Jobi 9

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Eyüp şöyle yanıtladı:

2 “Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?

“Biliyorum, gerçekten öyledir, Ama Tanrı'nın önünde insan nasıl haklı çıkabilir?

3 Në rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t’i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.

Biri O'nunla tartışmak istese, Binde bir bile O'na yanıt veremez.

4 Perëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?

O'nun bilgisi derin, gücü eşsizdir, Kim O'na direndi de ayakta kaldı?

5 Ai vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.

O dağları yerinden oynatır da, Dağlar farkına varmaz, Öfkeyle altüst eder onları.

6 Ai e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.

Dünyayı yerinden oynatır, Direklerini titretir.

7 Urdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.

Güneşe buyruk verir, doğmaz güneş, Yıldızları mühürler.

8 I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.

O'dur tek başına gökleri geren, Denizin dalgaları üzerinde yürüyen.

9 Ka bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.

Büyük Ayı'yı, Oryon'u, Ülker'i, Güney takımyıldızlarını yaratan O'dur.

10 Ai bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.

Anlayamadığımız büyük işler, Sayısız şaşılası işler yapan O'dur.

11 Ja, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.

İşte, yanımdan geçer, O'nu göremem, Geçip gider, farkına bile varmam.

12 Ja, ai kap gjahun dhe kush mund t’ia rimarrë? Kush mund t’i thotë: “Çfarë po bën?”.

Evet, O avını kaparsa, kim O'nu durdurabilir? Kim O'na, ‘Ne yapıyorsun’ diyebilir?

13 Perëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.

Tanrı öfkesini dizginlemez, Rahav'ın yardımcıları bile O'nun ayağına kapanır.

14 Si mund t’i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?

“Nerde kaldı ki, ben O'na yanıt vereyim, O'nunla tartışmak için söz bulayım?

15 Edhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t’i përgjigjem, por do t’i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.

Haklı olsam da O'na yanıt veremez, Merhamet etmesi için yargıcıma yalvarırdım ancak.

16 Në rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,

O'nu çağırsam, O da bana yanıt verseydi, Yine de inanmazdım sesime kulak verdiğine.

17 ai, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.

O beni kasırgayla eziyor, Nedensiz yaralarımı çoğaltıyor.

18 Nuk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.

Soluk almama izin vermiyor, Ancak beni acıya doyuruyor.

19 Edhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t’u paraqitur?

Sorun güç sorunuysa, O güçlüdür! Adalet sorunuysa, kim O'nu mahkemeye çağırabilir?

20 Edhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.

Suçsuz olsam ağzım beni suçlar, Kusursuz olsam beni suçlu çıkarır.

21 Jam i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.

“Kusursuz olsam da kendime aldırdığım yok, Yaşamımı hor görüyorum.

22 Éshtë e njëjta gjë, prandaj them: “Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin”.

Hepsi bir, bu yüzden diyorum ki, ‘O suçluyu da suçsuzu da yok ediyor.’

23 Në qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.

Kırbaç ansızın ölüm saçınca, O suçsuzların sıkıntısıyla eğlenir.

24 Toka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?

Dünya kötülerin eline verilmiş, Yargıçların gözünü kapayan O'dur. O değilse, kimdir?

25 Tani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.

“Günlerim koşucudan çabuk, İyilik görmeden geçmekte.

26 Ikin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.

Kamış sandal gibi kayıp gidiyor, Avının üstüne süzülen kartal gibi.

27 Në qoftë se them: “Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar”,

‘Acılarımı unutayım, Üzgün çehremi değiştirip gülümseyeyim’ desem,

28 më hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.

Bütün dertlerimden yılarım, Çünkü beni suçsuz saymayacağını biliyorum.

29 Në qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?

Madem suçlanacağım, Neden boş yere uğraşayım?

30 Edhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,

Sabun otuyla yıkansam, Ellerimi kül suyuyla temizlesem,

31 ti do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.

Beni yine pisliğe batırırsın, Giysilerim bile benden tiksinir.

32 Në të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t’i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.

O benim gibi bir insan değil ki, O'na yanıt vereyim, Birlikte mahkemeye gideyim.

33 Nuk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.

Keşke aramızda bir hakem olsa da, Elini ikimizin üstüne koysa!

34 Le të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.

Tanrı sopasını üzerimden kaldırsın, Dehşeti beni yıldırmasın.

35 Atëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.

O zaman konuşur, O'ndan korkmazdım, Ama bu durumda bir şey yapamam.