< Jobi 9 >

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
А Йов відповів та й сказав:
2 “Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?
Справді пізнав я, що так. Та як оправда́тись люди́ні земній перед Богом?
3 Në rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t’i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.
Якщо вона схоче на прю стати з Ним, — Він відповіді їй не дасть ні на о́дне із тисячі ска́ржень.
4 Perëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?
Він мудрого серця й могутньої сили; хто був проти Нього упертий — і ці́лим зостався?
5 Ai vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.
Він го́ри зриває, й не знають вони, що в гніві Своїм Він їх переверну́в.
6 Ai e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.
Він землю трясе́ з її місця, і стовпи́ її тру́сяться.
7 Urdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.
Він сонцеві скаже, — й не сходить воно, і Він запеча́тує зо́рі.
8 I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.
Розтягує небо Він Сам, і хо́дить по мо́рських висо́тах,
9 Ka bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.
Він Во́за створив, Оріо́на та Волосожа́ра, та зо́рі півде́нні.
10 Ai bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.
Він чинить велике та недосліди́ме, предивне, якому немає числа!
11 Ja, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.
Ось Він надо мною прохо́дить, та я не побачу, і Він пере́йде, а я не пригля́нусь до Нього
12 Ja, ai kap gjahun dhe kush mund t’ia rimarrë? Kush mund t’i thotë: “Çfarë po bën?”.
Ось Він схо́пить кого, — хто заве́рне Його, хто скаже Йому: що́ Ти робиш?
13 Perëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.
Бог гніву Свойого не спи́нить, під Ним гнуться Рага́вові помічники́, —
14 Si mund t’i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?
що ж тоді відпові́м я Йому́? Які я слова́ підберу́ проти Нього,
15 Edhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t’i përgjigjem, por do t’i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.
я, який коли б був справедли́вий, то не відповідав би, я, що благаю свойо́го Суддю?
16 Në rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,
Коли б я взива́в, а Він мені відповідь дав, — не повірю, що вчув би мій голос,
17 ai, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.
Він, що бурею може розте́рти мене та помно́жити рани мої безневи́нно.
18 Nuk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.
Не дає Він мені й зве́сти духа мого, бо мене насича́є гірко́тою.
19 Edhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t’u paraqitur?
Коли ходить про силу, то Він Всемогутній, коли ж ходить про суд, — хто посві́дчить мені?
20 Edhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.
Якщо б справедливим я був, то осу́дять мене мої у́ста, якщо я безневи́нний, то вчинять мене винува́тим.
21 Jam i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.
Я невинний, проте́ своєї душі я не знаю, і не ра́дий життям своїм я.
22 Éshtë e njëjta gjë, prandaj them: “Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin”.
Це одне, а тому́ я кажу́: невинного як і лукавого Він вигубля́є.
23 Në qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.
Якщо нагло бич смерть заподі́ює, — Він з про́би невинних сміється.
24 Toka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?
У ру́ку безбожного да́на земля, та Він лиця су́ддів її закриває. Як не Він, тоді хто?
25 Tani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.
А дні мої стали швидкіші, як той скорохо́д, повтікали, не бачили доброго,
26 Ikin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.
промину́ли, немов ті човни́ очере́тяні, мов орел, що несеться на здо́бич.
27 Në qoftë se them: “Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar”,
Якщо я скажу́: Хай забуду своє наріка́ння, хай зміню́ я обличчя своє й підбадьо́рюся,
28 më hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.
то боюся всіх сму́тків своїх, і я знаю, що Ти не очи́стиш мене.
29 Në qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?
Все одно буду я́ винува́тий, то на́що надармо я мучитися бу́ду?
30 Edhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,
Коли б я умився снігово́ю водою, і почи́стив би лу́гом долоні свої,
31 ti do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.
то й тоді Ти до гро́бу опу́стиш мене, і учи́нить бридки́м мене о́діж моя.
32 Në të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t’i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.
Бо Він не люди́на, як я, й Йому відповіді я не дам, і не пі́демо ра́зом на суд,
33 Nuk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.
поміж нами нема посере́дника, що поклав би на нас на обо́х свою руку.
34 Le të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.
Нехай забере Він від мене Свойого бича́, Його ж страх хай мене не жахає,
35 Atëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.
тоді буду казати, й не буду боятись Його, бо я не такий сам з собою!

< Jobi 9 >