Jobi 9

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Y respondió Job, y dijo:

2 “Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?

Ciertamente yo conozco que es así: ¿y como se justificará el hombre con Dios?

3 Në rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t’i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.

Si quisiere contender con él, no le podrá responder a una cosa de mil.

4 Perëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?

El es sabio de corazón, y fuerte de fuerza: ¿quién fue duro contra él, y quedó en paz?

5 Ai vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.

Que arranca los montes con su furor, y no conocen quien los trastornó.

6 Ai e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.

Que remueve la tierra de su lugar, y hace temblar sus columnas.

7 Urdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.

Que manda al sol, y no sale; y a las estrellas sella.

8 I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.

El que solo extiende los cielos, y anda sobre las alturas de la mar.

9 Ka bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.

El que hizo el Arcturo, y el Orión y las Pléyades, y los lugares secretos del mediodía.

10 Ai bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.

El que hace grandes cosas, e incomprensibles, y maravillosas sin número.

11 Ja, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.

He aquí, que él pasará delante de mí, y yo no le veré; pasará, y no le entenderé.

12 Ja, ai kap gjahun dhe kush mund t’ia rimarrë? Kush mund t’i thotë: “Çfarë po bën?”.

He aquí, arrebatará: ¿quién le hará restituir? ¿Quién le dirá: Qué haces?

13 Perëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.

Dios no tornará atrás su ira, y debajo de él se encorvan los que ayudan a la soberbia.

14 Si mund t’i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?

¿Cuánto menos le responderé yo, y hablaré con él palabras estudiadas?

15 Edhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t’i përgjigjem, por do t’i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.

Que aunque yo sea justo, no responderé: antes habré de rogar a mi juez.

16 Në rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,

Que si yo le invocase, y él me respondiese, aun no creeré que haya escuchado mi voz.

17 ai, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.

Porque me ha quebrado con tempestad, y ha aumentado mis heridas sin causa.

18 Nuk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.

Que aun no me ha concedido que tome mi aliento, mas háme hartado de amarguras.

19 Edhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t’u paraqitur?

Si habláremos de su poder, fuerte ciertamente es: si de su juicio, ¿quién me lo emplazará?

20 Edhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.

Si yo me justificare, mi boca me condenará: si me predicare perfecto, él me hará inicuo.

21 Jam i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.

Si yo me predicare acabado, no conozco mi alma: condenaré mi vida.

22 Éshtë e njëjta gjë, prandaj them: “Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin”.

Una cosa resta, es a saber, que yo diga: Al perfecto y al impío, él los consume.

23 Në qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.

Si es azote, mate de presto, él se rie de la tentación de los inocentes.

24 Toka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?

La tierra es entregada en manos de los impíos, y él cubre el rostro de sus jueces. Sino es él que lo hace, ¿dónde está? ¿quién es?

25 Tani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.

Mis días fueron más ligeros que un correo: huyeron, y nunca vieron bien.

26 Ikin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.

Pasaron con los navíos de Ebeh: o como el águila que se abate a la comida.

27 Në qoftë se them: “Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar”,

Si digo: Olvidaré mi queja, dejaré mi saña, y esforzarme he:

28 më hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.

Temo todos mis trabajos: sé que no me perdonarás.

29 Në qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?

Si yo soy impío, ¿para que trabajaré en vano?

30 Edhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,

Aunque me lave con aguas de nieve, y aunque limpie mis manos con la misma limpieza;

31 ti do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.

Aun me hundirás en la huesa: y mis propios vestidos me abominarán.

32 Në të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t’i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.

Porque no es hombre como yo, para que yo le responda, y vengamos juntamente a juicio.

33 Nuk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.

No hay entre nosotros árbitro que ponga su mano sobre nosotros ambos.

34 Le të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.

Quite de sobre mí su verdugo, y su terror no me perturbe;

35 Atëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.

Y hablaré, y no le temeré: porque así no estoy conmigo.