Jobi 9

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Giobbe rispose dicendo:

2 “Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?

In verità io so che è così: e come può un uomo aver ragione innanzi a Dio?

3 Në rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t’i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.

Se uno volesse disputare con lui, non gli risponderebbe una volta su mille.

4 Perëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?

Saggio di mente, potente per la forza, chi s'è opposto a lui ed è rimasto salvo?

5 Ai vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.

Sposta le montagne e non lo sanno, egli nella sua ira le sconvolge.

6 Ai e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.

Scuote la terra dal suo posto e le sue colonne tremano.

7 Urdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.

Comanda al sole ed esso non sorge e alle stelle pone il suo sigillo.

8 I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.

Egli da solo stende i cieli e cammina sulle onde del mare.

9 Ka bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.

Crea l'Orsa e l'Orione, le Pleiadi e i penetrali del cielo australe.

10 Ai bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.

Fa cose tanto grandi da non potersi indagare, meraviglie da non potersi contare.

11 Ja, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.

Ecco, mi passa vicino e non lo vedo, se ne va e di lui non m'accorgo.

12 Ja, ai kap gjahun dhe kush mund t’ia rimarrë? Kush mund t’i thotë: “Çfarë po bën?”.

Se rapisce qualcosa, chi lo può impedire? Chi gli può dire: «Che fai?».

13 Perëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.

Dio non ritira la sua collera: sotto di lui sono fiaccati i sostenitori di Raab.

14 Si mund t’i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?

Tanto meno io potrei rispondergli, trovare parole da dirgli!

15 Edhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t’i përgjigjem, por do t’i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.

Se avessi anche ragione, non risponderei, al mio giudice dovrei domandare pietà.

16 Në rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,

Se io lo invocassi e mi rispondesse, non crederei che voglia ascoltare la mia voce.

17 ai, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.

Egli con una tempesta mi schiaccia, moltiplica le mie piaghe senza ragione,

18 Nuk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.

non mi lascia riprendere il fiato, anzi mi sazia di amarezze.

19 Edhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t’u paraqitur?

Se si tratta di forza, è lui che dà il vigore; se di giustizia, chi potrà citarlo?

20 Edhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.

Se avessi ragione, il mio parlare mi condannerebbe; se fossi innocente, egli proverebbe che io sono reo.

21 Jam i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.

Sono innocente? Non lo so neppure io, detesto la mia vita!

22 Éshtë e njëjta gjë, prandaj them: “Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin”.

Per questo io dico: «E' la stessa cosa»: egli fa perire l'innocente e il reo!

23 Në qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.

Se un flagello uccide all'improvviso, della sciagura degli innocenti egli ride.

24 Toka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?

La terra è lasciata in balìa del malfattore: egli vela il volto dei suoi giudici; se non lui, chi dunque sarà?

25 Tani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.

I miei giorni passano più veloci d'un corriere, fuggono senza godere alcun bene,

26 Ikin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.

volano come barche di giunchi, come aquila che piomba sulla preda.

27 Në qoftë se them: “Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar”,

Se dico: «Voglio dimenticare il mio gemito, cambiare il mio volto ed essere lieto»,

28 më hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.

mi spavento per tutti i miei dolori; so bene che non mi dichiarerai innocente.

29 Në qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?

Se sono colpevole, perché affaticarmi invano?

30 Edhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,

Anche se mi lavassi con la neve e pulissi con la soda le mie mani,

31 ti do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.

allora tu mi tufferesti in un pantano e in orrore mi avrebbero le mie vesti.

32 Në të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t’i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.

Poiché non è uomo come me, che io possa rispondergli: «Presentiamoci alla pari in giudizio».

33 Nuk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.

Non c'è fra noi due un arbitro che ponga la mano su noi due.

34 Le të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.

Allontani da me la sua verga sì che non mi spaventi il suo terrore:

35 Atëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.

allora io potrò parlare senza temerlo, perché così non sono in me stesso.