaikamahine e ahaaina ana, a e inu waina ana iloko o ka hale o ko lakou hanau mua;
14 Qetë po lëronin dhe gomarët po kullotnin aty afër,
Hele mai kekahi elele io Ioba la, i mai la, O na bipikauo e hoopalau ana, a o na hoki wahine e ai ana ma ko lakou aoao;
15 kur Sabejtë u sulën mbi ta, i morën me vete dhe vranë me shpatë shërbëtorët. Vetëm unë shpëtova për të ardhur të ta them”.
A popoi mai la ka poe Seba maluna o lakou, a lawe pio aku la i ia lakou; a pepehi iho la lakou i na kanaka opiopio me ka maka o ka pahikaua; a owau wale no ka i pakele e hai aku ia oe.
16 Ai ishte duke folur ende, kur arriti një tjetër dhe tha: “Zjarri i Perëndisë ra nga qielli, zuri delet dhe shërbëtorët dhe i ka përpirë. Vetëm unë shpëtova për të ardhur të ta them”.
A i kana kamailio ana, hele mai kekahi, i mai la, Ua lele mai ke ahi a ke Akua mai ka lani mai, a ua ai iho i na hipa a me na kahu, a ua hoopau ia lakou; a owau wale no ka i pakele e hai aku ia oe.
17 Ai ishte duke folur, ende, kur arriti një tjetër dhe tha: “Kaldeasit kanë formuar tri banda, u sulën mbi devetë dhe i morën me vete, vranë me shpatë shërbëtorët. Vetëm unë shpëtova për të ardhur të ta them”.
A i kana kamailio ana, hele mai kekahi e ae, i mai la, Hoonohonoho iho la ka poe Kaledea i ekolu poe kaua, a lele mai lakou maluna o na kamelo, a lawe pio aku ia lakou, a pepehi iho la i na kauwa opiopio me ka maka o ka pahikaua; a owau wale no ka i pakele e hai aku ia oe.
18 Ai ishte duke folur, ende, kur arriti një tjetër dhe tha: “Bijtë e tu dhe bijat e tua ishin duke ngrënë dhe duke pirë verë në shtëpinë e vëlliat të tyre më të madh,
I kana kamailio ana, hele mai kekahi e ae, i mai la, O kau mau keikikane, a me kau mau kaikamahine, e ai ana a e inu waina ana iloko o ka hale o ko lakou hanau mua:
19 kur papritur një erë e furishme, që vinte nga shkretëtira, ra në të katër qoshet e shtëpisë e cila u shemb mbi të rinjtë, dhe ata vdiqën. Vetëm unë shpëtova dhe erdha të ta them”.
Aia hoi, hiki mai la ka makani ikaika mai ka aoao o ka waonahele mai, a nou mai ma na kihi eha o ka hale, a hina iho la ia maluna o na kanaka opiopio, a ua make lakou; a owau wale no ka i pakele e hai aku ia oe.
20 Atëherë Jobi u ngrit, grisi mantelin e tij dhe rroi kokën; pastaj ra pëmbys dhe adhuroi,
Alaila ku ae la o Ioba, a baehae iho la i kona aahu, a ako i kona poo, a hina ilalo i ka honua, a hoomana aku la,
21 dhe tha: “Lakuriq dolla nga barku i nënës sime dhe lakuriq do të kthehem. Zoti ka dhënë dhe Zoti ka marrë. Qoftë i bekuar emri i Zotit”.
I iho la, I hele kohana mai no au mai ka opu mai o ko'u makuwahine, a e hoi kohana aku au ilaila: na Iehova i haawi mai, na Iehova hoi i lawe aku; e hoomaikaiia ka inoa o Iehova.
22 Në të gjitha këto Jobi nuk mëkatoi dhe nuk paditi Perëndinë për ndonjë padrejtësi.
Ma keia mea a pau, aole o Ioba i hana hewa, aole hoi ia i hooili wale aku i ka hewa i ke Akua.
