Jobi 9

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Potem je Job odgovoril in rekel:

2 “Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?

»Vem, to je tako res. Toda kako bi človek mogel biti pravičen z Bogom?

3 Në rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t’i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.

Če se hoče pričkati z njim, mu ne more odgovoriti eno od tisočih.

4 Perëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?

On je moder v srcu in mogočen v moči; kdo se je utrdil zoper njega in je uspel?

5 Ai vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.

Ki odstranja gore in ne vedo, ki jih prevrača v svoji jezi.

6 Ai e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.

Ki trese zemljo iz njenega kraja in njeni stebri trepetajo.

7 Urdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.

Ki zapoveduje soncu in ta ne vzhaja in pečati zvezde.

8 I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.

Ki sam razprostira nebo in stopa po valovih morja.

9 Ka bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.

Ki dela Arktur, Orion, Gostosevce in južne sobe.

10 Ai bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.

Ki dela velike stvari neodkrite, da, in čudeže brez števila.

11 Ja, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.

Glej! Hodi poleg mene, jaz pa ga ne vidim; gre tudi naprej, toda jaz ga ne zaznavam.

12 Ja, ai kap gjahun dhe kush mund t’ia rimarrë? Kush mund t’i thotë: “Çfarë po bën?”.

Glej, odvzema, kdo ga lahko ovira? Kdo mu bo rekel: ›Kaj delaš?‹

13 Perëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.

Če Bog ne bo umaknil svoje jeze, se ponosni pomočniki sklonijo pod njim.

14 Si mund t’i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?

Kako mnogo manj bi mu jaz mogel odgovoriti in izbrati svoje besede, da razpravljam z njim?

15 Edhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t’i përgjigjem, por do t’i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.

Kateremu, čeprav bi bil pravičen, vendar ne bi mogel odgovoriti, temveč bi naredil ponižno prošnjo svojemu sodniku.

16 Në rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,

Če sem klical in mi je odgovoril, vendar ne bi verjel, da je prisluhnil mojemu glasu.

17 ai, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.

Kajti lomi me z viharjem in brez razloga množi moje rane.

18 Nuk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.

Ne bo mi pustil, da zajamem sapo, temveč me napolnjuje z grenkobo.

19 Edhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t’u paraqitur?

Če govorim o moči, glej, on je močan, če pa o sodbi, kdo mi bo določil čas zagovarjanja?

20 Edhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.

Če jaz sebe opravičim, me bodo moja lastna usta obsodila. Če rečem: ›Jaz sem popoln, ‹ se bo izkazalo, da sem sprevržen.

21 Jam i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.

Čeprav bi bil popoln, vendar ne bi poznal svoje duše; preziral bi svoje življenje.

22 Éshtë e njëjta gjë, prandaj them: “Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin”.

To je ena stvar, zato sem rekel to: ›On uničuje popolnega in zlobnega.‹

23 Në qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.

Če nadloga nenadoma ubije, se bo posmehoval ob sojenju nedolžnih.

24 Toka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?

Zemlja je dana v roko zlobnega. On zakriva obličja njenih sodnikov. Če ne, kje in kdo je on?

25 Tani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.

Torej moji dnevi so hitrejši kakor tekač. Odletijo proč, ničesar dobrega ne vidijo.

26 Ikin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.

Minili so kakor nagle ladje, kakor orel, ki hiti k plenu.

27 Në qoftë se them: “Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar”,

Če rečem: ›Pozabil bom svojo pritožbo, prenehal bom s svojo potrtostjo in se potolažil, ‹

28 më hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.

se bojim vseh svojih bridkosti, vem, da me ne boš imel za nedolžnega.

29 Në qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?

Če sem zloben, zakaj se potem trudim zaman?

30 Edhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,

Če se umijem s snežnico in svoje roke naredim čiste kot še nikoli,

31 ti do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.

me boš vendar pahnil v jarek in moja lastna oblačila me bodo prezirala.

32 Në të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t’i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.

Kajti on ni človek, kakor sem jaz, da bi mu odgovoril in bi skupaj prišla na sodbo.

33 Nuk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.

Niti ni tukaj kakršnegakoli razsodnika med nama, da bi lahko svojo roko položil na naju oba.

34 Le të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.

Naj svojo palico vzame od mene in naj me njegov strah ne straši.

35 Atëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.

Potem bi govoril in se ga ne bi bal, toda z menoj ni tako.