Jobi 9

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Felele pedig Jób, és monda:

2 “Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?

Igaz, jól tudom, hogy így van; hogyan is lehetne igaz a halandó ember Istennél?

3 Në rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t’i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.

Ha perelni akarna ő vele, ezer közül egy sem felelhetne meg néki.

4 Perëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?

Bölcs szívű és hatalmas erejű: ki szegülhetne ellene, hogy épségben maradjon?

5 Ai vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.

A ki hegyeket mozdít tova, hogy észre se veszik, és megfordítja őket haragjában.

6 Ai e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.

A ki kirengeti helyéből a földet, úgy hogy oszlopai megrepedeznek.

7 Urdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.

A ki szól a napnak és az fel nem kél, és bepecsételi a csillagokat.

8 I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.

A ki egymaga feszítette ki az egeket, és a tenger hullámain tapos.

9 Ka bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.

A ki teremtette a gönczölszekeret, a kaszás csillagot és a fiastyúkot és a délnek titkos tárait.

10 Ai bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.

A ki nagy dolgokat cselekszik megfoghatatlanul, és csudákat megszámlálhatatlanul.

11 Ja, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.

Ímé, elvonul mellettem, de nem látom, átmegy előttem, de nem veszem észre.

12 Ja, ai kap gjahun dhe kush mund t’ia rimarrë? Kush mund t’i thotë: “Çfarë po bën?”.

Ímé, ha elragad valamit, ki akadályozza meg; ki mondhatja néki: Mit cselekszel?

13 Perëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.

Ha az Isten el nem fordítja az ő haragját, alatta meghajolnak Ráháb czinkosai is.

14 Si mund t’i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?

Hogyan felelhetnék hát én meg ő néki, és lelhetnék vele szemben szavakat?

15 Edhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t’i përgjigjem, por do t’i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.

A ki, ha szinte igazam volna, sem felelhetnék néki; kegyelemért könyörögnék ítélő birámhoz.

16 Në rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,

Ha segítségül hívnám és felelne is nékem, még sem hinném, hogy szavamat fülébe vevé;

17 ai, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.

A ki forgószélben rohan meg engem, és ok nélkül megsokasítja sebeimet.

18 Nuk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.

Nem hagyna még lélekzetet se vennem, hanem keserűséggel lakatna jól.

19 Edhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t’u paraqitur?

Ha erőre kerülne a dolog? Ímé, ő igen erős; és ha ítéletre? Ki tűzne ki én nékem napot?

20 Edhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.

Ha igaznak mondanám magamat, a szájam kárhoztatna engem; ha ártatlannak: bűnössé tenne engemet.

21 Jam i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.

Ártatlan vagyok, nem törődöm lelkemmel, útálom az életemet.

22 Éshtë e njëjta gjë, prandaj them: “Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin”.

Mindegy ez! Azért azt mondom: elveszít ő ártatlant és gonoszt!

23 Në qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.

Ha ostorával hirtelen megöl, neveti a bűntelenek megpróbáltatását.

24 Toka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?

A föld a gonosz kezébe adatik, a ki az ő biráinak arczát elfedezi. Nem így van? Kicsoda hát ő?

25 Tani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.

Napjaim gyorsabbak valának a kengyelfutónál: elfutának, nem láttak semmi jót.

26 Ikin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.

Ellebbentek, mint a gyorsan járó hajók, miként zsákmányára csap a keselyű.

27 Në qoftë se them: “Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar”,

Ha azt mondom: Nosza elfelejtem panaszomat, felhagyok haragoskodásommal és vidám leszek:

28 më hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.

Megborzadok az én mindenféle fájdalmamtól; tudom, hogy nem találsz bűntelennek engem.

29 Në qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?

Rossz ember vagyok én! Minek fáraszszam hát magamat hiába?

30 Edhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,

Ha hóvízzel mosakodom is meg, ha szappannal mosom is meg kezeimet:

31 ti do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.

Akkor is a posványba mártanál engem és az én ruháim is útálnának engem.

32 Në të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t’i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.

Mert nem ember ő, mint én, hogy néki megfelelhetnék, és együtt pörbe állanánk.

33 Nuk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.

Nincs is közöttünk igazlátó, a ki kezét közbe vethesse kettőnk között!

34 Le të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.

Venné csak el rólam az ő veszszejét, és az ő rettentésével ne rettegtetne engem:

35 Atëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.

Akkor szólanék és nem félnék tőle: mert nem így vagyok én magammal!