Jobi 9

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Na Hiob kasaa bio se:

2 “Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?

“Yiw, minim sɛ eyi yɛ nokware. Na ɛbɛyɛ dɛn na ɔdesani bɛteɛ wɔ Onyankopɔn anim?

3 Në rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t’i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.

Sɛ obi pɛ sɛ ɔne Onyankopɔn yiyi ano a, ɔrentumi nyi nsɛm apem mu baako mpo ano.

4 Perëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?

Ne nyansa mu dɔ, na ne tumi so. Hena na ɔne no adi asi na ne ho baabiara anti?

5 Ai vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.

Otutu mmepɔw a wonnim ho hwee obubu wɔn fa so wɔ nʼabufuw mu.

6 Ai e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.

Ɔwosow asase fi ne sibea, na ɔma ne nnyinaso wosow biribiri.

7 Urdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.

Ɔkasa kyerɛ owia na ɛnhyerɛn, na ɔsɔw nsoromma hyerɛn ano.

8 I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.

Ɔno nko ara na ɔtrɛw ɔsoro mu, na ɔnantew po asorɔkye so.

9 Ka bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.

Ɔno ne Nyankrɛnte, Akokɔbeatan ne ne mma Yɛfo; anafo fam nsorommakuw no.

10 Ai bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.

Ɔyɛ anwonwade a wontumi nte ase, nsɛnkyerɛnne a wontumi nkan.

11 Ja, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.

Sɛ ɔnam me ho a, minhu no; sɛ ɔsen a, minhu no.

12 Ja, ai kap gjahun dhe kush mund t’ia rimarrë? Kush mund t’i thotë: “Çfarë po bën?”.

Sɛ ohwim kɔ a, hena na osiw no kwan? Hena na obetumi abisa no se, ‘Dɛn na woreyɛ yi?’

13 Perëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.

Onyankopɔn nkora nʼabufuw so; Rahab aboafo mpo ho popo wɔ nʼanim.

14 Si mund t’i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?

“Na me ne hena a mene no beyiyi ano? Mɛyɛ dɛn anya nsɛm a me ne no de begye akyinnye?

15 Edhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t’i përgjigjem, por do t’i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.

Sɛ minnim ho hwee mpo a, merentumi nyi nʼano; ɛno ara ne sɛ mɛsrɛ ahummɔbɔ afi me temmufo nkyɛn.

16 Në rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,

Mpo, sɛ mefrɛ no na ɔba a, minnye nni sɛ obetie mʼasɛm.

17 ai, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.

Ɔde asorɔkye bɛhwe me ama mʼapirakuru adɔɔso kwa.

18 Nuk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.

Ɔremma minnya mʼahome, bio, ɔde awerɛhow bɛhyɛ me ma tɔ.

19 Edhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t’u paraqitur?

Sɛ ɛyɛ ahoɔden asɛm a, ɔyɛ ɔhoɔdenfo! Na sɛ ɛba atɛntrenee nso a, hena na ɔne no bedi asi?

20 Edhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.

Sɛ midi bem mpo a, mʼano bebu me kumfɔ; sɛ me ho nni asɛm a, ebebu me fɔ.

21 Jam i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.

“Ɛwɔ mu sɛ midi bem de, nanso mimmu me ho; abrabɔ afono me.

22 Éshtë e njëjta gjë, prandaj them: “Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin”.

Ne nyinaa yɛ pɛ; ɛno nti na meka se, ‘Ɔsɛe nea ne ho nni asɛm ne omumɔyɛfo.’

23 Në qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.

Bere a amanehunu de owu aba no, ɔserew nea ne ho nni asɛm no abawpa.

24 Toka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?

Bere a asase akɔ amumɔyɛfo nsam no, ofura ɛso atemmufo ani. Sɛ ɛnyɛ ɔno a, na ɛyɛ hena?

25 Tani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.

“Me nna ho yɛ hare sen ommirikatufo; ɛsen kɔ a anigye kakra mpo nni mu.

26 Ikin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.

Etwa mu kɔ sɛ akorow a wɔde paparɔso ayɛ te sɛ akɔre a wɔretow akyere wɔn hanam.

27 Në qoftë se them: “Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar”,

Sɛ meka se, ‘Me werɛ mfi mʼanwiinwii, mɛsakra me nsɛnka, na maserew a,’

28 më hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.

me yaw ahorow no bɔ me hu ara. Na minim sɛ, woremmu me bem.

29 Në qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?

Woabu me fɔ dedaw nti, adɛn na ɛsɛ sɛ mehaw me ho kwa?

30 Edhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,

Mpo sɛ ɛba sɛ mede samina guare na mede samina hohoro me nsa ho a,

31 ti do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.

wobɛtow me akyene dontori amoa mu, ama mʼatade mpo akyi me.

32 Në të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t’i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.

“Ɔnyɛ onipa te sɛ me na mayi nʼano, na yɛakogyina asennii abobɔ yɛn nkuro.

33 Nuk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.

Sɛ anka obi wɔ hɔ a obesiesie yɛn ntam na waka yɛn baanu abɔ mu,

34 Le të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.

obi a obeyi Onyankopɔn abaa afi me so, na nʼahunahuna ammɔ me hu bio.

35 Atëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.

Anka mɛkasa a merensuro no, nanso saa tebea a mewɔ mu yi de, mintumi.