Jobi 9

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Y RESPONDIÓ Job, y dijo:

2 “Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?

Ciertamente yo conozco que es así: ¿y cómo se justificará el hombre con Dios?

3 Në rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t’i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.

Si quisiere contender con él, no le podrá responder á una [cosa] de mil.

4 Perëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?

El es sabio de corazón, y poderoso en fortaleza: ¿quién se endureció contra él, y quedó en paz?

5 Ai vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.

Que arranca los montes con su furor, y no conocen quién los trastornó:

6 Ai e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.

Que remueve la tierra de su lugar, y hace temblar sus columnas:

7 Urdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.

Que manda al sol, y no sale; y sella las estrellas:

8 I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.

El que extiende solo los cielos, y anda sobre las alturas de la mar:

9 Ka bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.

El que hizo el Arcturo, y el Orión, y las Pléyadas, y los lugares secretos del mediodía:

10 Ai bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.

El que hace cosas grandes é incomprensibles, y maravillosas, sin número.

11 Ja, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.

He aquí que él pasará delante de mí, y yo no lo veré; y pasará, y no lo entenderé.

12 Ja, ai kap gjahun dhe kush mund t’ia rimarrë? Kush mund t’i thotë: “Çfarë po bën?”.

He aquí, arrebatará; ¿quién le hará restituir? ¿Quién le dirá, Qué haces?

13 Perëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.

Dios no tornará atrás su ira, y debajo de él se encorvan los que ayudan á los soberbios.

14 Si mund t’i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?

¿Cuánto menos le responderé yo, y hablaré con él palabras estudiadas?

15 Edhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t’i përgjigjem, por do t’i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.

Que aunque fuese yo justo, no responderé; antes habré de rogar á mi juez.

16 Në rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,

Que si yo le invocase, y él me respondiese, aun no creeré que haya escuchado mi voz.

17 ai, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.

Porque me ha quebrado con tempestad, y ha aumentado mis heridas sin causa.

18 Nuk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.

No me ha concedido que tome mi aliento; mas hame hartado de amarguras.

19 Edhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t’u paraqitur?

Si [habláremos] de [su] potencia, fuerte por cierto es; si de juicio, ¿quién me emplazará?

20 Edhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.

Si yo me justificare, me condenará mi boca; si [me dijere] perfecto, esto me hará inicuo.

21 Jam i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.

[Bien que] yo [fuese] íntegro, no conozco mi alma: reprocharé mi vida.

22 Éshtë e njëjta gjë, prandaj them: “Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin”.

Una cosa resta que yo diga: Al perfecto y al impío él los consume.

23 Në qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.

Si azote mata de presto, ríese de la prueba de los inocentes.

24 Toka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?

La tierra es entregada en manos de los impíos, y él cubre el rostro de sus jueces. Si no [es él], ¿quién [es]? ¿dónde está?

25 Tani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.

Mis días han sido más ligeros que un correo; huyeron, y no vieron el bien.

26 Ikin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.

Pasaron cual navíos veloces: como el águila que se arroja á la comida.

27 Në qoftë se them: “Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar”,

Si digo: Olvidaré mi queja, dejaré mi aburrimiento, y esforzaréme:

28 më hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.

Contúrbanme todos mis trabajos; sé que no me darás por libre.

29 Në qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?

Yo soy impío, ¿para qué trabajaré en vano?

30 Edhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,

Aunque me lave con aguas de nieve, y limpie mis manos con la misma limpieza,

31 ti do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.

Aun me hundirás en el hoyo, y mis propios vestidos me abominarán.

32 Në të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t’i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.

Porque no es hombre como yo, para que yo le responda, y vengamos juntamente á juicio.

33 Nuk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.

No hay entre nosotros árbitro que ponga su mano sobre nosotros ambos.

34 Le të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.

Quite de sobre mí su vara, y su terror no me espante.

35 Atëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.

Entonces hablaré, y no le temeré: porque así no estoy en mí mismo.