Jobi 9

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Därefter tog Job till orda och sade:

2 “Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?

Ja, förvisso vet jag att så är; huru skulle en människa kunna hava rätt mot Gud?

3 Në rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t’i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.

Vill han gå till rätta med henne, så kan hon ej svara honom på en sak bland tusen.

4 Perëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?

Han som är så vis i förstånd och så väldig i kraft, vem kan trotsa honom och dock slippa undan;

5 Ai vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.

honom som oförtänkt flyttar bort berg och omstörtar dem i sin vrede;

6 Ai e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.

honom som kommer jorden att vackla från sin plats, och dess pelare bäva därvid;

7 Urdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.

honom som befaller solen, så går hon icke upp, och som sätter stjärnorna under försegling;

8 I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.

honom som helt allena spänner ut himmelen och skrider fram över havets toppar;

9 Ka bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.

honom som har gjort Karlavagnen och Orion, Sjustjärnorna och söderns Stjärngemak;

10 Ai bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.

honom som gör stora och outrannsakliga ting och under, flera än någon kan räkna?

11 Ja, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.

Se, han far förbi mig, innan jag hinner att se det, han drager framom mig, förrän jag bliver honom varse.

12 Ja, ai kap gjahun dhe kush mund t’ia rimarrë? Kush mund t’i thotë: “Çfarë po bën?”.

Se, han griper sitt rov; vem kan hindra honom? Vem kan säga till honom: "Vad gör du?"

13 Perëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.

Gud, han ryggar icke sin vrede; för honom har Rahabs följe måst böja sig;

14 Si mund t’i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?

huru skulle jag då våga svara honom, välja ut ord till att tala med honom?

15 Edhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t’i përgjigjem, por do t’i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.

Nej, om jag än hade rätt, tordes jag dock ej svara; jag finge anropa min motpart om misskund.

16 Në rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,

Och om han än svarade mig på mitt rop, så kunde jag ej tro att han lyssnade till min röst.

17 ai, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.

Ty med storm hemsöker han mig och slår mig med sår på sår, utan sak.

18 Nuk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.

Han unnar mig icke att hämta andan; nej, med bedrövelser mättar han mig.

19 Edhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t’u paraqitur?

Gäller det försteg i kraft: "Välan, jag är redo!", gäller det rätt: "Vem ställer mig till ansvar?"

20 Edhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.

Ja, hade jag än rätt, så dömde min mun mig skyldig; vore jag än ostrafflig, så läte han mig synas vrång.

21 Jam i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.

Men ostrafflig är jag! Jag aktar ej mitt liv, jag frågar icke efter, om jag får leva.

22 Éshtë e njëjta gjë, prandaj them: “Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin”.

Det må gå som det vill, nu vare det sagt: han förgör den ostrafflige jämte den ogudaktige.

23 Në qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.

Om en landsplåga kommer med plötslig död, så bespottar han de oskyldigas förtvivlan.

24 Toka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?

Jorden är given i de ogudaktigas hand, och täckelse sätter han för dess domares ögon. Är det ej han som gör det, vem är det då?

25 Tani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.

Min dagar hasta undan snabbare än någon löpare, de fly bort utan att hava sett någon lycka;

26 Ikin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.

de ila åstad såsom en farkost av rör, såsom en örn, när han störtar sig ned på sitt byte.

27 Në qoftë se them: “Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar”,

Om jag än besluter att förgäta mitt bekymmer, att låta min sorgsenhet fara och göra mig glad,

28 më hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.

Så måste jag dock bäva för alla mina kval; jag vet ju att du icke skall döma mig fri.

29 Në qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?

Nej, såsom skyldig måste jag stå där; varför skulle jag då göra mig fåfäng möda?

30 Edhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,

Om jag än tvår mig i snö och renar mina händer i lutsalt,

31 ti do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.

så skall du dock sänka mig ned i pölen, så att mina kläder måste vämjas vid mig.

32 Në të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t’i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.

Ty han är ej min like, så att jag vågar svara honom, ej en sådan, att vi kunna gå till doms med varandra;

33 Nuk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.

ingen skiljeman finnes mellan oss, ingen som har myndighet över oss båda.

34 Le të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.

Må han blott vända av från mig sitt ris, och må fruktan för honom ej förskräcka mig;

35 Atëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.

då skall jag tala utan att rädas för honom, ty jag vet med min själv att jag icke är en sådan.