Jobi 9

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Отвещав же Иов, рече:

2 “Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?

воистинну вем, яко тако есть: како бо будет праведен человек у Господа?

3 Në rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t’i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.

Аще бо восхощет судитися с Ним, не послушает Его, да не преречет ко единому словеси Его от тысящи.

4 Perëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?

Премудр бо есть мыслию, крепок же и велик: кто жесток быв противу Его, пребысть?

5 Ai vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.

Обетшаяй горы, и не ведят, превращаяй я гневом:

6 Ai e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.

трясый поднебесную из оснований, столпи же ея колеблются:

7 Urdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.

глаголяй солнцу, и не восходит, звезды же печатствует:

8 I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.

прострый един небо и ходяй но морю, яко по земли:

9 Ka bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.

творяй Плиады и Еспера, и Арктура и сокровища южная:

10 Ai bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.

творяй велия и неизследованная, славная же и изрядная, имже несть числа.

11 Ja, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.

Аще приидет ко мне, не имам видети: и аще мимоидет мене, никако уразумех.

12 Ja, ai kap gjahun dhe kush mund t’ia rimarrë? Kush mund t’i thotë: “Çfarë po bën?”.

Аще возмет, кто возвратит? Или кто речет Ему: что сотворил еси?

13 Perëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.

Сам бо отвращает гнев, слякошася под Ним кити поднебеснии.

14 Si mund t’i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?

Аще же мя услышит, или разсудит глаголы моя?

15 Edhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t’i përgjigjem, por do t’i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.

Аще бо и праведен буду, не услышит мене, суду Его помолюся:

16 Në rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,

аще же воззову, и услышит мя, не иму веры, яко услыша глас мой.

17 ai, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.

Да не мглою мя потребит, многа же ми сотрения сотвори всуе,

18 Nuk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.

не оставляет бо мя отдохнути, исполни же мя горести.

19 Edhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t’u paraqitur?

Понеже силен есть крепостию: кто убо суду Его воспротивится?

20 Edhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.

Аще бо буду праведен, уста моя нечестия сотворят: аще же буду непорочен, стропотен буду.

21 Jam i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.

Аще бо нечестие сотворих, не вем душею моею: обаче отемлется ми живот.

22 Éshtë e njëjta gjë, prandaj them: “Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin”.

Темже рех: велика и сильна губит гнев.

23 Në qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.

Яко лукавии смертию лютою погибнут, обаче праведным посмеваются.

24 Toka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?

Предана есть земля в руце нечестиваго, лица судий ея покрывает: аще же не Сам есть, кто есть?

25 Tani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.

Житие же мое есть легчае скоротечца: отбегоша и не видеша.

26 Ikin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.

Или есть кораблем след пути, или орла летяща, ищуща яди?

27 Në qoftë se them: “Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar”,

Аще бо реку: забуду глаголя, приникнув лицем воздохну,

28 më hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.

трясуся всеми удесы: вем бо, яко не безвинна мя оставиши.

29 Në qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?

Аще же нечестив есмь, почто не умрох?

30 Edhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,

Аще бо измыюся снегом и очищуся руками чистыми,

31 ti do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.

доволно во скверне омочил мя еси, возгнушася же мною одежда моя.

32 Në të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t’i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.

Неси бо человек, якоже аз, Емуже противопрюся, да приидем вкупе на суд.

33 Nuk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.

О, дабы ходатай нам был, и обличаяй и разслушаяй между обема.

34 Le të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.

Да отимет от мене жезл, страх же Его да не смущает мене:

35 Atëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.

и не убоюся, но возглаголю, ибо тако не вем сам себе.