Jobi 9

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Da antwortete Hiob und sprach:

2 “Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?

Wahrhaftig, ich weiß, daß dem so ist; und wie kann der schwache Mensch rechten mit dem starken Gott!

3 Në rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t’i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.

Wollte er mit Ihm rechten, so könnte er Ihm auf tausend nicht eins beantworten.

4 Perëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?

Er ist weisen Herzens und von ungebrochener Kraft; wer hat ihm je getrotzt und es durchgesetzt?

5 Ai vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.

Er verrückt Berge, und man merkt es nicht, daß er sie in seinem Zorn umgekehrt hat.

6 Ai e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.

Er bewegt die Erde von ihrem Ort, daß ihre Säulen zittern.

7 Urdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.

Er gebietet der Sonne, so geht sie nicht auf; er legt die Sterne unter Siegel.

8 I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.

Er allein spannt den Himmel aus und tritt auf Meereswogen daher.

9 Ka bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.

Er macht den Bären, den Orion und das Siebengestirn, samt den Kammern des Südens.

10 Ai bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.

Er tut große Dinge, die unerforschlich sind, Wunder ohne Zahl.

11 Ja, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.

Siehe, er geht an mir vorüber, und ich sehe ihn nicht; er fährt vorbei, und ich gewahre ihn nicht.

12 Ja, ai kap gjahun dhe kush mund t’ia rimarrë? Kush mund t’i thotë: “Çfarë po bën?”.

Er rafft dahin, wer hindert ihn? Wer ruft ihm zu: Was machst du da?

13 Perëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.

Gott unterdrückt nicht seinen Zorn; Rahabs Helfer beugen sich unter ihn.

14 Si mund t’i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?

Wie sollte ich ihm denn antworten und Worte finden, um mit ihm zu reden?

15 Edhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t’i përgjigjem, por do t’i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.

Auch wenn ich im Recht wäre, dürfte ich ihm nicht entgegnen; ich müßte meinen Richter um Gnade anflehen.

16 Në rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,

Wenn ich rufe, wird er mir antworten? Ich glaube nicht, daß er meine Stimme hört;

17 ai, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.

denn im Sturm hat er mich zerschlagen und mir ohne Ursache viele Wunden zugefügt.

18 Nuk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.

Er läßt mich nicht einmal Atem holen, sondern sättigt mich mit Bitterkeit.

19 Edhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t’u paraqitur?

Kommt's auf die Kraft an, siehe, so ist er stark; wenn aber aufs Recht, wer ladet mich dann vor?

20 Edhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.

Wenn ich schon im Recht bin, so wird mich doch mein Mund verdammen, und bin ich auch unschuldig, so kommt es doch verkehrt heraus.

21 Jam i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.

Ich bin unschuldig, bin unbesorgt um meine Seele; ich verachte das Leben!

22 Éshtë e njëjta gjë, prandaj them: “Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin”.

Darum sage ich: Es ist einerlei; Fromme und Gottlose bringt er gleicherweise um!

23 Në qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.

Wenn die Geißel plötzlich tötet, so lacht er der Prüfung der Unschuldigen.

24 Toka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?

Die Erde ist in die Gewalt des Frevlers gegeben; das Angesicht ihrer Richter verhüllt er; wenn nicht er, wer tut es denn?

25 Tani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.

Meine Tage eilen schneller dahin als ein Läufer; sie sind entflohen und haben nichts Gutes gesehen;

26 Ikin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.

sie sind vorbeigefahren wie Rohrschiffe, wie ein Adler, der sich auf Beute stürzt.

27 Në qoftë se them: “Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar”,

Wenn ich denke: Ich will meiner Klage vergessen, meine Miene ändern und heiter dreinschauen,

28 më hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.

so muß ich meine vielen Schmerzen fürchten; denn ich weiß, daß du mich nicht lossprechen wirst!

29 Në qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?

Soll ich denn schuldig sein, was mühe ich mich vergeblich ab?

30 Edhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,

Wüsche ich mich auch mit Schnee und reinigte meine Hände mit Lauge,

31 ti do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.

so würdest du mich doch in die Grube tauchen, daß ich meine Kleider nicht mehr anziehen dürfte!

32 Në të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t’i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.

Denn er ist nicht ein Mann wie ich, daß ich ihm antworten könnte, daß wir miteinander vor Gericht gingen;

33 Nuk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.

es ist auch kein Schiedsrichter zwischen uns, der seine Hand auf uns beide legen könnte.

34 Le të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.

Er nehme aber seine Rute von mir, und sein Schrecken überfalle mich nicht,

35 Atëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.

so will ich reden und ihn nicht fürchten; denn nicht also steht es in mir selbst.