Jobi 9
1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
욥이 대답하여 가로되
2 “Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?
내가 진실로 그 일이 그런 줄을 알거니와 인생이 어찌 하나님 앞에 의로우랴
3 Në rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t’i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.
사람이 하나님과 쟁변하려 할지라도 천 마디에 한 마디도 대답하지 못하리라
4 Perëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?
하나님은 마음이 지혜로우시고 힘이 강하시니 스스로 강퍅히 하여 그를 거역하고 형통한 자가 누구이랴
5 Ai vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.
그가 진노하심으로 산을 무너뜨리시며 옮기실지라도 산이 깨닫지 못하며
6 Ai e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.
그가 땅을 움직여 그 자리에서 미신즉 그 기둥이 흔들리며
7 Urdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.
그가 해를 명하여 뜨지 못하게 하시며 별들을 봉하시며
8 I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.
그가 홀로 하늘을 펴시며 바다 물결을 밟으시며
9 Ka bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.
북두성과 삼성과 묘성과 남방의 밀실을 만드셨으며
10 Ai bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.
측량할 수 없는 큰 일을, 셀 수 없는 기이한 일을 행하시느니라
11 Ja, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.
그가 내 앞으로 지나시나 내가 보지 못하며 그가 내 앞에서 나아가시나 내가 깨닫지 못하느니라
12 Ja, ai kap gjahun dhe kush mund t’ia rimarrë? Kush mund t’i thotë: “Çfarë po bën?”.
하나님이 빼앗으시면 누가 막을 수 있으며 무엇을 하시나이까 누가 물을 수 있으랴
13 Perëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.
하나님이 진노를 돌이키지 아니하시나니 라합을 돕는 자들이 그 아래 굴복하겠거든
14 Si mund t’i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?
하물며 내가 감히 대답하겠으며 무슨 말을 택하여 더불어 변론하랴
15 Edhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t’i përgjigjem, por do t’i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.
가령 내가 의로울지라도 감히 대답하지 못하고 나를 심판하실 그에게 간구하였을 뿐이며
16 Në rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,
가령 내가 그를 부르므로 그가 내게 대답하셨을지라도 내 음성을 들으셨다고는 내가 믿지 아니하리라
17 ai, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.
그가 폭풍으로 나를 꺾으시고 까닭없이 내 상처를 많게 하시며
18 Nuk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.
나로 숨을 쉬지 못하게 하시며 괴로움으로 내게 채우시는구나
19 Edhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t’u paraqitur?
힘으로 말하면 그가 강하시고 심판으로 말하면 누가 그를 호출 하겠느냐
20 Edhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.
가령 내가 의로울지라도 내 입이 나를 정죄하리니 가령 내가 순전할지라도 나의 패괴함을 증거하리라
21 Jam i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.
나는 순전하다마는 내가 나를 돌아보지 아니하고 내 생명을 천히 여기는구나
22 Éshtë e njëjta gjë, prandaj them: “Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin”.
일이 다 일반이라 그러므로 나는 말하기를 하나님이 순전한 자나 악한 자나 멸망시키신다 하나니
23 Në qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.
홀연히 재앙이 내려 도륙될 때에 무죄한 자의 고난을 그가 비웃으시리라
24 Toka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?
세상이 악인의 손에 붙이웠고 재판관의 얼굴도 가리워졌나니 그렇게 되게 한 이가 그가 아니시면 누구이뇨
25 Tani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.
나의 날이 체부보다 빠르니 달려가므로 복을 볼 수 없구나
26 Ikin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.
그 지나가는 것이 빠른 배 같고 움킬 것에 날아 내리는 독수리와도 같구나
27 Në qoftë se them: “Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar”,
가령 내가 말하기를 내 원통함을 잊고 얼굴 빛을 고쳐 즐거운 모양을 하자 할지라도
28 më hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.
오히려 내 모든 고통을 두려워하오니 주께서 나를 무죄히 여기지 않으실 줄을 아나이다
29 Në qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?
내가 정죄하심을 입을진대 어찌 헛되이 수고하리이까
30 Edhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,
내가 눈녹은 물로 몸을 씻고 잿물로 손을 깨끗이 할지라도
31 ti do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.
주께서 나를 개천에 빠지게 하시리니 내 옷이라도 나를 싫어하리이다
32 Në të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t’i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.
하나님은 나처럼 사람이 아니신즉 내가 그에게 대답함도 불가하고 대질하여 재판할 수도 없고
33 Nuk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.
양척 사이에 손을 얹을 판결자도 없구나
34 Le të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.
주께서 그 막대기를 내게서 떠나게 하시고 그 위엄으로 나를 두렵게 하지 아니 하시기를 원하노라
35 Atëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.
그리하시면 내가 두려움 없이 말하리라 나는 본래 그런 자가 아니니라
