Jobi 9

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Job respondió:

2 “Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?

“¡Sí, todo eso lo sé! Pero, ¿cómo puede alguien tener la razón delante Dios?

3 Në rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t’i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.

Si quisieras discutir con Dios, éste podría hacer mil preguntas que nadie puede responder.

4 Perëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?

Dios es tan sabio y poderoso que nadie podría desafiarlo y ganarle.

5 Ai vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.

“Dios mueve las montañas de repente; las derriba en su ira.

6 Ai e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.

Él sacude la tierra, haciendo temblar sus cimientos.

7 Urdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.

Él es quien puede ordenar que el sol no salga y que las estrellas no brillen.

8 I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.

Sólo él es quien extiende los cielos y camina sobre las olas del mar.

9 Ka bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.

Él hizo las constelaciones de la Osa, de Orión, de las Pléyades y las estrellas del cielo austral.

10 Ai bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.

Él es quien hace cosas increíbles que están más allá de nuestro entendimiento, cosas maravillosas que son incontables.

11 Ja, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.

“Pero cuando pasa junto a mí, no lo veo; cuando camina hacia adelante, es invisible para mí.

12 Ja, ai kap gjahun dhe kush mund t’ia rimarrë? Kush mund t’i thotë: “Çfarë po bën?”.

Si él quita, ¿Quién podrá impedírselo? ¿Quién va a preguntarle: ‘Qué haces’?

13 Perëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.

Dios no refrena su ira, y aplasta a los ayudantes de Rahab.

14 Si mund t’i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?

“Así que, ¡cuánto menos podría responder a Dios, o elegir mis palabras para discutir con él!

15 Edhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t’i përgjigjem, por do t’i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.

Aunque tenga razón, no puedo responderle. Debo implorar la misericordia de mi juez.

16 Në rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,

Aunque lo llamara para que viniera y él respondiera, no creo que me escuchara.

17 ai, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.

“Me golpea con vientos de tormenta; me hiere una y otra vez, sin dar razón.

18 Nuk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.

No me da la oportunidad ni siquiera de recuperar el aliento; en cambio, llena mi vida de amargo sufrimiento.

19 Edhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t’u paraqitur?

Si de fuerza se trata, Dios es el más fuerte. Si es cuestión de justicia, entonces ¿quién fijará un tiempo para mi caso?

20 Edhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.

Aunque tenga razón, mi propia boca me condenaría; aunque sea inocente, él demostraría que estoy equivocado.

21 Jam i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.

¡Soy inocente! No me importa lo que me pase. ¡Odio mi vida!

22 Éshtë e njëjta gjë, prandaj them: “Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin”.

Por eso digo: ‘A Dios le da igual. Él destruye tanto al inocente como al malvado’.

23 Në qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.

Cuando el desastre golpea de repente, se burla de la desesperación de los inocentes.

24 Toka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?

La tierra ha sido entregada al malvado; él ciega los ojos de los jueces; y si no es él, entonces ¿quién?

25 Tani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.

Los días de mi vida corren como un corredor, pasando a toda prisa sin que yo vea ninguna felicidad.

26 Ikin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.

Pasan como veloces veleros, como el águila que se abalanza sobre su presa.

27 Në qoftë se them: “Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar”,

“Si me dijera a mí mismo: ‘Olvidaré mis quejas; dejaré de llorar y seré feliz’,

28 më hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.

seguiría aterrado por todo mi sufrimiento, porque tú, Dios, no dirás que soy inocente.

29 Në qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?

Ya que estoy condenado, ¿qué sentido tiene discutir?

30 Edhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,

¡Aunque me lavara con agua pura de la montaña y me limpiara las manos con jabón,

31 ti do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.

me arrojarías a un pozo de lodo de modo que hasta mis propias ropas me odiarían!

32 Në të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t’i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.

Porque Dios no es un ser mortal como yo, no puedo defenderme ni llevarlo a juicio.

33 Nuk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.

Si hubiera un árbitro ¡que pudiera reunirnos a los dos!

34 Le të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.

¡Ojalá Dios dejara de golpearme con su vara y de aterrorizarme!

35 Atëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.

Entonces podría hablar sin tener miedo; pero como lo tengo, no puedo!”